Ο Στέφανος Αθανασιάδης, συμφώνησε να επεκτείνει την συνεργασία του με τον ΠΑΟΚ και δείχνει έτοιμος να σπάσει τα κοντέρ
Όταν την παραμονή Χριστουγέννων του 1988 είδε το πρώτο φως, ο νουνός του αποφάσισε να τον φωνάζει Κλάους. Το Στέφανος με τον καιρό… περνούσε σε δεύτερη μοίρα. Ο μικρός δεν θα μπορούσε όσο μεγαλώνει να μην κλωτσάει μπάλα. Ο πατέρας του ονειρευόταν σπουδαία καριέρα, όμως έμεινε στην ομάδα του χωριού, ενώ και ο θείος του… απασχολήθηκε στην Αλεξάνδρεια.
Ο Κλάους είχε όμως τα εφόδια. Πέρασε στο… αίμα του η αγάπη για την μπάλα και έφθασε τόσο ψηλά που σίγουρα τα αγαπημένα του πρόσωπα, φουσκώνουν με υπερηφάνεια, όταν τον βλέπουν. Πρόσφατα συμφώνησε να ανανεώσει το συμβόλαιο του με τον ΠΑΟΚ. Κάποιοι είπαν και δικαιολογημένα ίσως, πως αποκαταστάθηκε η οικονομική αδικία προς το πρόσωπο του.
Τώρα δικαιώνεται. Με τον Κλάους άλλωστε και τον ΠΑΟΚ η ιστορία μοιάζει παράξενη. Πάντα μοιάζει να δικαιώνεται λίγο αργότερα από τότε που όλοι περιμένουν. Άλλωστε για να βρει και θέση βασικού, χρειάστηκε να παλέψει πολύ, να περάσει δύσκολες στιγμές ως δανεικός και να ευνοηθεί ίσως και από ορισμένες συγκυρίες. Στο τέλος όμως, ο καθένας παίρνει αυτό που του αξίζει…
Παραλίγο στην Τεργέστη, παραλίγο στο Βερολίνο, οριστικά στην Τούμπα
Η ζωή παίζει παράξενα παιχνίδια. Κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να είχε γίνει «αν», όπως στο σενάριο του Παπακαλιάτη στην γνώστη ταινία του. Ο Κλάους ήταν φανερό πως κλωτσούσε την μπάλα καλύτερα από πολλά παιδάκια. Στα 10 του χρόνια, τον ζήτησε η Τεργέστη.
Η οικογένεια μετακόμισε στον Ιταλικό βορρά, όμως όταν ήρθε η στιγμή των υπογραφών, ο μικρός είπε «όχι». Είχε τσαγανό και προσωπικότητα. Δεν του άρεσε. Δεν μπορούσε να συνηθίσει. Δεν ήθελε να σκέφτεται πως θα κλειστεί στην σχολή που του πρόσφεραν. Πήγε στην Γερμανία.
Πάντα με την στήριξη των γονιών του. Η Χέρτα επίσης αναγνώρισε σύντομα το ταλέντο του. Όμως όταν και εκεί του ζήτησαν να μείνει… έφυγε. Δεν μπορούσε να αφήσει την Τούμπα. Επέστρεψε στις ακαδημίες του ΠΑΟΚ που βρισκόταν. Από τότε δεν μπορούσε να αφήσει την Τούμπα.
Από λίμπερο, σέντερ φορ
Όντας αρκετά ψηλό παιδί από μικρός, ο Στέφανος Αθανασιάδης στα πρώτα του βήματα αγωνιζόταν ως κεντρικός αμυντικός. Ο Κώστας Μαλιούφας ήταν πρώτος αυτός που διέκρινε πως το παιδί αυτό μπορεί να αξιοποιηθεί καλά και ως επιθετικός. Του άλλαξε θέση και η ιστορία έπειτα είναι γνωστή. Μερικές φορές, μία σκέψη ενός ανθρώπου, μπορεί να αλλάξει μια ολόκληρη καριέρα.
Ο «μαύρος» που σκοράρει
Ο Ίλιε Ντουμιτρέσκου μπορεί να είχε πολλά ελαττώματα όμως κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει πως δεν έκοβε το μάτι του από …μπαλίτσα. Ήταν αυτός που βλέποντας τον Αθανασιάδη να σκοράρει κατά ριπάς με την δεύτερη ομάδα (την περίοδο 2006-07 ήταν πρώτος σκόρερ με 24 γκολ) ζήτησε με έναν περίεργο τρόπο να του φέρουν τον παίκτη στην πρώτη ομάδα.
«Αυτός ο μαύρος είναι πολύ καλός» είπε στους ανθρώπους του δικεφάλου, χαριτολογώντας βέβαια καθώς ο Κλάους ήταν αρκετά μελαχρινός ή… έτσι τον έβλεπε ο «Ντούμι». Στον κόσμο του ΠΑΟΚ συστήθηκε ουσιαστικά στις 20 Απριλίου του 2008. Ο πιτσιρικάς έπαιξε βασικός στο «Αλκαζάρ» και πέτυχε τρία γκολ στο ματς με την Λάρισα. Το οποίο όμως εξελίσσεται άσχημα για τον ΠΑΟΚ που βλέπει το 0-3 να γίνεται 4-3. Έπειτα έρχεται ο Σάντος.
Δεν δείχνει να τον πιστεύει πολύ, όμως ο μικρός επιμένει να τον δικαιώνει όποτε τον «πετάει μέσα». Στο 87΄ μπαίνει στην Φυλή και ένα λεπτό μετά Θρασύβουλος – ΠΑΟΚ 1-2. Τον βάζει με τον Εργοτέλη στην Τούμπα και έρχεται το γκολ με το οποίο λύνεται ο γόρδιος δεσμός.
Δανεικός αλλά… όχι αγύριστος
Ο Πανσερραϊκός επωφελείται και παίρνει δανεικός από τον ΠΑΟΚ τον Κλάους. «Πρέπει να ψηθεί» έχουν αποφανθεί στον δικέφαλο, μόνο που ο Κοκότοβιτς του… ψήνει το ψάρι στα χείλη. Ο Κλάους δεν το έβαλε κάτω. Ήξερε τις δυνατότητες του. Τις ήξερε και ο Τάσος Παπάζογλου, με τον οποίο έγιναν εξαιρετικοί φίλοι από εκείνο το διάστημα της κοινής τους παρουσίας στις Σέρρες.
Ο Αθανασιάδης επιστρέφει. Λεφτά δεν υπάρχουν, μεταγραφές είναι δύσκολο να γίνουν και ο Μάκης Χάβος είναι αυτός που σιγά – σιγά αρχίζει να του εμπιστεύεται θέση βασικού. Αυτό ήταν. Ο Κλάους με τον καιρό παύει να είναι «ο μικρός» και πλέον γίνεται «ο αρχηγός» ή ακόμη καλύτερα «ο ηγέτης».
Ballboy, αυθεντικός κυνηγός και «άρρωστος» με τα τατουάζ
Ο Κλάους είναι ΠΑΟΚ. Δεν έγινε χθες… προχθές. Είναι ΠΑΟΚτσής από κούνια και φυσικά αυτό το συναίσθημα είναι που ίσως έπαιξε ρόλο και στην απόφαση του να μην το κουνήσει από την Τούμπα. Κατά καιρούς είχε προτάσεις. Όμως δεν ξεχνιούνται εύκολα οι στιγμές.
Ο Αθανασιάδης έζησε την Τούμπα, ως οπαδός αλλά και ως ball boy. Ήταν ένας από τους… πιτσιρικάδες που έτρεξαν να αγκαλιάσουν τον Γιώργο Γεωργιάδη όταν σκόραρε στον τελικό με τον Άρη το 2003, ενώ έχει ακόμη αυτόγραφα του Ναλιτζή, του Τετράτζε και του Βασίλη Μπορμπόκη.
Παρατάχθηκε με φανέλα της… Αϊντχόφεν στο ματς με τους Ολλανδούς, στην κλασική παράταξη των δύο ομάδων στην Τούμπα. Εκτός από ΠΑΟΚ είναι και… Γιουβέντους, όμως πάει με χίλια τον Ντρογκμπά, τον οποίο θεωρεί ολοκληρωμένο φορ. Εκτός από εξαιρετικός επιθετικός είναι και πολύ καλός κυνηγός. Με όλη την σημασία της λέξης, αφού στις ελεύθερες ώρες του, μπορεί να τον συναντήσετε σε δάση με ένα όπλο να προσπαθεί να «κατεβάσει» πτηνά. Το καλοκαίρι, περνάει αρκετές ώρες και με καλάμι στο χέρι.
Αγαπημένη του συνήθεια; Τα τατουάζ. Στο ένα του χέρι έχει τον Χριστό και την Παναγία, ενώ αίσθηση είχε προκαλέσει το ρολόι στο σβέρκο. Τελευταίο του τατουάζ; Αυτό με την Αγια Σοφιά στα πλευρά. Έχει «χτυπήσει» ένα και στο κάτω μέρος του χείλους του και γράφει 1926.
Δεν ήταν τυχαίο το Νο. 33
Στον ΠΑΟΚ ξεκίνησε με το Νο.28 όμως στην πορεία καθιερώθηκε με το Νο. 33. Δεν ήταν τυχαία η επιλογή. Ο Κλάους είναι πολύ θρήσκος, αν και δεν θέλει να το διαφημίζει. Ο γαμπρός του είναι ο ιερέας Πάτερ Αλέξανδρος που αποτελεί βεβαίως και φανατικό του θαυμαστή και θαμώνα της Τούμπας.
Το 33 έχει να κάνει φυσικά με τα χρόνια του Χριστού ενώ και τα tattoo έχουν θρησκευτικό περιεχόμενο. «Δεν μου αρέσει να διαφημίζω την πίστη μου, δεν κάνω κάτι για να δείξω στον κόσμο πόσο πιστεύω στο Θεό και πόσο τον ευγνωμονώ κυρίως για το ότι με έχει υγιή.
Το 33 και τα τατουάζ είναι προσωπικές επιλογές, κάνουν εμένα να νιώθω πιο δυνατός, ειδικά σε δύσκολες στιγμές», έχει πει ο ίδιος στο επίσημο σάιτ της ΠΑΕ ΠΑΟΚ.
Οδηγάει αεροπλάνο και βλέπει Διγενή Λακκώματος
Ο Κλάους δεν κρύβει την μεγάλη του αδυναμία στην ταχύτητα και στα γρήγορα αυτοκίνητα. Οδηγεί ένα Audi που μοιάζει με αεροπλάνο, ενώ του αρέσουν γενικότερα και τα gadget. Τα Social Media αποτελούν αγαπημένη του συνήθεια, ενώ όταν τον ρωτούν για τις αδυναμίες του, έχει έτοιμη την απάντηση.
Τα τρία του ανίψια, ο Χρήστος, ο Στάθης και η Θεοδώρα, είναι οι μοναδικοί άνθρωποι που δεν τον… εκνευρίσουν όταν τον ξυπνάνε. Κάθε άλλο. Ποδόσφαιρο δεν βλέπει ιδιαίτερα. Μόνο τον Διγενή Λακκώματος παρακολουθεί από κοντά καθώς… μιλάει το συναίσθημα, ενώ με τον κινηματογράφο δεν τα πάει και τόσο καλά. Ζήτημα αν θυμάται πέντε – έξι ξένους ηθοποιούς.
Αντίθετα, με τα Ποντιακά τραγούδια τα πάει αρκετά καλά. Αν βρει πρόσφορο έδαφος μαθαίνει την… γλώσσα και σε ξένους παίκτες του ΠΑΟΚ, όπως τον καημένο τον Ολίσε, που μάθαινε και Ποντιακές λέξεις. Όσο για τις διακοπές του; Μπορεί στην Μύκονο να πηγαίνει σχεδόν κάθε καλοκαίρι όμως ως γνήσιος δικός μας άνθρωπος, επιμένει πως «σαν την Χαλκιδική δεν έχει». Στο δεύτερο πόδι δίνει κάθε χρόνο το παρών του. Φυσικά δεν ξεχνάει να φροντίζει τα δύο αγαπημένα του μπουλντόγκ, τον Μπρούνο και την Ναζλού.
Ο καημός και ο μεγάλος στόχος
Η φετινή σεζόν άφησε δύο σημαντικούς… καημούς στον Στέφανο Αθανασιάδη. Μολονότι ήταν αυτός που οδήγησε στον τελικό κυπέλλου τον ΠΑΟΚ με το γκολ στον ημιτελικό με τον Ολυμπιακό, δεν μπόρεσε λόγω καρτών να παίξει στον τελικό. Λίγο μετά ήρθε και ο αποκλεισμός του από το Παγκόσμιο Κύπελλο. Ο Σάντος ουδέποτε είχε την καλύτερη άποψη γι΄ αυτόν.
Όσο όμως και αν το ψιλοπερίμενε, ήταν μία απογοήτευση. Προχωράει όμως. Οι φιλοδοξίες δεν σταματούν. Ο Κλάους έχει ως μεγάλο στόχο την κατάκτηση τίτλου με τον ΠΑΟΚ αλλά πιθανώς σε βάθος χρόνου και την ανάδειξη του σε πρώτο σκόρερ στην ιστορία του δικεφάλου.
Είναι ίσως ο μοναδικός που μπορεί να ξεπεράσει τον Σταύρο Σαράφη. Τον άνθρωπο που τον πήρε τηλέφωνο για να υπογράψει το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο με τον ΠΑΟΚ. Παράξενα παιχνίδια παίζει η ζωή…
