Ασφαλώς και δεν εγκρίνω την ενέργεια του νεαρού παίκτη. Δέχομαι όμως τη συγνώμη του και κατανοώ τους λόγους – ως ένα σημείο – που τον οδήγησαν σε αυτή την «εκτροπή».
Δεν μπορώ όμως να δεχθώ, πολύ περισσότερο και να κατανοήσω, τον τρόπο με τον οποίο αντέδρασαν συγκεκριμένοι τύποι, οι οποίοι εξέλαβαν το περιστατικό σαν ιδανική ευκαιρία για μια επικοινωνιακή σπέκουλα που εξυπηρετεί τις ιδιοτέλειες και τις σκοπιμότητες τους. Ναι, έκανε λάθος ο Δημητράκης. Λάθος για το οποίο όμως ζήτησε συγνώμη. Νεανικός παρορμητισμός και οξυμένος Παοκτσήδικος ψυχισμός τον έσπρωξαν.
Σωστά επενέβη ο Ιβάν και επίσης σωστά έπραξε, δηλώνοντας ότι αυτού του είδους οι συμπεριφορές δεν συνάδουν με τις αρχές του συλλόγου. Πληροφορήθηκα όμως από έγκυρη πηγή ότι υπήρξε παράλληλα με την εκτροπή του ποδοσφαιριστή και μια ακόμη προφανώς μεγαλύτερη – κατά την ταπεινή μου άποψη – η οποία σημειώθηκε μετά το τέλος του αγώνα και στα γραφεία των διαιτητών. Εκεί όπου ένας πολύπειρος παράγοντας απευθυνόμενος σε οργίλο ύφος στον διαιτητή, εκστόμισε ύβρεις απαράδεκτες. Οι οποίες βέβαια σημειώθηκαν από τον θιγέντα ρέφερι. Περιστατικό πιο σοβαρό από αυτό του νεαρού παίκτη.
Σίγουρα για ότι συνέβη, το συγκεκριμένο επεισόδιο δεν ενημερώθηκε ο Ιβάν Σαββίδης όπως έπρεπε και όπως έγινε στην περίπτωση του Πέλκα. Πέρα όμως από το σύνολο των αντιδράσεων για τον Πέλκα, όπως και για τη σιωπή και την συγκάλυψη του αντίστοιχου θλιβερού γεγονότος που συνέβη στα αποδυτήρια, η ιστορία στην προκειμένη περίπτωση θυμίζει παρόμοιες καταστάσεις, οι οποίες αντιμετωπίστηκαν με τον ίδιο τρόπο. Δεσμοί αίματος και αμαρτίας σε κάποιους κύκλους εντός κι εκτός ΠΑΟΚ, δείχνουν ότι προβολές ή συγκαλύψεις εκτροπών και ευθυνών, σκοπεύουν μονίμως προς την ίδια κατεύθυνση.
Οι επιτήδειοι δείχνουν το δέντρο και όχι το δάσος. Όπου «δέντρο» στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ο Πέλκας με το λάθος που έκανε και «δάσος» τα όσα και τόσα αρνητικά συμβαίνουν εντός ΠΑΟΚ και για τα οποία υπάρχουν βασικοί, αλλά και αόρατοι υπεύθυνοι. Αναμφίβολα αυτές οι αστάθειες και ασυγχώρητες μεταμορφώσεις της ομάδας έχουν κάποια αρχή και κάποιους πρωταγωνιστές. Δεν ξέρουμε αν θα υπάρξει και κάποιο τέλος σε όλα αυτά.
Οι εμμονές, οι αλληλλοσυγκαλύψεις, τα περίεργα μανατζεριλίκια, οι εξαφανίσεις παικτών και οι εμφανίσεις από το πουθενά άλλων, όπως και οι μονιμοποιήσεις μετριοτήτων και η λάθος διαχείριση του ρόστερ είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά στοιχεία και από τις διαπιστώσεις που ορισμένοι αρνούνται πεισματικά να τις προσεγγίσουν και να τις κρίνουν. Δεν είναι της ώρας να αναφερθούμε σε συγκεκριμένα γεγονότα και να ονοματίσουμε κινήσεις χωρίς ποδοσφαιρική λογική. Πιστεύουμε όμως ότι αυτή τη στιγμή επιβάλλεται κάποιοι να δώσουν εξηγήσεις. Όχι μόνο στον κόσμο του ΠΑΟΚ, αλλά και στο μεγαλομέτοχο, γιατί το καράβι αρμενίζει στραβά.
Και αυτό παρά τον πακτωλό των εκατομμυρίων ευρώ που ξοδεύονται, των καλών μεταγραφών που γίνονται και της θερμής συμπαράστασης του κόσμου και στη φετινή προσπάθεια. Δεν νομίζουμε ότι οι φίλοι του ΠΑΟΚ αυτή τη στιγμή, είναι ικανοποιημένοι με το να βλέπουν την πλάτη του Πανιωνίου. Ούτε με τη συμπεριφορά κάποιων υπευθύνων που μένουν στο απυρόβλητο παρά τα τραγικά τους λάθη. Η αυτοκριτική, το έχουμε τονίσει πολλές φορές, απουσιάζει παντελώς.
Πολύ περισσότερο και η ανάληψη ευθυνών. Το παραμύθι περί… «συνομωσιών» τέλειωσε γιατί δεν είχε δράκο. Ή αν είχε έναν, αυτός δεν υπάρχει πλέον και ως εκ τούτου αδυνατούμε να εξηγήσουμε την επανάληψη των ίδιων εκφυλιστικών φαινομένων. Πολλοί πιστεύουν ότι ο Δημητράκης και το λάθος του, θα τους βοηθήσει να σκεπάσουν τις αδυναμίες και τα λάθη τους.
Αυτό όμως θα κρατήσει για λίγο. Γιατί μπορεί να είναι «ευέλικτοι» και πονηροί και να βρίσκουν εύκολα τρόπους και θύματα για να φορτώνουν τις δικές τους ευθύνες, όμως κάπου άρχισε ο «σανός» να τελειώνει και να βγαίνουν προς τα έξω πολλά από όσα με τόση φροντίδα τα σπρώχνουν κάτω από το χαλάκι. Ο κόσμος του ΠΑΟΚ, που σε πολλά πράγματα αποδεικνύεται αφελής και εύκολος για παραμύθιασμα, αρχίζει να ξυπνάει.
