Οσα έγιναν στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας προχθές το βράδυ είναι τραγικά. Οσα ακολούθησαν, κωμικοτραγικά.
Καθόμαστε και συζητάμε αν το κουτί της μπύρας ήταν γεμάτο, μισογεμάτο, ή άδειο, αν ο Ιβιτς έκανε θέατρο ή όχι και άλλες παρόμοιες σαχλαμάρες, αντί να μείνουμε όλοι σ’ αυτή καθ’ εαυτή τη ρίψη αντικειμένου εντός του αγωνιστικού χώρου.
Ξιφομαχούν ΠΑΟΚτσήδες και Παναθηναικοί, που έχουν μάλιστα και τη συμπαράσταση των... Ολυμπιακών (βλέπετε ο ΠΑΟΚ του Ιβάν Σαββίδη ενώνει ακόμη και τους αιώνιους εχθρούς), ενώ πρέπει όλοι μαζί να απαιτήσουν να αποκτήσουμε επιτέλους σοβαρό πειθαρχικό κώδικα και ειλικρινή βούληση για την παραδειγματική τιμωρία των αυτουργών κάθε επεισοδίου στα γήπεδα.
Επεσε αντικείμενο; Οριστική διακοπή αγώνα. Ανεξάρτητα από το αν τραυματίστηκε ή όχι κάποιος, ανεξάρτητα από τη σοβαρότητα του τραυματισμού και χωρίς να έχει ο διαιτητής το δικαίωμα να... κρίνει αν πρέπει να διακόψει το παιχνίδι. Εδώ, ο Ελληνας διαιτητής δεν μπορεί να κρίνει αν γίνεται φάουλ ή όχι, από πού κι ως πού πρέπει να του παρέχει ο κανονισμός το δικαίωμα να αποφασίζει σε τόσο δύσκολες και επικίνδυνες καταστάσεις;
Από την άλλη, δεν αρκεί η αυστηρή τιμωρία της ομάδας, σύμφωνα με την περίφημη «αντικειμενική ευθύνη». Εξίσου απαραίτητη είναι και η αυστηρή τιμωρία των δραστών. Χθες κιόλας θα έπρεπε να έχει μπει στη φυλακή αυτός που πέταξε το μπουκάλι της μπύρας. Να είχε συλληφθεί προχθές επί τόπου, να είχε οδηγηθεί στον εισαγγελέα χθες το πρωί και να τον είχαν στείλει κατ’ ευθείαν στη «στενή». Αυτό συμβαίνει σε κάθε σοβαρό κράτος που έχει σοβαρό ποδόσφαιρο. Στα γήπεδα αυτών των χωρών κανείς δεν διανοείται να κάνει τέτοια ηλιθιότητα, διότι ξέρει ότι θα την πληρώσει ακριβά.
Υπάρχει περίπτωση στη Γερμανία να πετάξει οπαδός της Ντόρτμουντ οτιδήποτε προς τον προπονητή της Μπάγερν; Ούτε κατά διάνοια. Δεν περνάει από το μυαλό κανενός. Ούτε και ενός τρελού. Γιατί ακόμη και ένας τρελός ξέρει ότι μέσα σε 10 δευτερόλεπτα θα τον μαζέψουν οι αστυνομικοί και θα τον οδηγήσουν πίσω από τα κάγκελα για να τον φάει το μαύρο σκοτάδι.
Απλά πράγματα, τα οποία δυστυχώς στο Ελλαδιστάν δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε. Δεν μπορούμε καν να αντιγράψουμε τα πετυχημένα μοντέλα πρόληψης και αντιμετώπισης της βίας στα γήπεδα που ακολουθούν προηγμένες ευρωπαικές -και όχι μόνο- χώρες.