Νομίζω πως λίγοι θα ήταν εκείνοι που μετά την εικόνα των γηπεδούχων στο πρώτο ημίχρονο θα περίμεναν και πολύ περισσότερο και θα πίστευαν σε αυτή την εντυπωσιακή αλλαγή του σκηνικού. Όπως αυτό είχε διαμορφωθεί, με τους φιλοξενούμενους να έχουν το «πάνω χέρι» και να δείχνουν ,παρά το γεγονός ότι έχαναν με 1-0, ότι διατηρούν τον απόλυτο έλεγχο της κατάστασης και της πρόκρισης. Οι ευκαιρίες που έχαναν και η ευκολία με την οποία τις δημιουργούσαν, δεν άφηναν πολλά περιθώρια για μεγάλη αισιοδοξία.
Το πρόβλημα του πρώτου ημιχρόνου για τον ΠΑΟΚ έμοιαζε να είναι σοβαρό. Χωρίς ανασχέσεις, επιστροφές και με υποψίες και μόνο συντονισμού, η ανύπαρκτη μεσαία γραμμή του Δικέφαλου, ήταν σαν να βρισκόταν σε άλλο γήπεδο. Στα «μείον» και η… απουσία επιτελικού που θα αποτελούσε το συνδετικό κρίκο αλλά και την πηγή της επιθετικής δημιουργίας. Κάτι δεν πήγαινε καλά στην «διάταξη» και σε ορισμένες επιλογές. Αυτό το «κάτι» βέβαια διορθώθηκε και μάλιστα με καταλυτικό τρόπο, από μια και μόνο κίνηση του κόουτς, ο οποίος αντιληφθείς ένα λάθος του, πέρασε στο παιχνίδι τον παίκτη που εξόφθαλμα έδειχνε ότι έλειπε.
Η εξέλιξη του αγώνα επιβεβαίωσε ότι αυτή η κίνηση ήταν η αφετηρία και της μεταμόρφωσης και του θριάμβου. Ο Ντιέγκο Μπίσεσβαρ πήρε την μπαγκέτα στα χέρια του και σε χρόνο ρεκόρ έβαλε τάξη στην… αταξία και στο χάος, συντονίζοντας και νοικοκυρεύοντας τα πάντα. Καθοδήγησε με απίστευτη δεξιοτεχνία τους συμπαίκτες του και τους βοήθησε να συνέλθουν, να πιστέψουν στον εαυτό τους και να φτάσουν στη χθεσινή μεγαλειώδη επικράτηση και στην πρόκριση. Αυτόματα η αρνητική «μαγική εικόνα» του πρώτου σαρανταπενταλέπτου διαγράφηκε και αντικαταστάθηκε από την θετική αντίστοιχη «μαγική μεταμόρφωση».
Η συντριβή των πρασίνων, την οποία δεν προδίκαζε η εξαιρετική απόδοση τους στο πρώτο ημίχρονο, ήρθε πολύ γρήγορα και όπως ακριβώς ήθελαν οι γηπεδούχοι και μετέπειτα θριαμβευτές. Το ηθικό των οποίων μετά το δεύτερο γκολ εκτοξεύθηκε στα ύψη. Ο Ουζουνίδης μετά το τέλος του αγώνα αποκαθιστώντας τη σοβαρότητα όλων, τους προσγείωσε στη σκληρή πραγματικότητα, αποφεύγοντας να υιοθετήσει τις ψιλογκρίνιες για τη διαιτησία.
Επικεντρώθηκε στην ευθύνη της ομάδας του, η οποία ενώ είχε την ευκαιρία να καθαρίσει την πρόκριση από το πρώτο ημίχρονο, την πέταξε στα σκουπίδια. Πέραν όλων αυτών των επισημάνσεων, εκείνο που νομίζουμε πως θα πρέπει να τονιστεί ιδιαίτερα, είναι το γεγονός πως ο ΠΑΟΚ του β΄ ημιχρόνου, άξιζε την πρόκριση. Όπως επίσης συγχρόνως και να υπενθυμίσουμε σε όλους, τη διαχρονική εμπειρία που μας λέει, ότι ποτέ να μην ξεγράφουμε αυτή την ομάδα, όταν βρίσκεται μπροστά σε δύσκολες, και αδιέξοδες καταστάσεις. Οι υπερβάσεις της έχουν γράψει την δική τους ιστορία. Σούπερ πρόκριση με δυο λόγια και μάλιστα με επική ανατροπή.
Το χθεσινό αποτέλεσμα καταγράφεται σαν μια από τοις πολύ μεγάλες επιτυχίες. Το 4-0 επί του Παναθηναϊκού θα φιλοξενηθεί στο ξεχωριστό κεφάλαιο των μεγάλων υπερβάσεων του Δικέφαλου. Ο Γλύκος χθες δικαιούται να μπει στην πρώτη γραμμή των διακριθέντων. Στην κορυφή τη πυραμίδας των οποίων, μπαίνει και μάλιστα εκτός συναγωνισμού, ο Ντιέγκο Μπίσεσβαρ. Ασίγαστο και αξιοθαύμαστο το πάθος του Μάτος. Κέρδισε πολλές μάχες ο Βαρέλα, κέρδισε αλλά και έχασε αντίστοιχες ο Κρέσπο. Συγκινητικός ο Λέοβατς. Άφαντος στο πρώτο μέρος και μέγας μαχητής στο δεύτερο ο Τσίμιροτ. Καλό μεροκάματο έβγαλε και ο φιλότιμος Σάκχοφ.
Ορεξάτος αλλά άτυχος ο Κάμπος, ενώ ο Πέλκας σε μια από τις πλέον «γεμάτες» και ουσιώδεις εμφανίσεις του. Ο Πρίγιοβιτς έβαλε την υπογραφή... killer, ενώ ο Ενρίκε στο διάστημα που χρησιμοποιήθηκε βοήθησε πολύ, αποτελώντας ένα μόνιμο μπελά στην αντίπαλη άμυνα. Η διαιτησία; Χωρίς σοβαρά λάθη. Οι διαμαρτυρίες… στο τέλος και οι γκρίνιες στην διάρκεια δεν είχαν καμία βάση. Όσο και να ήθελε να τις «αναδείξει» ο απίστευος σχολιαστής του ΟΤΕ. Η δεύτερη κίτρινη ήταν αδιαμφισβήτητα σωστή.
Από εκεί και πέρα δεν υπήρξε καμία άλλη περίπτωση αμφισβητήσιμη. Άλλωστε το 4-0 δεν προήλθε από φάσεις καθοριστικές και άδικες όπως θα ήταν ένα πέτσινο πέναλτι ή ένα γκολ από οφσάιντ που δεν σφυρίχτηκε. Η «τεσσάρα» ήταν διαυγέστατη, σχεδόν κρυστάλλινη. Ας το χωνέψουν οι Αθηναίοι με την ησυχία τους και να θεωρούν τον εαυτό τους τυχερό γιατί στην ΠΑΕ του Παναθηναϊκού δεν είναι αφεντικό ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Αν ήταν, μάλλον θα γυρνούσαν με οτοστόπ. Άλλωστε ο ΠΑΟΚ ήταν εκείνος που σε αρκετά παιχνίδια μαζί τους, δέχθηκε καίρια πλήγματα από την διαιτησία ακόμη και σε φάσεις προκριματικών για το Τσάμπιονς Λιγκ. Ας μην ξεχνιόμαστε.
Τέλος, αφού συγχαρούμε τους θριαμβευτές να τους υπενθυμίσουμε πως αξίζει τον κόπο στον τελικό να είναι το ίδιο καλοί και στα δύο ημίχρονα και να αποφύγουν τα όποια λάθη αυτή τη στιγμή πέρασαν απαρατήρητα και φιλτραρίστηκαν μέσα από την πρόκριση και το θριαμβευτικό 4-0. Μπροστά τους είναι ο τελικός και… τα πλέι οφ.
ΥΓ: Η ΠΑΕ έχει χρέος να εντοπίσει άμμεσα τον άθλιο χθεσινό προβοκάτορα, να τον οδηγήσει στη δικαιοσύνη και να του απαγορεύσει δια παντός, όχι μόνο την είσοδο του αλλά και την προσέγγιση του σε ακτίνα χιλιομέτρων από την Τούμπα. Δεν είναι δυνατόν να ήταν Παοκτσής αυτός ο κρετίνος. Ήταν βαλτός. Δεν είναι δυνατόν η ομάδα του να είναι μπροστά στο σκορ και να διεκδικεί την πρόκριση της και αυτός να επιχειρήσει τη διακοπή και τον μηδενισμό της. Φτάνει πια.
