Ας μην κρυβόμαστε. Ο ΠΑΟΚ δεν ήταν καλός ως σύνολο κόντρα στην Ολίμπικ. Αν δεν το παρατηρήσατε, οι Ουκρανοί έκαναν 13 τελικές στην ομάδα του Στανόγεβιτς κι αν είχαν τη σωστή τελική ενέργεια (έπαιξε ρόλο η φτωχή επιθετική ποιότητα τους, σωστά το επεσήμανε ο Ρομάν Σανζάρ) τότε θα μπορούσαν να είχαν κάνει ζημιά.
Θυμίζω ότι κάτι παρόμοιο συνέβη και στο πρώτο ματς, όταν οι παίκτες της Ολιμπίκ έκαναν 16 τελικές.
Ουσιαστικά η πρόκριση κρίθηκε σε δύο κούρσες. Μία του Ενρίκε στο Κίεβο και μια του Μακ χθες. Και οι δύο, απόρροια της ποιότητας τους. Μαζί και μια βολίδα του Γκόικο Τσίμιροτ από αυτές που δεν συνηθίζει. Όπως και να ‘χει, ο ΠΑΟΚ προκρίθηκε με ατομικές ενέργειες και αυτό οδηγεί σε δύο συμπεράσματα. Από τη μία ότι απέχει πολύ από το επίπεδο αντιπάλων του σε αυτές τις φάσεις και από την άλλη ότι έχει πολλή δουλειά να κάνει ως ομάδα. Του λείπουν οι αυτοματισμοί, του λείπουν οι σωστές αλληλοκαλύψεις, έτσι ώστε να βγάζει την εικόνα μιας ομάδας που δεν απειλείται.
Αν θέλουμε να αναλύσουμε λίγο παραπάνω το πιο πάνω συμπέρασμα , θα καταλήξουμε στο ότι από τη μέση και μπροστά ο ΠΑΟΚ βγάζει φωτιές. Κι ας ήταν σε κακή κατάσταση ο Πριγιοβιτς στα δύο ματς με τους Ουκρανούς. Αν προστεθεί και ο Βιεϊρίνια που τον προανήγγειλε ο Στανόγεβιτς, τότε έχεις υπεροπλία σε παίκτες με ταχύτητα, διείσδυση σκι εκτέλεση.
Ο Στανόγεβιτς ονειρεύεται ήδη να επιστρέψει στο 4-4-2 με τον Μακ δεύτερο επιθετικό και τον Αντελίνο δεξί χαφ.
Για να γίνει σωστά και ισορροπημένα το παζλ χρειάζονται όμως ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ένας χαφ πρώτης γραμμής και ένας δυναμικός στόπερ.
Μόνο έτσι θα αξιοποιηθούν τα όπλα από τη μέση και μπροστά. Και τότε το βάρος θα πέσει στον Σέρβο κόουτς της ομάδας που θα πρέπει να μπολιάσει όλη αυτή την ποιότητα.
Αυτό θα είναι το πιο μεγάλο στοίχημα.
