Eχει πολύ μεγάλη σημασία και αξία η προτίμηση των παικτών του ΠΑΟΚ για την κορυφαίο της ομάδας αυτή την αγωνιστική περίοδο. Τον Φερνάντο Βαρέλα ψήφισαν και τον τρέλαναν από χαρά και συγκίνηση.
Παρά την όποια άποψη μπορεί να έχει ο καθένας μας, αν το καλοσκεφθείτε, θα συμφωνήσετε ότι έχουν δίκιο οι παίκτες του ΠΑΟΚ. Γιατί ο Βαρέλα υπερτερούσε ουσιαστικά, σε σύγκριση με τους συμπαίκτες του εκείνους που θα μπορούσαν επίσης να αναδειχτούν κορυφαίοι. Κι αυτοί δεν ήταν άλλοι από τους Πασχαλάκη, Μάτος, Βιειρίνια, Πέλκα και Πρίγιοβιτς.
Ο Πασχαλάκης έπαιξε από τον αγώνα στην Ξάνθη και μετά. Επίσης, αν αναδείκνυαν αυτόν καλύτερο της χρονιάς, τον τερματοφύλακα δηλαδή, θα αδικούσαν την ομάδα. Μια ομάδα που δεν γλίτωσε τον υποβιβασμό, αλλά κατέκτησε αγωνιστικά και το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο. Ο Μάτος ήταν εξαιρετικός μέχρι ένα σημείο. Μετά «κάθισε» και έμεινε αρκετά μακριά από τον ασυναγώνιστο Μάτος που ξέρουμε.
Ο Βειρίνια πρόσφερε πάρα πολλά και εντός και εκτός γηπέδου και είναι, κατά τη γνώμη μου, ο δεύτερος κορυφαίος, ωστόσο δεν του δόθηκε η δυνατότητα να κάνει θαύματα μπροστά, γιατί, μετά την αποπομπή του Λέοβατς, αναγκάστηκε να παίξει αριστερό μπακ. Ο Πέλκας μονιμοποιήθηκε στην ενδεκάδα από τον αγώνα στην Ξάνθη, δηλαδή από τον Δεκέμβριο και μετά. Μέχρι τότε, ή δεν έμπαινε στην αρχική ενδεκάδα, ή ήταν σταθερά η πρώτη αλλαγή του Λουτσέσκου. Οσο για τον Πρίγιοβιτς, προφανώς είναι τεράστια η προσφορά του, προσωπικά θα τον ψήφιζα τρίτο, αλλά και αυτός, για μια χρονική περίοδο, έπεσε θύμα της φαεινής ιδέας του προπονητή του να τον μετατρέψει σε εφεδρικό.
Ο Βαρέλα, λοιπόν, άρχισε η σεζόν και ποτέ δεν διανοήθηκε ο Λουτσέσκου να τον αφήσει εκτός ομάδας, μέχρι να λήξει. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο παιχνίδι ήταν εκεί και ήταν αψεγάδιαστος. Δεν είναι μόνο οι καλές εμφανίσεις του, είναι και η καταπληκτική σταθερότητα σε υψηλά στάνταρ απόδοσης, τα στοιχεία που τον αναδεικνύουν δικαιολογημένα MVP.
Eίχε απίθανες ενέργειες, όχι μόνο στις επεμβάσεις του ως στόπερ, αλλά και σε προσπάθειες για την προώθηση του παιχνιδιού από πίσω. Ηταν ανίκητος και στον αέρα και στο έδαφος. Και, εν τέλει, πέτυχε και το πιο κρίσιμο γκολ του Πρωταθλήματος. Αυτό που δύο ξεφτιλισμένοι, που παριστάνουν τους διαιτητές, «κατάπιαν» για να κλέψουν το Πρωτάθλημα από τον ΠΑΟΚ και να τον χαρίσουν στην ΑΕΚ.
Ειλικρινά το λέω, δεν μπορώ να θυμηθώ από το 1970 και μετά, που παρακολουθώ ποδόσφαιρο, άλλον κεντρικό αμυντικό του ΠΑΟΚ με τόσο καλή και σταθερή απόδοση σε όλη τη διάρκεια μιας αγωνιστικής περιόδου. Η φετινή παρουσία του Βαρέλα είναι μνημειώδης. Και αξίζει να το δεχτούμε, γιατί συνήθως ως κορυφαίοι αναγνωρίζονται οι σκόρερ, ή οι επιτελικοί χαφ και ίσως αδικούνται όλοι αυτοί που έχουν πιο άχαρους ρόλους και βγάζουν μπόλικη «βρώμικη» δουλειά…
