Οι «ξυλοσχίστες» της Μολδαβίας… «χαστούκισαν» τον… έμπειρο ευρωπαϊκά ΠΑΟΚ και μαζί του όλους εκείνους τους επιπόλαιους και αλαζόνες της ηγεσίας που δεν βλέπουν ένα βήμα μπροστά τους.
Αν αυτή η ομάδα, έτσι τουλάχιστον όπως παρουσιάστηκε χθες, δίνει ελπίδες για μια σοβαρή και αξιοπρεπή πορεία στις ευρωπαϊκές, αλλά και στις εγχώριες υποχρεώσεις της και δικαιώσει όλους όσους την «έφτιαξαν» - όπως την έφτιαξαν – και όσους προεξόφλησαν, ότι χωρίς να την βοηθήσουν θα πετύχει τους στόχους της, τότε θα μπορούμε να μιλάμε για μια θεαματική ανατροπή και για μια εξίσου απρόβλεπτη ποδοσφαιρική υπέρβαση.
Ήττα-σοκ, από έναν αντίπαλο επιεικώς μετριότατο (αν όχι απαράδεκτο), με σκληρά μηνύματα προς όλες τις κατευθύνσεις. Ιδιαίτερα όμως προς τις ασπρόμαυρες κορυφές. Δηλαδή προς την ηγεσία. Την διοικητική αλλά και την αγωνιστική, γιατί κακά τα ψέματα ο συνδυασμός της εκτρωματικής αυτής πρώτης ευρωπαϊκής βραδιάς του ΠΑΟΚ συμπεριλαμβάνει μύριες όσες ευθύνες με επιπολαιότητες, αλαζονείες, παιδιαρίσματα και απαράδεκτες συμπεριφορές που δεν θα έπρεπε για κανέναν λόγο να συμβαίνουν σε έναν σύλλογο του μεγέθους και της ιστορίας του ΠΑΟΚ.
Αυτό το «χθεσινό» δεν αντέχει σε καμία κριτική. Αγωνιστικό κατάντημα στη κυριολεξία. Δεν ήταν ομάδα, ιδιαίτερα στο δεύτερο μέρος και ύστερα μάλιστα από τις αποτυχημένες κινήσεις του ιδιαίτερα βραχυκυκλωμένου (χθες) κόουτς. Ως εκ τούτου δεν υπάρχει λόγος να σας κουράζουμε αναφερόμενοι σε τακτικές και σε αγωνιστικούς προσανατολισμούς. Η ομάδα του Άγγελου Αναστασιάδη και του Ιβάν Σαββίδη κατάφερε να χάσει – περί κατορθώματος πρόκειται ασφαλώς – από τη Ζίμπρου. Με ότι σημαίνει αυτό. Η «σφαλιάρα» και το «μήνυμα» αφορά εκείνους που συνεργάστηκαν και βοήθησαν είτε με τη σιωπή τους, είτε με την υποκρισία τους, είτε με τη κουτοπονηριά τους, ώστε να φθάσει στο σημείο αυτό, μια ομάδα η οποία ενώ ξέμεινε στη κυριολεξία από παίκτες, να προσπαθεί να μερεμετίζεται όπως επιχειρούσαν οι φτωχοτσαγκαράδες παλιά, για να βολέψουν ξεχαρβαλωμένα παπούτσια.
Ανεξάρτητα όμως με το χθεσινό παιχνίδι, τη τραγική εμφάνιση και το οδυνηρό αποτέλεσμα, έχω την εντύπωση ότι οι υπεύθυνοι του συλλόγου, ήρθε η ώρα, να ασχοληθο0ύν και με ένα πολύ σοβαρό ηθικό θέμα που αφορά την αποκατάσταση της αξιοπιστίας και της σοβαρότητας του συλλόγου. Μπορεί ο χρόνος της παρουσίας του νέου προέδρου να μην κρίνεται ικανός και αρκετός για να σχηματίσει μια ολοκληρωμένη εικόνα και να έχει μια σωστή ενημέρωση, ωστόσο οι πρώτες εμπειρίες του, τα πρώτα δηλαδή συμπτώματα, μαζί με τα πρώτα μηνύματα που έλαβε θα ενεργοποίησαν τα αντανακλαστικά του. Γιατί το βιογραφικό του μιλά για έναν εμπειρότατο τεχνοκράτη. Πιστεύουμε λοιπόν ότι ο Ιάκωβος Αγγελίδης θα σημείωσε στο… «μπλοκάκι» των πρώτων παρατηρήσεών του, όλες τις τελευταίες ενδείξεις (αλλά και αποδείξεις) με τις παθογενείς συμπεριφορές του παρελθόντος.
Οι περιπτώσεις Γκαρσία, Αμπντούν, οι ταραγμένες τελευταίες προπονήσεις με τους αποκλεισμούς και όλα όσα ακολούθησαν σε συνδυασμό με τη συνεχιζόμενη έλλειψη ενδοσυνεννόησης η οποία είχε και σαν αποτέλεσμα να αυτοεκτίθεται ο ίδιος ο σύλλογος. Με τις ακυρώσεις συμφωνιών και τις υπαναχωρήσεις της τελευταίας στιγμής, επιβάλλεται να ασχοληθεί και μάλιστα κατ’ επειγόντως ο νέος πρόεδρος. Ο Ιάκωβος Αγγελίδης βρίσκεται προφανώς μπροστά σε μια περίεργη κατάσταση η οποία σαφέστατα εικάζεται ότι μάλλον δεν τον εκφράζει και πως είναι έξω από τη προσωπική του φιλοσοφία. Ως εκ τούτου, η σύγκρουση με αυτό το «μόρφωμα» που βρίσκεται μπροστά του κρίνεται ως αναπόφευκτη. Θα πρέπει να σπάσει αυγά ο Ζακ για να κάνει ομελέτα. Θα πρέπει να αγνοήσει τα ήθη και έθιμα της αποτυχημένης διετίας, τις άνωθεν απρόβλεπτες και επί παντός επιστητού παρεμβάσεις (ο νοών νοείτω) και να ξεκινήσει τη δική του διαδρομή πάνω σε ένα τελείως διαφορετικό πλάνο.
Η διοικητική αξιοπιστία και σοβαρότητα του συλλόγου η οποία έχει διαταραχθεί επικίνδυνα με όλα όσα φαιδρά και ανομολόγητα συνέβησαν στο παρελθόν θα πρέπει να αποκατασταθεί με κάθε θυσία. Ανεξάρτητα λοιπόν από το χθεσινό παιχνίδι, από τη τραγική όπως προαναφέραμε εμφάνιση και το σκληρό αποτέλεσμα, αλλά και από τις προοπτικές που υπάρχουν μετά το 1-0 για την ευρωπαϊκή πορεία της ομάδας, ο κόσμος του Δικέφαλου αυτή τη στιγμή βάζει στη κορυφή της ατζέντας των αιτημάτων του, την κατ’ επείγουσα αλλαγή του αποτυχημένου μοντέλου διοίκησης, την αποκατάσταση του γοήτρου και της αξιοπιστίας του συλλόγου και την ουσιαστική ενίσχυση του αποδυναμωμένου και συρρικνωμένου ρόστερ.
Και κάτι εξίσου σημαντικό: Ενημέρωση επίσημη με αλήθειες. Απαντήσεις σε όλα τα ερωτηματικά που γεννήθηκαν και συνεχίζουν να γεννιούνται από την ίδια «μήτρα». Είναι δυνατόν στον μεγάλο ΠΑΟΚ… Οι τάσεις φυγής σημαντικών (και όχι μόνο) παικτών να αποτελούν πλέον όχι την έκπληξη, αλλά τη συνήθεια; Κάποτε υπήρχε συνωστισμός στο κατώφλι της Τούμπας. Έβαζαν βύσμα κι ερχόντουσαν με τα μισά λεφτά προκειμένου να φορέσουν τη φανέλα του Δικέφαλου. Τι μεσολάβησε και χάθηκε αυτή η μαγεία; Γιατί έσβησε αυτή η έλξη; Ας ψάξει να το βρει ο νέος πρόεδρος πριν είναι αργά. Για την ώρα, εκείνο που ηχεί εκκωφαντικά, περισσότερο και από τις κωδωνοκρουσίες της Παναγίας των Παρισίων, είναι το μήνυμα της χθεσινής εμφάνισης και του χθεσινού αποτελέσματος.