Η απόφαση του Σκουτέρη και των συναδέλφων του της επιτροπής εφέσεων της ΕΠΟ θα μείνει στην ιστορία, όχι για την τιμωρία του ΠΑΟΚ, αλλά γιατί αντί να επιδιώξουν να φωτίσουν την αλήθεια, προτίμησαν την πλήρη συσκότιση. Το γεγονός είναι ανατριχιαστικό όταν αφορά εν ενεργεία δικαστικούς, βιάζει την κοινή λογική και γίνεται ακόμα πιο οξύ επειδή αφορά την ανάδειξη του πρωταθλητή.
Έστω κι αν μιλάμε για το πλέον διεφθαρμένο πρωτάθλημα από καταβολής επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Κι όμως οι δικαστές της επιτροπής εφέσεων είχαν μια μοναδική ευκαιρία να σώσουν τα προσχήματα και να αποδείξουν στην κοινή γνώμη ότι αυτό που τους ενδιαφέρει είναι η αλήθεια και η αποκατάσταση της προκειμένου να στηρίξουν την ετυμηγορία τους.
Για να το πετύχουν, όπως συμβαίνει σε όλα τα δικαστήρια του κόσμου θα έπρεπε να καλέσουν τους μάρτυρες, να τους φέρουν σε αντιπαράθεση, να κρίνουν την αξιοπιστία τους και να καταλήξουν σε οριστικά συμπεράσματα. Αυτή είναι η πάγια τακτική, πέρα από τις αποδείξεις και τα στοιχεία που μπορούν να κρίνουν την έκδοση μια απόφασης.
Εδώ ο μάρτυρας ήταν ένας και μοναδικός: ο διεθνής διαιτητής Κομίνης. Από τη στιγμή που το φύλο αγώνα που συμπλήρωσε περισσότερο συσκότιζε παρά διαλεύκανε τις συνθήκες κάτω από τις οποίες διακόπηκε και δεν ολοκληρώθηκε το ντέρμπι, η λύση ήταν μία και επιβεβλημένη: να τον καλέσουν να εξηγήσει τι ακριβώς συνέβη.
Κόντρα και στην στοιχειώδη λογική που θα αποδεχόταν κι ένας μαθητής του δημοτικού σχολείου ο δικαστής Σκουτέρης προτίμησε αντί να μάθει τα πραγματικά γεγονότα να ερμηνεύσει τα στοιχεία και να κάνει εικασίες για όσα είδε στο βίντεο. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να διατηρήσει την πρωτόδικη τιμωρία του ΠΑΟΚ και να στείλει την έφεση του στα σκουπίδια.
Να γιατί ο Σκουτέρης θα μείνει στην ιστορία. Γιατί ενώ μπορούσε να μάθει την αλήθεια προτίμησε να την φανταστεί. Κάτι πρωτοφανές και πρωτόγνωρο. Μόνο που έτσι αντί για δικαστής κινδυνεύει να μετατραπεί σε σεναριογράφο.
