Εάν καθόταν προχθές ο Νίκος Αναστόπουλος στον πάγκο του Αρη, στον αγώνα με την Καλλονή, το πιθανότερο ήταν να έκλεινε τις δηλώσεις του με την εξής φράση: «Εύχομαι στον αντίπαλο μας να παίξει με το ίδιο πάθος και με τους άλλους πρωτοπόρους». Δήλωση την οποία έκανε στο πρόσφατο παρελθόν, αν δεν κάνω λάθος, μετά τον αγώνα με τον Αγροτικό Αστέρα.
Δεν ξέρω εάν ο πρώην προπονητής του Αρη ήξερε κάτι το οποίο οι υπόλοιποι δεν ξέρουμε ή απλώς έψαχνε άλλοθι για τους χαμένους βαθμούς. Το σίγουρο είναι ότι σε ‘κείνη τη χρονική στιγμή ο Αγροτικός Αστέρας ήταν 4ος στον βαθμολογικό πίνακα, άρα θεωρητικά είχε πιθανότητες να διεκδικήσει την άνοδο. Οπότε αυτός ήταν ένας καλός λόγος για να «χτυπήσει» τον αγώνα. Ενας δεύτερος ήταν ο επαγγελματικός εγωισμός των ποδοσφαιριστών ο οποίος επίσης ήταν ένα ισχυρό κίνητρο και ανεκτίμητης μάλιστα αξίας. Το τρίτο ενδεχόμενο είναι να έπαιξαν για κάποια άλλη ομάδα, εξυπηρετώντας συγχρόνως και τους δύο πρώτους λόγους. Οποιος μπει όμως σε τέτοια συνωμοσιολογία δύσκολα ξεμπλέκει και αποπροσανατολίζεται. Συμβαίνουν αυτά στο ελληνικό ποδόσφαιρο; Και όχι μόνο, θα απαντήσω. Αλλά όταν πετάς την λάσπη στο ανεμιστήρα, εύκολα κάποιος μπορεί να κάνει το ίδιο και για σένα.
Ας αφήσουμε τον αγώνα με τον Αστέρα. Με πάθος έπαιξε προχθές και η Καλλονή κόντρα στον Αρη. Πού βρίσκεται βαθμολογικά η ομάδα της Μυτιλήνης; Πέντε βαθμούς πίσω από τη γραμμή του υποβιβασμού. Οπότε είχε λόγους, πέρα από το γόητρο, να παλέψει για τη νίκη. Λόγους να κυνηγήσει καλό αποτέλεσμα κόντρα στη Λαμία είχε και ο Πανελευσινιακός, ο οποίος βρίσκεται σε χειρότερη βαθμολογική θέση.
Όπως τουλάχιστον λένε όσοι γνωρίζουν, το Πρωτάθλημα της Football League αναδύει μπόχα διαφθοράς, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι χαμένοι θα πρέπει να στήνουν βιομηχανία λάσπης, πλήττοντας ακόμη περισσότερο την αξιοπιστία του Πρωταθλήματος και μεγαλώνοντας την καχυποψία του κόσμου. Κι αν επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας, η λύση είναι μία: όσοι γκρινιάζουν να γίνουν… λιοντάρια προκειμένου να επιβιώσουν. Με τη συνωμοσιολογία πόντους δεν κέρδισε κανείς…