Το σημερινό παιχνίδι με τον Ολυμπιακό έπρεπε να αναβληθεί, όχι μόνο για λόγους διασάλευσης της λεγόμενης κοινής τάξης, αλλά κυρίως για το συμφέρον του ιδίου του Ηρακλή. Αφήστε τις μπούρδες, τους λόγους δηλαδή που επικαλέστηκε η Αστυνομία και έκανε δήθεν δεκτούς ο Κοντονής και το ανέβαλλε. Μιλάω για τον Ηρακλή διάολε. Και όποιος από τον περίγυρό του δεν καταλαβαίνει τι εστί προβοκάτσια ή αφορμή εξανδραποδισμού της ομάδας είναι βαθιά νυχτωμένος.
Τώρα αν οι παίκτες ήταν «φτιαγμένοι» για το παιχνίδι και στενοχωρήθηκαν, ε λίγο ζάφτι ρε παιδιά. Διότι τα ίδια έλεγαν με τον Ατρόμητο και τελικά μας «κούφαναν». Επίσης μη πατάτε τα ζωνάρια που ξελύνουν οι μονίμως αδικημένοι και ανταπαντάτε.
Το ποιος έιναι αδικημένος και δικαιούται να αμφιβάλλει για τα πάντα, είναι οπωσδήποτε μόνο ο Ηρακλής με τη συνεργασία πολλών και επωνύμων. Στα πέτρινα χρόνια του, που ήταν άραγε όλοι αυτοί που τον παρεξηγούν και να τον βοηθήσουν. Γράψτε τους λοιπόν και τραβάτε τον δρόμο σας ατάραχοι. Ο καιρός γύρισε με το μέρος σας και χαρείτε τον. Ανοιξη μυρίζει και τα λουλούδια ανθίζουν. Για τον Ηρακλή μονάχα.
Για τους άλλους αφήστε τα γαϊδουράγκαθα. Τσούζουν βλέπετε.Τώρα με αφορμή τα όσα διαδραματίστηκαν μετά το ποδοσφαιρικό όνειδος της Τούμπας και την περίεργη διακοπή νομίζω πως τα παρεπόμενα, αποφάσεις Κοντονή, ματαίωση του θεσμού του Κυπέλλου, απειλές για τη διακοπή του Πρωταθλήματος, αποτελούν άλλη μια προσχηματική (π .χ. ΠΑΟΚ) ενέργεια δονκιχωτικής εξουσίας στον χώρο και όχι μόνο κυβερνητικής.
Ο Κοντονής υπεκφεύγει ουσιαστικά και ενεργεί ως Μάργκαρετ Θάτσερ. Είπανε τότε πως αυτή η αμφιλεγόμενη πολιτική προσωπικότητα του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, η επονομαζόμενη σιδηρά, όχι επειδή επέβαλλε κοινωνική δικαιοσύνη, αλλά επειδή διέλυσε δια πυρός και σιδήρου κάθε λαϊκό κεκτημένο προς όφελος του κεφαλαίου, εξαφάνισε τον χουλιγκανισμό. Η Θάτσερ πίστεψε ότι τα προβλήματα της βίας στο ποδόσφαιρο λύνονται με περισσότερη -νόμιμη- βία. Οπως καλή ώρα ο πολύλογος Κοντονής.
Ελα όμως που τα αγγλικά γήπεδα έγιναν πεδία μαχών, η αστυνομία αναγόρευσε όλους τους οπαδούς σε εχθρούς και έκανε κάθε παιχνίδι μια αφορμή σύγκρουσης. Κι ύστερα ήρθε το «Χίλσμπορο».Το Χίλσμπορο –και όχι το Χέιζελ- υπήρξε η τομή που άλλαξε για πάντα το αγγλικό ποδόσφαιρο. Τότε, οι ομάδες αποφάσισαν να πάρουν από τα χέρια της Θάτσερ (δηλαδή της Πολιτείας) την κατάσταση και να αναζητήσουν οι ίδιες λύση στο πρόβλημα. Και το βρήκαν. Αν λοιπόν η συνάντηση ιδιοκτητών των ΠΑΕ, όχι τώρα, αλλά μεσοπρόθεσμα επιφέρει αλλαγές στα ευρωπαϊκά πρότυπα της υγιούς επιχειρηματικότητας, τότε κάτι θα βγει.
Πάντα βέβαια με γνώμονα την ατομικότητα του καθενός εξ αυτών ( π.χ Παπαθανασάκης) σε ότι αφορά κυρίως τη φιλοσοφία του σε κρίσιμα θέματα και όχι σε ανούσιες γενικότητες. Σε αντίθετη περίπτωση απλά θα έχουμε στη θέση του Μαρινάκη, έναν άλλο Μαρινάκη.