Στο προηγούμενο σχόλιο μου είχα αναφερθεί σε ανώνυμο δημοσίευμα (σε συγκεκριμένο site) που ήθελε τον Στάθη Καραντώνη, τον οποίο μάλιστα θεωρούσε... εξυπνότερο του Τομ, να καταφθάνει στα μέρη μας επιδιώκοντας συνάντηση με τους ανθρώπους του Ημιθέου με στόχο το μέλλον του Ηρακλή.
Ο συντάκτης μάλιστα πρότεινε, πως η ομάδα «θέλει να παίξει σε επαγγελματικές κατηγορίες και θα ψάξει για άλλο ΑΦΜ, άρα πρέπει να βρεθεί η καλύτερη δυνατή λύση, με ήρεμο τρόπο και ο Καραντώνης είναι ο καταλληλότερος».
Σίγουρα «ο ήρεμος τρόπος» σηματοδοτούσε αντιδράσεις από πλευράς Καραντώνη εάν και εφόσον οι προτάσεις του δεν γινόταν δεκτές του. Προχθές εμμέσως πλην σαφώς δόθηκε η απάντηση στις προθέσεις του Στάθη Καραντώνη μέσω και πάλι ενός δημοσιεύματος το οποίο ούτε λίγο ούτε τις απέρριπτε εκ προοιμίου.
Και ήταν σαν να τον προέτρεπε «κάτσε εκεί που είσαι, η ανεύρεση ΑΦΜ είναι δουλειά δική μας και ήδη αποτελεί πρωταρχικό μας στόχο ο οποίος θα επιτευχθεί στα μέσα της περιόδου που διανύουμε». Ωραία διαβάζονται όλα αυτά και φυσικά αφορούν το μέλλον.
Επιτρέψτε μου λοιπόν να συνεχίσω να γράφω δια… χειρός του Νικολό Μακιαβέλι συγγραφέα του περίφημου «Ηγεμόνα», ο οποίας μέσα στα τόσα που έγραψε ανέφερε και τούτο. «Αν κάποιος θέλει να σχεδιάσει το μέλλον, πρέπει να συμβουλευτεί το παρελθόν, καθώς τα γεγονότα του σήμερα μοιάζουν με του παρελθόντος. Αυτό συμβαίνει, επειδή δημιουργούνται από ανθρώπους που πάντοτε ωθούνταν και θα ωθούνται από τα ίδια πάθη και έτσι αναγκαστικά επιφέρουν τα ίδια αποτελέσματα».
Παράλληλα συμβουλεύοντας τον «Ηγεμόνα» του ψιθύριζε υποθέτω στ’ αυτί του: «Δεν πρέπει ποτέ να αφήνεις να συνεχίζεται μια ανωμαλία για να αποφύγεις έναν πόλεμο, γιατί δεν τον αποφεύγεις, αλλά μόνο αλλάζουν οι συνθήκες προς όφελος των αντιπάλων του». Και επανερχόμενος στο παρόν προτείνω στο σύνολο των «ανθρώπων» του Ηρακλή να σκαλίσουν τη μνήμη τους για άλλη μια φορά προκειμένου να αντλήσουν θέματα (όπως έγινε με την αναβίωση των «Ιβανοφείων»), τα οποία θα προβάλλονται όχι απλά για να παρελθοντολογούν και να ωραιοποιούν αλλά να προκαλούν νοσταλγία στον κόσμο στη βάση της κοινής ρίζας και των κοινών βιωμάτων.
Όπως επίσης να έχουν κατά νου πως ουδέποτε αντιλήφθηκαν ότι οι «εξωτερικές δυνάμεις» είναι φίλιες, ουδέτερες ή εχθρικές, ανάλογα με τη συγκυρία και τα συμφέροντα της στιγμής.
Στο πλαίσιο αυτό ουδέποτε είχανε πραγματικούς συμμάχους ή και όταν είχανε, δεν μπορέσανε να εξασφαλίσουν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Δυστυχώς.
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport
