Οι υποψιασμένοι δεν νιώθουν καμία έκπληξη για την πρόθεση του Ιβάν Σαββίδη να γυρίσει την πλάτη στους δύο εταίρους του στην υπόθεση της κάθαρσης του ποδοσφαίρου: τους κύριους Μελισσανίδη και Αλαφούζο.
Τους διοικητικούς παράγοντες δηλαδή, με τους οποίους σταυροφιλίθηκε πολλές φορές τα τρία τελευταία χρόνια. Μέλη και οι τρεις μίας άτυπης συμμαχίας η οποία είχε ως στόχο την εξυγίανση του ελληνικού ποδοσφαίρου από την βρώμα του παρασκηνίου και τη διαπλοκή. Στόχος-επιθυμία όλων των υγιών σκεπτόμενων φιλάθλων. Εκείνων που εξακολουθούν, ακόμη κι όταν ανεβαίνει η αδρεναλίνη τους, να παραδέχονται την ανωτερότητα του αντιπάλου και δυσανασχετούν όταν οι διαιτητές «σπρώχνουν» προκλητικά την ομάδα τους. Γιατί η απροκάλυπτη υποστήριξη του Ολυμπιακού, τα τελευταία δέκα και πλέον χρόνια, είναι αυτή που έχει απογοητεύσει ακόμη και τους φίλους της ομάδας τού Πειραιά και θυμώνει όλους τους υπόλοιπους. Ενας από τους λόγους που αδειάζουν τα γήπεδα, καθώς η ανισονομία έχει δηλητηριάσει το μυαλό των φιλάθλων.
Το έγραψα και θα το επαναλάβω, ότι ο αναμάρτητος πρώτο τον λίθο βαλέτω, στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Σύμφωνοι. Δύσκολα θα βρεις μία ομάδα η οποία δεν έχει πάρει το κάτι τις από την διαιτησία. Είτε γιατί ευνοήθηκε από τα ανθρώπινα λάθη, είτε γιατί έδωσε εντολή το ποδοσφαιρικό σύστημα, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Κάποιο… κεφάλι μπήκε στη γκιλοτίνα για να κερδίσει κάποια ομάδα βαθμούς. Ετσι κυλάει πολλές δεκαετίες το ελληνικό ποδόσφαιρο. Το μόνο που αλλάζει είναι το… χρώμα των διαμαρτυριών. Γι’ αυτό λίγοι είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι η «ομάδα εξυγίανσης» θα δημιουργήσει ένα υγιές διαιτητικό περιβάλλον. Θέλει πολύ μεγάλη παλληκαριά για να συγχωρέσεις τον επί πολλά χρόνια ποδοσφαιρικό σου δυνάστη, και να του επιτρέψεις σ’ ένα υγιές ποδοσφαιρικό περιβάλλον να σε συναγωνίζεται με τους ίδιους όρους. Και δεν πιστεύω ότι έφτασε η ώρα για την ισονομία στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Μπορεί να «γκρεμίστηκαν» οι διαιτητικές παράγκες, αλλά χτίστηκαν άλλες με ισχυρότερα θεμέλια. Και θα συνεχίζουν να χτίζονται όσο οι παράγοντες «επενδύουν» στο διαιτητικό σύστημα και του απλώνουν κόκκινο χαλί.
Αυτός είναι και ο λόγος που ακόμη και ο καλοπροαίρετος Ιβάν Σαββίδης άρχισε να «στραβώνει» με την εύνοια της ΑΕΚ από τη διαιτησία στους τελευταίους 4-5 αγώνες και σκέφτεται να ρωτήσει τον κ. Μελισσανίδη «εάν ανταγωνίζεται τον κ. Μαρινάκη;». Θα είχε πάντως ενδιαφέρον να του κάνει αυτή την ερώτηση. Ισως να έπαιρνε μία χρήσιμη απάντηση για την στάση που θα πρέπει κρατήσει στο μέλλον ο ιδιοκτήτης του ΠΑΟΚ στην επιχείρηση «εξυγίανση του ποδοσφαίρου».
FOCUS
Eπειδή η φιλία δεν δηλώνεται, αλλά βιώνεται καλά έκανε ο Ιβάν και αλλάζει ρώτα όσο είναι νωρίς. Γιατί εάν έπαιρνε αποφάσεις σε real χρόνο, όταν το αίμα από τις «σφαγές» δεν θα είχε τελειωμό, θα ήταν πολύ αργά για δάκρυα.
