Ο γνωστός ΠΑΟΚ των τελευταίων εμφανίσεων με τις πολύ καλές αλλά και τις άσχημες στιγμές του, με τις εξάρσεις και τους περιστασιακούς αποσυντονισμούς του, που προβληματίζουν και προκαλούν μερικές φορές άγχος και νευρικότητα.Έφυγε ωστόσο έχοντας στις αποσκευές του τους πολύτιμους τρεις βαθμούς της πρωτοπορίας και τις ευνοϊκές συνθήκες για την αίσια έκβαση της τελικής προσπάθειας.
Αυτό το τελευταίο βέβαια θα συμβεί, αν φροντίσει να αλλάξει κάπως εικόνα και να παρουσιάσει μια διαφορετική αγωνιστική συμπεριφορά με σταθερότητα και σοβαρότητα σε ολόκληρη τη διάρκεια του ενενηντάλεπτου, στον καθοριστικό αγώνα της Κυριακής.Είναι κοντά στο να κατακτήσει και τον δεύτερο στόχο της χρονιάς. Αυτόν που θα τον οδηγήσει να δοκιμάσει τις δυνατότητες του και την τύχη του, στη μεγάλη περιπέτεια της συμμετοχής του στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Να κοιτάξει με λίγα λόγια πολύ ψηλότερα. Η ομάδα του Ίβιτς και χθες έπαιξε με τη φωτιά παρουσιάζοντας κάποιες αναταραχές και αρρυθμίες στην απόδοση της.Όπως δηλαδή προαναφέραμε είχε τις καλές τις, αλλά και τις άσχημες στιγμές της και αυτό χωρίς να αντιμετωπίσει ιδιαίτερες δυσκολίες από τον αντίπαλο της.
Για μια ακόμη φορά έδειξε πως κάπου «χάνεται», δίνοντας τον έλεγχο του παιχνιδιού σε υποδεέστερους και αδύναμους αντιπάλους της. Μέσα στο γήπεδο και χθες ο ΠΑΟΚ έδειχνε ότι ήταν η καλύτερη ομάδα. Ωστόσο συγχρόνως όμως παρουσίαζε και κάποια χαλαρώματα, τα οποία ενδεχομένως θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε απρόσμενες ανατροπές.
Κάτι που δεν το δικαιολογεί το μέγεθος της ομάδας και οι δυνατότητες της. Η αμυντική κερκόπορτα που χθες προκλήθηκε από την επιλογή του κόουτς να καταλήξει σε ένα κεντρικό δίδυμο αδόκιμης ποδοσφαιρικής χημείας (Κρέσπο – Πούγγουρας) με ελάχιστες εμπειρίες συνεννόησης μεταξύ τους, σε συνδυασμό και με την πολύ άσχημη χθεσινή εικόνα και απόδοση του Ισπανού, παραλίγο να στοιχίσουν. Η διορθωτική κίνηση που έγινε με τη συμμετοχή του Μαλεζά, βελτίωσε σημαντικά την κατάσταση, αλλά ο τρόπος με τον οποίο εξέθετε ο Μπεν τον Κρέσπο, προκαλούσε τεράστια και επικίνδυνα κενά.Το δεύτερο ημίχρονο μπορεί να πει κανείς ότι ήταν κι αυτό μια μικρή περιπέτεια, αλλά και πάλι με τον ΠΑΟΚ να έχει το πάνω χέρι. Το άγχος που προκλήθηκε ήταν ψυχοβγαλτικό, αλλά ευτυχώς έμεινε εκεί και μόνο. Με δυο λόγια ο Δικέφαλος μπορεί να μην ήταν αυτός που έπρεπε, αλλά κέρδισε δίκαια. Τηρουμένων των αναλογιών και των αντικειμενικών δυσκολιών που αντιμετώπιζε ο αντίπαλος του, θα έπρεπε σε αυτό το παιχνίδι να «καθαρίσει» πολύ πιο εύκολα. Ευκαιρίες δημιουργήθηκαν. Δεν ήταν πολλές, ήταν όμως κλασικές και χάθηκαν κάπως επιπόλαια και ασόβαρα.
Αν κάτι θα πρέπει να κρατήσουν ο Ίβιτς και οι παίκτες του από χθες, είναι το χρυσό τρίβαθμο, αλλά και οι επισημάνσεις των όσων παραλείψεων και λαθών έγιναν. Και αυτό το τελευταίο γιατί από σήμερα ο σχεδιασμός για το κυριακάτικο παιχνίδι επιβάλει να έχει αποκλείσει το ενδεχόμενο της επανάληψης τους. Με τη γενική εικόνα των νικητών να έχει όλα αυτά που προαναφέραμε, σε ατομική απόδοση μπορούμε να πούμε ότι ο Γλύκος ήταν σταθερός και στις λίγες περιπτώσεις που χρειάστηκε να επέμβει, το έκανε χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία.
Ο Μάτος επιβάλλεται πλέον να αντιληφθεί, ότι τα εύκολα και αχρείαστα φάουλ που κάνει δεν δικαιολογούνται σε έναν παίκτη της δική του αξίας. Ο Κρέσπο στη χειρότερη φετινή του εμφάνιση. Ο Μπεν τον εξέθεσε σε όλες τις προσωπικές τους μονομαχίες. Δυναμικός και σταθερός ο νεαρός Πούγγουρας. Καλός ο Τσίμιροτ. Σε μέτρια επίπεδα η απόδοση του Κάνιας. Προσπάθησε ο Μπίσεσβαρ που δεν είχε όμως τις γνωστές επιθετικές του εμπνεύσεις, αλλά ούτε και το καθαρό μυαλό να αξιοποιήσει τις δύο κλασικές ευκαιρίες που του δόθηκαν.
Κινητικότατος και με κερδισμένες αρκετές μονομαχίες (όχι μόνο στον αέρα) ο Πρίγιοβιτς. Είναι ένας δύσκολος κι επικίνδυνος φορ. Ο Κάμπος ξεκίνησε φουριόζος, τρύπησε αρκετές φορές την αντίπαλη άμυνα και ακολούθησε την προδιαγεγραμμένη μοίρα του, να είναι η πρώτη αλλαγή του Ίβιτς. Ακοντρολάριστος ο Ενρίκε, αυτοακυρώνεται από το υπερβολικό ίσως πάθος του να προσφέρει αυτό που πιστεύει αλλά και μπορεί (σ.σ και που το έχει). Πολύ καλή η διαιτησία του Αρετόπουλου. Η συμμετοχή του Πέλκα κρίνεται ως θετική, όπως και του Μαλεζά.
