Όσο κι αν φαίνεται απλό, παραμένει αρκετά πολύπλοκο το να καταφέρεις να διατηρήσεις ισορροπίες, ισονομίες και μια ιδανική διαχείριση σε ένα ποικιλόμορφο και πολλαπλών «αναγνώσεων» ρόστερ, όπως είναι σήμερα και όπως αναμένεται βέβαια να διαμορφωθεί οριστικά, αυτό που καλείται να συγκροτήσει ο Ράζβαν Λουτσέσκου. Οι δυσκολίες είναι αρκετές και οφθαλμοφανείς. Από τη μια, το ξεσκαρτάρισμα του ήδη υπάρχοντος έμψυχου υλικού, με τις ιδιαιτερότητες των συμβολαίων -ιδιαίτερα των ξένων- και από την άλλη η επιστροφή των δανεικών που έρχονται με επιτυχημένη θητεία από τις ομάδες στις οποίες είχαν παραχωρηθεί, προκαλούν έναν πονοκέφαλο στους καθ’ ύλην αρμόδιους.
Εναν προβληματισμό ο οποίος ουσιαστικά επικεντρώνεται στο να βρεθεί ο ιδανικός συγκερασμός και η εξισορρόπηση των αφίξεων και των αποχωρήσεων με τους αριθμητικούς περιορισμούς που προκύπτουν στην τελική ευθεία της αξιολόγησης. Σήμερα οι κυπελλούχοι έχουν ανοίξει τα «χαρτιά» τους και προσχωρούν στις κινήσεις εκείνες οι οποίες «κουμπώνουν» με τις εντοπισμένες ανάγκες σε συγκεκριμένες θέσεις. Προχώρησαν στη μεταγραφή του Χατσερίντι, ακολουθεί η προσπάθεια απόκτησης του Βέρνμπλουμ και ανοιχτό επίσης παραμένει το ενδεχόμενο για άλλες δύο κινήσεις, οι οποίες θα εκτιμηθούν ανάλογα με τις «καραμπόλες» που θα προκύψουν από τις υποχρεωτικές αποχωρήσεις (λήξεις συμβολαίων) και προσχωρήσεις με τους δανεικούς.
Στην προσπάθεια που καταβάλλεται ασφαλώς και υπολογίζονται κάποιοι που κρίνονται ως σημαντικοί και απαραίτητοι από τους δανεικούς που γυρίζουν. Είναι αλήθεια ότι εδώ υπάρχει ένας προβληματισμός και μια αντίστοιχη δυσκολία για τις τελικές αποφάσεις που θα ληφθούν. Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο κρίνεται επιβεβλημένο στη συγκεκριμένη περίπτωση να επιδειχθεί μια διαχείριση που θα πληροί όλες εκείνες τις εγγυήσεις ώστε να αποφευχθούν αδικίες αλλά και λάθη και απώλειες για τις οποίες υπάρχει πιθανότητα να μετανιώσουν πικρά οι κρίνοντες. Όχι βιαστικά και ατεκμηρίωτα σκεπτικά. Οι δανεικοί αξίζει και επιβάλλεται να κριθούν συνολικά και αξιοκρατικά.
Μερικοί από αυτούς υπερτερούν κάποιων εκ των θεωρουμένων «μονίμων» (έστω και εφεδρικών), ιδιαίτερα κι όταν καλύπτουν θέσεις ξένων. Ο κόσμος του ΠΑΟΚ έχει δώσει ψήφο εμπιστοσύνης σε κάποιους από αυτούς που θα κριθούν. Πλειοψηφικά στο δίδυμο Χαρίση-Ουάρντα, στη συνέχεια στον Χατζηισαΐα τον οποίο θεωρούσαν ιδανική λύση για τη θέση του παρτενέρ και του μελλοντικού σέντερ μπακ στον ΠΑΟΚ, λόγω ηλικίας και προσόντων που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν δίπλα στον πολύπειρο Βαρέλα. Ακόμη κάνουν λόγο για Κίτσιου, Κάτσε και Μυστακίδη χωρίς να αφήνουν στο περιθώριο ότι μερικοί από αυτούς έχουν κληθεί -αν και νεαρής ηλικίας- στο εθνικό μας συγκρότημα.
Ο καθένας τους σαφέστατα είναι και μια ξεχωριστή περίπτωση. Επαναλαμβάνουμε ότι είναι δύσκολη η προσπάθεια να υπάρξει μια ιδανική διαχείριση της επιστροφής τους. Το γεγονός ότι υπάρχουν αναμεσά τους χαρισματικοί και ταλαντούχοι καθιστά ακόμη πιο προβληματική την τελική απόφαση. Συνοψίζοντας θα λέγαμε ότι η «αποσυμφόρηση» θα πρέπει να συνδυαστεί με την ενίσχυση και όχι με την αποδυνάμωση.
ΥΓ: Είναι να απορεί κανείς με την αφέλεια (μάλλον με το θράσος) των επιτελών του Παναθηναϊκού, οι αθεόφοβοι θέλουν παίκτες από τον ΠΑΟΚ και μάλιστα η ΠΑΕ του Δικέφαλου να πληρώνει και τα συμβόλαιά τους!!!Τι άλλο θα ακούσουμε. Αλήθεια, δεν έχει μία ο αποχωρήσας πρόεδρος της «Συμμαχίας»; Κι αν δεν έχει αυτός, ο Ταϋλανδός μεγαλοεπιχειρηματίας που πηγαινοέρχεται είναι κι αυτός ρέστος; Ή κάτι άλλο κρύβεται πίσω από την περίεργη αυτή ιστορία;
ΥΓ2: Σο χθεσινό σχόλιο ο χαρακτηρισμός για τον Υφυπουργό αθλητισμού κ. Βασιλειάδη «άβουλος» αποδόθηκε ως «άβολος».
