Oι δρόμοι του Ηρακλή και του Απόλλωνα Καλαμαριάς παλιά και νυν ΑΕΠ …1908 ΚΑΙ 1926 αντίστοιχα (όπως κάποιοι άλλαξαν τα εταιρικά χαρακτηριστικά αυτών των ιστορικών ομάδων της πόλη μας για ευνοήτους λόγους) συναντώνται για μια ακόμη φορά σ ένα αγώνα διαφορετικών συμφερόντων. Ο μεν πρώτος, εξασφαλίζοντας την πρωτιά, τώρα επιδιώκει την όσο μεγαλύτερη διαφορά από τον τρίτο για την συγκομιδή περαιτέρω βαθμών από τους σημερινούς 8 και ο δεύτερος την παραμονή στην κατηγορία. Κοντολογίς σήμερα και οι δυο επιζητούν εξασφάλιση, με τον Ηρακλή διακαώς μόνο νίκη αφού ακολουθούν τα πλέι οφ και το μίνι Πρωτάθλημα ανόδου και τον Απόλλωνα προφανώς να αρκείται και σε ισοπαλία, μιας και εκτός των άλλων παίζει εκτός έδρας.
Οι κυανόλευκοι, σύμφωνα όχι μόνο με δηλώσεις τους, αλλά και εκ των πραγμάτων, κατόπιν των δυο εκτός έδρας ισοπαλιών στοχεύουν στα τρία εναπομείναντα παιχνίδια της κανονικής περιόδου στο απόλυτο των βαθμών. Δικαιολογημένα και απόλυτη θεμιτή η επιδίωξη τους. Οπότε σήμερα αναλογιζόμενοι την κρισιμότητα του αγώνα με την ιδιαίτερη χροιά της εντοπιότητας μάλιστα, πρέπει η απόδοσή τους να είναι ανάλογη των περιστάσεων. Διότι ο Απόλλων μπορεί να απέχει παρασάγγας βαθμολογικά και αγωνιστικά, εντούτοις μετά και τις τελευταίες επιτυχίες του θα επιχειρήσει ίσως και το αδύνατο, όπως στην προκειμένη περίπτωση η νίκη, η οποία δικαιολογημένα θεωρείται υπέρβαση.
«Μηδένα προ του τέλους μακάριζε» συμβούλευαν οι αρχαίοι υμών πρόγονοι, δια τούτο και εγώ προτείνω στα παιδιά του Νικόλα να κατέβουν στο γήπεδο σεμνά, ταπεινά, αλλά αποφασιστικά ενθυμούμενα ,απλά ,ακόμη ένα γνωμικό των παλαιών. «Το γνώθι σ΄ αυτόν», στο οποίο κανείς φτάνει πραγματικά μόνο όταν με άγρυπνη την προσοχή, με στερεή τη στοχαστική λογική διάκριση έχει τη δύναμη να απορρίπτει όσα εσφαλμένα και παραπλανητικά του μεταδίδουν και δέχεται μόνο τα ουσιώδη, σωστά και ρεαλιστικά δεδομένα , τα διαφορετικά κάθε φορά.
