Kάτι διαφορετικό έχει σήμερα η στήλη για εσάς. Διαφορετικό και ρετρό. Στη φωτογραφία βλέπετε τον βετεράνο κανονιέρη του ΠΑΟΚ, Αχιλλέα Ασλανίδη. Πίσω του, ο αείμνηστος Λες Σάνον. Είναι στιγμιότυπο από προπόνηση των παικτών του ΠΑΟΚ, αλλά όχι μια τυχαία προπόνηση.
Είναι μια από τις προπονήσεις του Σαββάτου, τις οποίες παρακολουθούσαν συνήθως τρεις-τέσσερις χιλιάδες φίλοι του ΠΑΟΚ. Σας το υπογράφω αυτό με δυο χέρια, γιατί, αρκετές φορές, ήμουν κι εγώ ένας από τους θεατές, σε ηλικία 13 μόλις χρόνων...
Μιλάμε για την περίοδο 1972-1973. Τη χρονιά που ο ΠΑΟΚ,έχοντας ήδη κατακτήσει το πρώτο Κύπελλο (και πρώτο τίτλο) της ιστορίας του, έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο όλων των εποχών, προσφέροντας χορταστικό θέαμα, ακόμη και στις προπονήσεις. Ισως περισσότερο στις προπονήσεις, καθώς, οι παικταράδες της “χρυσής”εκείνης εποχής, έπαιζαν χωρίς άγχος για να κατακτήσουν το έπαθλο που ήταν... ένα κανταίφι.
Οι ηττημένοι στο δίτερμα πλήρωναν το κανταίφι των νικητών. Συνηθισμένα σκορ... 5-4, 6-3, 7-2 και πάει λέγοντας. Φοβερή μπάλα, πολλές γκολάρες και περίτεχνες ενέργειες από Κούδα, Σαράφη, Τερζανίδη, Παρίδη, Ασλανίδη, Αποστολίδη, Γούναρη, Ιωσηφίδη, Φουντουκίδη, Παύλο Παπαδόπουλο και όλα τα άλλα παιδιά. Απίθανες στιγμές, χωρίς καμία υπερβολή.
Πολλές φορές αντίπαλοι ήταν οι βασικοί και το... Ξυπόλητο Τάγμα, που αποτελούσαν οι αναπληρωματικοί, με αρχηγό την “Αμαλία”, δηλαδή τον Αχιλλέα Ασλανίδη. Ο οποίος δεν ήταν αναπληρωματικός, αλλά γούσταρε να είναι ξυπόλητος κι αυτό δεν ήταν το μοναδικό “βίτσιο” της... τρέλας που τον “έδερνε”. Κάποια από αυτά τα ματς δεν έληγαν ποτέ. Τα διέκοπτε ο Σάνον, ο οποίος, μάλιστα, έπαιζε σέντερ μπακ με το Τάγμα. Και τα διέκοπτε, είτε γιατί φοβόταν ότι το πάθος στο δίτερμα θα προκαλούσε τραυματισμούς, είτε γιατί δεν άντεχε άλλο από τα γέλια, γιατί, εκτός από τα γκολ, βροχή έπεφταν τα πειράγματα και οι φάρσες.
Για όσους δεν το πρόσεξαν στην αρχή του κειμένου, όλα αυτά συνέβαιναν το Σάββατο. Την παραμονή του αγώνα, δηλαδή. Του εντός έδρας αγώνα, για την ακρίβεια, διότι για τα εκτός έδρας η ομάδα ταξίδευε το Σάββατο και ο χαμός γινόταν στην προπόνηση της Παρασκευής.
ΥΓ 1. Δεν θα πάψω ποτέ να ευγνωμονώ τους παίκτες του ΠΑΟΚ της δεκαετίας του '70. Αυτοί μου έμαθαν τι πάει να πει ποδόσφαιρο. Αληθινό ποδόσφαιρο. Ποδόσφαιρο που σου προσφέρει θέαμα και σου δίνει χαρά.
ΥΓ 2. Ομαδάρες με παικταράδες είχαν και ο Αρης και ο Ηρακλής. Ηταν απόλαυση να βλέπεις Χρηστίδη, Πάλλα, Ναλμπάντη, Σεμερτζή, Σπυρίδωνα, Συρόπουλο, Κεραμιδά, Κωνσταντινίδη, Παπαιωάννου, Αλεξιάδη στον Αρη και Φανάρα, Ζαφειρίδη, Θεοδοσιάδη, Σεντελίδη, Χαλιαμπάλια, Κουσουλάκη, Νικολούδη, Αιδινίου, Γκέσιο στον Ηρακλή...