Tη «σκότωσε» την Ξάνθη ο ΠΑΟΚ, όπως είπε και ο Λουτσέσκου. Ωραία. Αλλά ακόμη και από αυτό το 3-0, ένας σοβαρός και έξυπνος προπονητής οφείλει να βγάζει συμπεράσματα, για να μπορεί να προχωρά ένα βήμα παραπέρα και να βοηθάει την ομάδα να βελτιώνεται.
Την πρώτη «σφαίρα» κατά της Ξάνθης την έριξε, στα καλά καθούμενα, ο Ντε Λούκας. Ηρθε ένα αυτογκόλ από το πουθενά, ενώ, μέχρι εκείνη τη στιγμή, ο ΠΑΟΚ δεν είχε ούτε μία τελική προς την εστία, παρά τη συντριπτική υπεροχή του. Το 1-0, λοιπόν, έγινε από μια ευνοική συγκυρία.
Το 2-0 ήταν προιόν προσπαθειών συγκεκριμένων παικτών. Ο Πέλκας δίνει την ωραία κάθετη στον Λημνιό, εκείνος βγαίνει ταχύτατα μπροστά και κόβει την μπάλα πολύ όμορφα, συρτά, στην καρδιά της αντίπαλης άμυνας. Πρώτον: Τέτοιες ενέργειες από τους παίκτες που έπαιζαν στις θέσεις τους ΔΕΝ είχαμε δει. Για να ξαναδούμε, πρέπει να συνεχίσουν να παίζουν Πέλκας και Λημνιός... Δεύτερον: Αν μετά το πρώτο σουτ του Μακ και την απόκρουση του Ζίβκοβιτς δεν γυρίσει η μπάλα πάλι στον Μακ, το γκολ δεν θα έρθει. Η ευκαιρία σε πρώτο χρόνο χάθηκε, αλλά η συγκυρία ήταν πάλι ευνοική για τον ΠΑΟΚ, καθώς η μπάλα ξαναπήγε μπροστά στον Μακ.
Με το 2-0 είχε ήδη «σκοτωθεί» η Ξάνθη και όμως ΠΑΟΚ είχε κάνει μία μόνο πολύ ωραία επίθεση, με συνδυασμό μεταξύ τριών παικτών. Θα έρθουν πολλά ακόμη ματς, που θα «σκοτώσει» τον αντίπαλο με μία μόνο καλά οργανωμένη ενέργεια; Οχι. Αρα η ομάδα πρέπει συνεχώς να δημιουργεί και για να δημιουργεί πρέπει να παίζουν εκείνοι που θέλουν και μπορούν, εκείνοι που έχουν ορμή και ενέργεια, ανεξάρτητα από την εθνικότητα και την ηλικία τους...
Ακόμη και ένας θρίαμβος πρέπει να προβληματίζει. Ακόμη και μετά από έναν θρίαμβο πρέπει να ψάχνεις να βρεις απαντήσεις σε ερωτήματα σχετικά με το τι θα μπορούσε να συμβεί αν δεν πήγαιναν όλα καλά για την ομάδα σου, ή αν κάποιες λεπτομέρειες στη διάρκεια του αγώνα ήταν διαφορετικές. Για παράδειγμα: Μπορεί να δώσει απάντηση στον εαυτό του ο Λουτσέσκου για το αν θα γινόταν τόσο γρήγορα το 2-0 αν δεν τραυματιζόταν ο Ελ Καντουρί και δεν αναγκαζόταν να περάσει στη θέση του τον Μακ;
Στην Ξάνθη προέκυψε χάρη κυρίως στα «ελληνάκια» το καλώς εννοούμενο πάθος (και όχι το ανόητο που έδειξε στο ΟΑΚΑ με την ΑΕΚ ο Σαμπράνο). Πρόεκυψε το συστατικό που έλειπε για να πετύχει η «χημεία» που έψαχνε να βρει ο Ρουμάνος. Δεν χρειάζεται να είσαι... αριστούχος χημικός για να καταλάβεις ότι η «χημεία» αποτύγχανε με τους 11 έμπειρους ξένους, αλλά πέτυχε με τους τέσσερις φιλόδοξους, ενθουσιώδεις, Ελληνες στην ενδεκάδα. Το πώς θα διαχειριστεί από εδώ και πέρα τον Πασχαλάκη, τον Πέλκα, τον Λημνιό, τον Κουλούρη, αλλά και τους υπόλοιπους Ελληνες της ομάδας ο Λουτσέσκου, είναι μια πολύ σημαντική και κρίσιμη υπόθεση...
