Σε κάποιον εκκλησιαστικό ύμνο παραπέμπει αυτή η βουβαμάρα που έπεσε και σκέπασε το «μεγάλο λιμάνι». Οι αλαζόνες «ιεροκήρυκες» του μίσους που δεν σταμάτησαν δευτερόλεπτο να προκαλούν και να εξοργίζουν την κοινή γνώμη, αιφνιδιάστηκαν και λούφαξαν. Αυτό το… «άλαλα τα χείλη των ασεβών» κολλάει απόλυτα και παραδειγματικά στην συγκεκριμένη περίπτωση. Τα απύλωτα στόματα σφραγίστηκαν σχεδόν άμεσα.
Θαρρείς και αυτή η φραγή ήρθε με εντολή από πολύ ψηλά. Πιθανότατα όμως και από φόβο ή και από κάποια δύναμη δισερεύνητης προέλευσης όπως η θεία δίκη. Εξαφανίστηκαν λοιπόν στα λαγούμια τους τα φερέφωνα μιας ανεκδιήγητης προπαγάνδας, αλλά και οι καλαμοκαβαλάρηδες ηγέτες, που φόρα παρτίδα έβγαιναν κάθε τόσο να υμνούν και να επαίρονται για το τεράστιο μέγεθος της ομάδας τους, για την οποία υποστήριζαν πως οι Έλληνες θα έπρεπε να νιώθουν περηφάνια, με τον τρόπο που τους εκπροσωπεί διεθνώς. Τώρα το κατά πόσο είναι περήφανοι οι Έλληνες που ο μοναδικός (κατά περίσταση) εκπρόσωπος τους δεν έχει ούτε μια νίκη στις μέχρι τώρα αναμετρήσεις στον κύκλο των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ και που και τις ήττες του ακόμη από αντιπάλους που βρίσκονταν σε άθλια κατάσταση τις θεωρούσαν τεράστιες επιτυχίες, είναι κάτι που χρειάζεται συζήτηση.
Το να πανηγυρίζεις γιατί έχασες από τη μισοδιαλυμένη Μπάγερν μέσα στην έδρα σου, η οποία μετά από το πέρασμα της μέσα από το «Καραϊσκάκης» έφαγε μια πεντάρα στο πρωτάθλημα που συμμετέχει και με την ίδια αντίπαλο των χιλίων προβλημάτων, να χάνεις και πάλι έστω και με 2-0 σε ένα παιχνίδι που οι διαφορές σε τελικές (27-3), σε κόρνερ (14-1) και σε κατοχή (70% - 30%) αγγίζουν νούμερα εξευτελιστικά, θα πρέπει να είναι κάτι που επιβάλλεται να προβληματίσει την παροικία των επιστημόνων. Όπως επίσης θα πρέπει να τους βάλει σε σκέψεις το να χάνουν με 3-1 από τον ανύπαρκτο Ερυθρό Αστέρα τον οποίο ισοπέδωσε στην κυριολεξία μέσα στην έδρα του η Τότεναμ (0-4) που συμπτωματικά κι αυτή ακόμη ψάχνεται να βρει τα πατήματα της. Επιστρέφοντας όμως στο προχθεσινό παιχνίδι, όλοι ανεξαιρέτως είχαν την ευκαιρία να βγάλουν ένα συμπέρασμα απαλλαγμένο από τις πιθανές διαβρώσεις της λοβοτομής, με την οποία κατ εξακολούθηση επιμένει η ερυθρόλευκη προπαγάνδα να πείσει την κοινή γνώμη για το «τεράστιο μέγεθος» αυτής της ομάδας. Μέγεθος το οποίο εξυμνούσε ιδιαίτερα ο πρόεδρος της, επαναλαμβάνοντας την παρατήρηση πως οι Έλληνες θα πρέπει να είναι περήφανοι γιατί τους εκπροσωπεί στην Ευρώπη ο Ολυμπιακός.
Τα γεγονότα αποδεικνύουν πως ο κύριος πρόεδρος θα έπρεπε να κρατήσει κάποιες επιφυλάξεις ώστε να αποφύγει την παγοκολώνα που του έβαλαν στη ραχοκοκκαλιά οι παικταράδες του, που τον γελοιοποίησαν στα πρώτα «δύσκολα», άσχετα ακόμη και αν οι αντίπαλοι τους βρισκόντουσαν σε πολύ άσχημες φάσεις. Παράλληλα θα έπρεπε να έχει την προνοητικότητα να διατηρήσει κάποιες αναμνήσεις για ελάχιστες ισχνές επιτυχίες με τις Βικτώριες, Σούλες και Βούλες που αντιμετώπισε στην προγενέστερη φάση σαν ισχυρός. Δεν το έκανε. Έπαιξε και έχασε. Την Τετάρτη το βράδυ δυστυχώς ήρθαν τα αποκαλυπτήρια με έναν αγωνιστικό διασυρμό. Αν δεν ήταν ο Σα θα είχαμε ένα ακόμη ρεκόρ για το βιβλίο γκίνες για τους ερυθρόλευκους. Παρόμοιο με το αντίστοιχο των διαιτητικών σφαγών, με τις οποίες εξασφαλίζει τους τίτλους εντός της ελληνικής επικράτειας.
Πέρα όμως από τη «μαύρη Τετάρτη», είχαμε και τις διώξεις της αθλητικής δικαιοσύνης που ήρθαν καθυστερημένα – ίσως και απρόσμενα – για τους ψευδολόγους και συκοφάντες. Ο συνδυασμός του αγωνιστικού διασυρμού και των διώξεων, όπως είναι επόμενο προβλημάτισε και ανησύχησε. Προφανώς να ήταν και η αιτία για τη σιγή ασυρμάτου στο λιμάνι. Θα είναι προσωρινή; Θα δούμε.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (8/11)
