Η υπόθεση του ιδιοκτήτη της ΚΑΕ Άρης Νίκου Λάσκαρη έχει πάρει διαστάσεις μεγαλύτερες από όσες έχει στην πραγματικότητα για έναν και μόνο λόγο: δεν αφορά μόνο τον ίδιο, αλλά «ακουμπάει» αποφασιστικά το παρόν και το μέλλον του ιστορικού συλλόγου. Αν ο Λάσκαρης έχει περιπέτειες τότε αυταπόδεικτα και ο Άρης μπαίνει σε περιπέτειες.
Είναι γνωστό ότι έχει μπροστά του να περάσει ένα πέλαγος: αντιμετωπίζει κακουργηματικές κατηγορίες για απάτη και υπεξαίρεση μετά τη μήνυση που κατέθεσε Λετονός πρώην συνεργάτης του, με αντικείμενο την διαδικτυακή πώληση χρυσού! Τον κατηγορεί για υπεξαίρεση 60.000.000 ευρώ και 40 κιλών χρυσού! Αυτό υποστηρίζει, ανεξάρτητα αν έχει δίκιο ή άδικο.
Αυτό θα το αποφασίσει η ελληνική δικαιοσύνη. Πάντως και μόνο το αντικείμενο της επιχειρηματικής δραστηριότητας, δηλαδή η πώληση χρυσού στο διαδίκτυο (!), δίνει στην όλη ιστορία μυθιστορηματικές διαστάσεις που ανάλογες δεν υπάρχουν ή δεν έχουν καταγραφεί στα ελληνικά δικαστικά χρονικά. Για όλα όμως πάντα υπάρχει μια αρχή…
Ο Λάσκαρης υποστηρίζει ότι δεν υπάρχουν στοιχεία κι ότι έχει πέσει θύμα και επιφυλάσσεται να το αποδείξει ενώπιον των ελληνικών αρχών. Το ίδιο συμβαίνει και για την σύζυγο του. Και τους δύο βαραίνει διεθνές ένταλμα σύλληψης. Την ίδια ώρα οι μετοχές του Άρη βρίσκονται δεσμευμένες μετά την δικαστική κίνηση του Λετονού επιχειρηματία.
Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, στη Θεσσαλονίκη εμφανίζονται οι Τούρκοι επιχειρηματίες που μιλούν για χορηγία τριών ετών στην μπασκετική ομάδα, χωρίς όμως να δίνουν περισσότερα στοιχεία. Κάθε νοήμων θα μπορούσε να συμπεράνει ότι ο Νίκος Λάσκαρης ετοιμάζει την διάδοχη κατάσταση.
Ανεξάρτητα όμως από κρίσεις ή υποθέσεις ο κόσμος του Άρη έχει δικαίωμα να γνωρίζει σε ποια χέρια βρίσκεται η αγαπημένη του ομάδα. Ποιοι κρατούν τις τύχες της στα χέρια τους. Κι εδώ η ευθύνη της ενημέρωσης βαραίνει πρωτίστως τον Νίκο Λάσκαρη. Οφείλει να ενημερώσει τους φίλους του Άρη τι θέλει και τι πρόκειται να κάνει. Ο Άρης δεν είναι επιχείρηση αλλά σύλλογος με μεγάλη ιστορία και κόσμο. Πρέπει να το σεβαστεί.
