Eίναι δυσφημιστικό για τη χώρα και ντροπιαστικό για τους πολίτες της να συζητάμε στην Ελλάδα εν έτει 2015 αν θα βρεθούν οπαδοί του ΠΑΟΚ στο Καυτανζόγλειο και οπαδοί του Ηρακλή στην Τούμπα, του Ολυμπιακού και του Παναθηναικού στους μεταξύ τους αγώνες αντίστοιχα και, γενικά, σε κάθε αγώνα εντός των συνόρων αν θα βρεθούν στην κερκίδα οπαδοί και των δύο αντιπάλων.
Προσωπικά, δεν υπάρχει τίποτε που να με στενοχωρεί και να με εκνευρίζει περισσότερο στο ελληνικό ποδόσφαιρο από το να γίνονται οι αγώνες παρουσία μόνο των οπαδών της γηπεδούχου ομάδας. Ωστόσο, κατανοώ απόλυτα τους παράγοντες των ομάδων που θέλουν να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους, μη δίνοντας εισιτήρια στους φιλοξενούμενους και μη ζητώντας από τους γηπεδούχους. Και τους κατανοώ για δύο λόγους.
Ο πρώτος: Δεν έχουν ακόμη εκλείψει οι λίγοι κακοί οπαδοί στα στρατόπεδα όλων ανεξαίρετα των ομάδων. Υπάρχουν και είναι έτοιμοι, ανά πάσα στιγμή, να τα τινάξουν όλα στον αέρα.
Ο δεύτερος: Οι ποινές σε περίπτωση επεισοδίων στρέφονται αποκλειστικά σε βάρος των ομάδων, λόγω της περιβόητης αντικειμενικής ευθύνης που προβλέπεται από τον αθλητικό νόμο.
Συνεπώς, προκειμένου να θέσουν την ομάδα τους σε κίνδυνο τιμωρίας οι παράγοντες ούτε παίρνουν ούτε δίνουν εισιτήρια και αποφεύγουν εκ του ασφαλούς ενδεχόμενες περιπέτειες. Το ζήτημα είναι γιατί δεν έπαψε να μας αρέσει αυτό. Γιατί δεν πάψαεμ να βολευόμαστε μ' αυτή την απαράδεκτη κατάσταση Γιατί δεν αποφασίζει επιτέλους η ρημάδα η ελληνική πολιτεία να επεκτείνει τα μέτρα κατά της βίας πέρα από τις αυστηρές ποινές σε βάρος των ομάδων.
Σε όλον τον κόσμο τιμωρούνται οι ομάδες όταν γίνονται έκτροπα. Και τιμωρούνται για να πιέζονται και αυτές να ελέγξουν όσο το δυνατόν περισσότερο τους κακούς οπαδούς τους. Αλλά δεν τιμωρούνται μόνο οι ομάδες. Η Θάτσερ στην Αγγλία, για να φέρω το κορυφαίο παράδειγμα, δεν τιμώρησε απλώς τις ομάδες, αλλά επέβαλε μια σειρά και άλλων μέτρων για να καταπολεμήσει τον χουλιγκανισμό και τα κατάφερε περίφημα.
Εκείνη και οι διάδοχοί της είχαν να αντιμετωπίσουν οργανωμένα κύματα βίας και όμως νίκησαν. Εμείς έχουμε να αντιμετωπίσουμε λίγους “μπερδεμένους” και δεν μπορούμε. Γιατί δεν μπορούμε; Μήπως γιατί δεν θέλουμε; Μήπως γιατί η εκάστοτε κυβέρνηση φοβάται το πολιτικό κόστος; Αν αυτό όντως συμβαίνει, αποδεικνύεται ότι οι πολιτικοί μας δεν διαθέτουν καν την κοινή λογική.
Διότι αν τη διέθεταν θα μπορούσαν πολύ εύκολα να σκεφτούν ότι αν δυσαρεστήσουν χίλιους ή δυο χιλιάδες ταραξίες σε όλη τη χώρα θα ικανοποιήσουν εκατομμύρια άλλους ανθρώπους που θέλουν να πηγαίνουν στα γήπεδα για να απολαμβάνουν ποδόσφαιρο.
Οσο, λοιπόν, διατηρείται η γελοιότητα της στενόμυαλης επιβολής ποινών μόνο σε βάρος των ομάδων, τόσο θα διατηρείται και η αθλιότητα διεξαγωγής αγώνων με απόντες τους φιλάθλους των φιλοξενούμενων ομάδων. Αυτό δεν το έχουν καταλάβει μόνο σε δυο-τρεις τριτοκοσμικές χώρες και στο Ελλαδιστάν. Σε όλο τον υπόλοιπο πλανήτη, το ποδόσφαιρο αποτελεί θέαμα και δικαίωμα για όλους. Και οι αγώνες διεξάγονται με αξιοθαύμαστο αθλητικό πολιτισμό...
