Mια χαρά περνάμε. Μια χαρά ελληνικό ποδόσφαιρο απολαμβάνουμε. Και δεν μιλάω μόνο για τους... ουρακοτάγκους πέναλτι που έχουν κερδίσει Ολυμπιακός και ΑΕΚ (κατά τα άλλα γκρεμίστηκε η «παράγκα»), αλλά και για το άθλιο θέαμα των τεσσάρων πρώτων αγωνιστικών.
Οκτώ μόνο γκολ στην τέταρτη αγωνιστική. Τα τέσσερα με πέναλτι. Από τα οποία τα δύο ήταν για γέλια. Το πέμπτο με «στημένο». Το προχθεσινό του Παναθηναικού, που προήλθε από κόρνερ. Μόνο τρία με «κανονικό» παιχνίδι. Του Πρίγιοβιτς στο ματς του ΠΑΟΚ με τον Παναιτωλικό. Και άλλα δύο στο χθεσινό ΠΑΣ Γιάννινα – Πανιώνιος. Ευτυχώς υπήρχε και αυτό...
Εγιναν οκτώ αγώνες και είδαμε μόνο τρία καθαρά ποδοσφαιρικά γκολ. Να πάρει δηλαδή ένας παίκτης την μπάλα, να τη δώσει σε άλλον και κάποιος άλλος να σκοράρει. Μόνο τρία. Δεν χρειάζεται να ψάξουμε να βρούμε αν συνέβη ποτέ σε άλλο μέρος του κόσμου. Είναι βέβαιο ότι δεν συνέβη, ούτε καν σε Πρωταθλήματα γυναικών ή Ακαδημιών. Είναι ένα ακόμη αρνητικό παγκόσμιο ρεκόρ που... επάξια και δικαιωματικά κατέχει το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Ο,τι σπέρνεις αυτό θερίζεις. «Μεγάλες» και «μικρές» ομάδες φορτώνουν τα ρόστερ τους με ένα σωρό ξένους λεγεωνάριους, που πλασάρουν αετονύχηδες ατζέντηδες και ύστερα ψάχνουν να βρουν «χημεία», ποιο... σύστημα ταιριάζει στην ομάδα τους και άλλα τέτοια κουραφέξαλα με τη ρίγανη. Αντί να παραδεχτούν ότι γέμισαν με άχρηστους παίκτες, κάποια στιγμή τους φταίει ο προπονητής και τον αλλάζουν και ύστερα τον ξανααλάζουν και ύστερα ξαναφορτώνουν παλτά τον Ιανουάριο, που έχει μπει και η βαρυχειμωνιά και πάει λέγοντας αυτή η ιστορία, χωρίς να έχει τέλος.
Και, καλά, οι «μεγάλοι», που μπορούν να ξοδέψουν κάτι παραπάνω, παίρνουν κάπου-κάπου κάποιους ξένους της προκοπής. Οι υπόλοιποι βολοδέρνουν στην ανικανότητα, διότι, πολύ απλά, ανίκανοι είναι οι πέντε στους έξι ή και οι έξι παίκτες που αγοράζουν. Ειλικρινά, πιστεύω πλέον ότι προτιμώνται γενικώς οι ξένοι, επειδή οι Ελληνες είναι... πιο φθηνοί. Αρα, δεν υπάρχει μαρμίτα στις εγχώριες μεταγραφές για πολλούς και διάφορους αετονύχηδες. Αλλιώς δεν εξηγείται αυτός ο παραλογισμός, που επαναλαμβάνεται μονότονα και επίμονα.
Αν οι ξένοι έκαναν τη διαφορά, θα πήγαινα πάσο. Αλλα δεν προσφέρουν τίποτε περισσότερο από τα ελληνάκια. Αν έτσι κι αλλιώς πρόκειται να ταλαιπωρούμαστε από τη χαμηλή ποιότητα, προτιμώ να μας ταλαιπωρούν οι Ελληνες, αλλά να τους δίνεται η δυνατότητα, παίζοντας, να εξελιχθούν. Και θυμηθείτε: Πραγματικά μεγάλες ομάδες είδαμε στην Ελλάδα μόνο χάρη στην πλειοψηφική παρουσία Ελλήνων παικτών. Ο ΠΑΟΚ, ο Αρης, ο Ηρακλής που θαυμάσαμε, είχαν περισσότερους Ελληνες. Ολυμπιακός, Παναθηναικός και ΑΕΚ ήταν πραγματικά ποιοτικοί μόνο με πολλούς Ελληνες.
