ΣΑΒΒΑΣ ΗΛΙΑΔΗΣ: «Η αγάπη του κόσμου η μεγαλύτερη ανταμοιβή»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΣΤΕΛΙΟ ΠΑΡΘΕΝΑΚΗ

Έχει αγωνιστεί σε 232 αγώνες στην Α1, πετυχαίνοντας 2324 πόντους και μέσο όρο 10 πόντους. Έχει αγωνιστεί σε 412 εθνικών κατηγοριών, πετυχαίνοντας 5325 πόντους και με μέσο όρο 13 πόντους. Έχει 10 συμμετοχές σε εθνικές ομάδες με 125 πόντους συνολικά, ενώ θεωρείται αδικημένος από την μη κλήση στην Εθνική Ανδρών. Το 2004 βγήκε πρώτος σκόρερ με τον Ηρακλή ως Έλληνας και ήταν στην καλύτερη πεντάδα της Α1.Τρίτη θέση με τον Ηρακλή στην Α1 , ρεκόρ πόντων στην Ελλάδα με τον Ηρακλή κόντρα στην ΑΕΚ. Αργυρό μετάλλιο με την Εθνική στους Μεσογειακούς αγώνες και ρεκόρ πόντων στην Ευρώπη με 34 πόντους κόντρα στον Άρη και με τη φανέλα του Πανιωνίου σε μια βραδιά με πολύ δυνατά αισθήματα για τον ίδιο κόντρα στην ομάδα που αγάπησε. Βρέθηκε με τον Άρη το 2007 στις 16 καλύτερες ομάδες της Ευρωλίγκας, ΜVP Ευρωλίγκας με 23 πόντους κόντρα στην Μπενετόν και πρώτη συμμετοχή σε ολ-σταρ γκέιμ. Τελευταίο του παιχνίδι με τον Ερμή και στην καριέρα του με 18 πόντους , 6 ριμπάουντ, 6 ασίστ και 4 κλεψίματα…

Η παραπάνω εισαγωγή αναφέρεται στα κατορθώματα ενός από τους καλύτερους Έλληνες σκόρερ της τελευταίας 15ετίας στα ελληνικά γήπεδα… Μετά την απόφασή του να αποσυρθεί από την αγωνιστική δράση, αφού όπως λέει ο ίδιος είναι η καλύτερη χρονικά συγκυρία, μιλάει στο «Metrosport» για τη μεγάλη του αγάπη τον Άρη, αλλά και τον Ερμή, περιγράφει τα καλύτερα μπασκετικά του χρόνια στον Ηρακλή, την διετία στον Πανιώνιο, το συναίσθημα που πάντα κυριαρχούσε στις αποφάσεις του και για το γεγονός ότι ποτέ δεν αγωνίστηκε στο εξωτερικό παρά τις προτάσεις που είχε και είναι το μεγάλο του παράπονο. Κυρίες και κύριοι, ο Σάββας Ηλιάδης!

Τον συναντήσαμε στο μαγαζί που διατηρεί στους Αμπελόκηπους το “Moments”, όπου και μας υποδέχτηκε μιλώντας για τη μεγάλη του αγάπη.

-Σάββα ύστερα από 17 χρόνια σε μπασκετικά γήπεδα αποφάσισες στ 35 σου να σταματήσεις την καριέρα σου και με την τελευταία σου ομάδα τον Ερμή να σε τιμάει

«Δε θεωρώ ότι σταμάτησα με βαριά καρδιά, έφτασε το χρονικό σημείο που έπρεπε να σταματήσω. Έμεινα λόγω της φιλίας μου με το Δημήτρη Χρηστίδη και τον Τάκη Ξουρίδα. Είχα προβλήματα τραυματισμών που με ταλαιπώρησαν, αλλά θεώρησα ηθική μου υποχρέωση να βοηθήσω τον Ερμή να μείνει, πράγμα που έγινε. Έχω δυνατούς δεσμούς φιλίας και με δένουν πολλά. Νιώθω ευτυχισμένος από την τιμή που μου έκανε ο Ερμής, έγινε μία πολύ όμορφη εκδήλωση, έβλεπα οικεία πρόσωπα απέναντι μου και θα την έχω πάντα στο μυαλό μου, ενώ με τίμησε με την παρουσία της και η ΚΑΕ Άρης. Δεν ξέρω αν είναι εύκολο, είμαι συνειδητοποιημένος για την απόφασή μου να σταματήσω το μπάσκετ».

-Ποια ήταν η αφορμή για να ξεκινήσεις το μπάσκετ και ποιος είχες ίνδαλμα;

«Το 87 ήταν η αφορμή για να παίξω μπάσκετ, είχα ίνδαλμα τον Νίκο Γκάλη και μέχρι τα 18 μου γαλουχήθηκα στον Άρη και δεν έχω κρύψει ότι υποστηρίζω τον Άρη. Εκείνη τη δεκαετία ο Άρης ήταν η καλύτερη ομάδα και ποτέ δεν έκρυψα την προτίμηση μου. Έμεινα πέντε χρόνια στον Αία, όπου είχα συνειδητοποιήσει να παίξω επαγγελματικό μπάσκετ. Τότε, δούλεψα πολύ σκληρά, βρήκα το αγωνιστικό μου προφίλ και οφείλω πολλά στον Παρασκευά Μουρατίδη. Είχα ξεκάθαρο σκοπό να πάω στην Α1. Στην Α2 είχαμε παραγωγικές χρονιές και βελτιώθηκα πολύ, ενώ το πρωτάθλημα είχε πολλές δυνατές ομάδες. Μετά την παρουσία μου στον Αία ήθελα να κάνω το επόμενο βήμα. Είχα κλείσει τον κύκλο μου και επέλεξα να πάω στον Ηρακλή».

Ηρακλής , τα καλύτερα αγωνιστικά χρόνια!

-Μετά τον Αία, ο Ηρακλής, που ίσως έκανες τις καλύτερες σου χρονιές σαν σκόρερ και ακούγεσαι αγωνιστικά σε μια ομάδα με σπουδαίες Έλληνες παίκτες και πολύ καλές χρονιές…

«Πήγα στον Ηρακλή με προπονητικό δίδυμο Πιλαφίδη-Μουρατίδη. Στη συνέχεια ανέλαβαν ο Λευτέρης Κακιούσης και ο Δημήτρης Νικολαίδης, στον οποίο οφείλω πολλά για τη βελτίωση μου και που ο Ηρακλής είχε σπουδαία ομάδα. Ο Κακιούσης είχε τον τρόπο να μας ντοπάρει ψυχολογικά και παράλληλα έκανα πολύ καλή χρονιά σαν ρούκι. Εκείνη την τριετία ο Ηρακλής είχε παίκτες όπως ο Παπαδόπουλος, ο Διαμαντίδης, Παυλίδης, ο Σχορτσανίτης και μάλιστα τη δεύτερη χρονιά πάμε στον ημιτελικό του πρωταθλήματος με τον Ηρακλή. Βγήκα πρώτος Έλληνας σκόρερ και ήταν για μένα κάτι το απίστευτο. Μέσω του Ηρακλή με έμαθε ο κόσμος, ανδρώθηκα, έκανα τα πρώτα βήματα και μπασκετικά καταξιώθηκα. Την 3η χρονιά είχαμε μια μέτρια χρονιά με Διαμαντίδη-Παπαδόπουλο να έχουν φύγει, αλλά το δέσιμο που είχαμε σαν παίκτες και σαν σύνολο ήταν το κάτι άλλο. Μία τριετία πολύ καλή , με σπουδαίες συμπαίκτες και με προπονητές που είχαν μεγάλη συνεισφορά. Η ομάδα πέτυχε τους στόχους της, το Ιβανώφειο ήταν γεμάτο ειδικά την δεύτερη χρονιά, σπάσαμε το αήττητο του Αμαρουσίου και ο κόσμος γέμιζε το Ιβανώφειο μισή ώρα πριν. Θα πρέπει να πω ότι τότε είχε έρθει πρόταση από το εξωτερικό και δε θεώρησα έντιμο να φύγω, γιατί είχαμε δέσιμο. Σε όλη μου την πορεία δε είχαν επαγγελματική προτεραιότητα, έβαζα πάνω από όλα το συναίσθημα και στην παρουσία μου στον Ηρακλή».

Ο Πανιώνιος και τα κεφάλαιά του

-Ήρθε η απόφασή σου να πας στον Πανιώνιο. Τι κρατάς από αυτήν εξέλιξη;

«Ο Πανιώνιος ήταν από τις καλές ομάδες εκείνης της εποχής. Τον πρώτο καιρό δεν ήταν τα πράγματα εύκολα, είχα πρόβλημα προσαρμογής και διαφορετική φιλοσοφία με τον τεχνικό της ομάδας Μέμο Ιωάννου. Το Δεκέμβριο έγινε αλλαγή προπονητή, γιατί δεν πηγαίναμε καλά. Αναλαμβάνει ο Νίκος Λινάρδος. Τα λεφτά ήταν πολύ καλά και ήταν η καλύτερη οικονομική παράμετρος για μένα. Ο Λινάρδος είναι πολύ συνεργάσιμος προπονητής και με βοήθησε να επανέλθω, κλείνοντας πολύ καλά την χρονιά. Την επόμενη χρονιά γυρνάει ο Μέμος Ιωάννου ως τεχνικός διευθυντής και είπε στον μάνατζερ μου να βρούμε ομάδα. Τότε, ήμουν πολύ κοντά να πάω στο εξωτερικό, σε Ελλάδα και Ρωσία. Τότε, γίνεται η πρώτη επαφή με τον Άρη, για να έρθω».

Αρχηγός του Αρη!

-Φεύγοντας από τον Πανιώνιο, υπογράφεις συμβόλαιο με την ομάδα που έχει στην καρδιά σου τον Άρη.

«Πήγα σε μία περίοδο που υπήρχε διοικητική σταθερότητα και μια καλή οικονομική κατάσταση. Συνδετικός κρίκος για τον ερχομό μου στον Άρη είναι ο Γιώργος Σφαιρόπουλος και κυρίαρχο ρόλο έπαιξε ο Ντίμης Παπαϊωάννου, που κάλυψε το συμβόλαιό μου. Τους ευχαριστώ πολύ και τους δύο. Ήξερε και ο κόσμος ότι ήμουν και Αρειανός, οπότε είχα και κατανόηση από τον Ηλία Λιανό, οπότε φεύγω από τον Πανιώνιο και ανοίγει το κεφάλαιο Άρης Ο Άρης είχε πολύ δυνατή ομάδα και για μένα ήταν όνειρό μου να παίξω. Η χρονιά ήταν η πρώτη, στην αρχή δεν είχα πολύ χρόνο συμμετοχής και μέχρι το Δεκέμβριο δεν είχα πολύ χρόνο συμμετοχής. Έπρεπε να κερδίσω την εμπιστοσύνη του προπονητή, οπότε συνέχισα ν δουλεύω και να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό. Έκλεισε η χρονιά με την παρουσία στην ομάδα που υποστήριζα και είχα στην καρδιά μου».

-Τι γίνεται τις επόμενες δύο χρονιές, μιας είχες τριετές συμβόλαιο με την ομάδα;

“Είμαστε Ευρωλίγκα, υπάρχει οικονομική συνέπεια, αλλά με πολύ μεγάλο το Αμερικάνικο στοιχείο. Είχα ξανά στο προπονητικό τιμ και το Δημήτρη Νικολαίδη, που είναι σημαντικό κίνητρο για μένα. Υπήρχε μια γκρίνια, δεν είχαμε καλή χημεία. Είναι η χρονιά που χάνουμε την Ευρωλίγκα από το Μαρούσι με πλεονέκτημα έδρας. Εκείνη η χρονιά ήταν πισωγύρισμα για τον Άρη, σε παιχνίδια που το Αλεξάνδρειο ήταν κατάμεστο. Ξανά ο Ματσόν, που ήταν προπονητής ψυχολογίας. Εγώ μένω με μείωση, παρά το γεγονός είχα προτάσεις από Ισπανία και Ιταλία, θεωρούσα υποχρέωσή μου να μείνω. Δε βγήκε η ομάδα με μένα αρχηγό και θεώρησα υποχρέωσή μου να μείνω και να παλέψω για την ομάδα που αγαπούσα. Δέχθηκα γενναία μείωση, ενώ είχα προτάσεις σχεδόν 300.000 από το εξωτερικό. Ξαναλέω ότι ήθελα να μείνω, για να διεκδικήσουμε ξανά την Ευρωλίγκα και σαν αρχηγός έπρεπε να δώσω το παράδειγμα. Η ομάδα έβγαλε την αγωνιστικότητά της μέσα στο γήπεδο και είχε ένα καλό πρόσωπο, αλλά όλες οι ομάδες είχαν δυναμώσει πάρα πολύ. Κάναμε ότι περισσότερο μπορούμε».

-Ποια είναι η σχέση με τον κόσμο του Άρη και πως με τις συνθήκες έφυγες;

«Οι στιγμές που έχω ζήσει με τον κόσμο του Άρη δεν υπάρχουν. Το συναίσθημα που είχα και το δέσιμο είναι ήταν πρωτόγνωρα. Η διοίκηση είναι άφαντη στα τηλέφωνα σε σχέση με το υπόλοιπο του συμβολαίου, αφού σχεδόν το μισό ήταν μία οφειλή. Δεν έγινε κάποια νύξη για αρκετό χρονικό διάστημα για την αποπληρωμή και περιμένω να γίνει κάτι με την ομάδα. Ήθελα να μείνω, αλλά είναι η περίοδος που αρχίζουν να συσσωρεύονται τα προβλήματα του μπασκετικού Άρη, οπότε έκλεισε έτσι η πιο έντονη περίοδος της ζωής μου. Στη συνέχεια θα επέλεγα την καλύτερη οικονομική πρόταση που θα είχα»».

-Πας στην Καβάλα για τον Κώστα Πιλαφίδη θέλοντας να κάνεις ένα νέο ξεκίνημα, το οποίο βέβαια δεν εξελίχθηκε καλά…

«Συμφώνησα να πάω στην Καβάλα για τον Κώστα Πιλαφίδη, αλλά υπέστην μια θλάση και δεν έγινε καλή ιατρική διάγνωση. Μπήκα 3η αγωνιστική με το Περιστέρι και επιβαρύνθηκα πολύ μέχρι να γυρίσω. Ένα λεπτό πριν γυρίσει το παιχνίδι έπαθα διάστρεμμα και χάνω άλλο έναν μήνα. Χάνουμε με τον Ηλυσιακό και φεύγει ο Πιλαφίδης. Η διοίκηση της Καβάλας ήταν άψογη, αλλά νομίζω ότι κάπου εκεί τελείωσε και η δική μου παρουσία. Η ομάδα σώθηκε με το ζόρι και ουσιαστικά ήταν μια χρονιά πισωγύρισμα, αφού δεν έπαιξα και δεν είχα καλά νούμερα».

-Ουσιαστικά άρχισες και εσύ να νιώθεις πεσμένος μέχρι να έρθει η πρόταση του Ηρακλή…

«Περίμενα καλό το 2010 μέχρι να έρθει η πρόταση του Ηρακλή να παίξω στο Ιβανώφειο. Είχα αρχίσει να νιώθω το σώμα μου κουρασμένο. Πήγα στον Ηρακλή, πήρα παιχνίδια σε μια αρκετά δύσκολη χρονιά. Είχα σχεδόν έναν χρόνο να παίξω καλό μπάσκετ, αλλά δεν είχαμε καλά αποτελέσματα και ουσιαστικά κλείνει το κομμάτι της Α1στον Ηρακλή».

-Μεγάλο σου παράπονο το γεγονός ότι δεν αγωνίστηκες στο εξωτερικό…

«Δεν μετανιώνω για κάτι, αλλά αυτό που μου μένει είναι το γεγονός ότι δεν αγωνίστηκα στο εξωτερικό. Αυτή ήταν το μεγάλο μου παράπονο. Το καλοκαίρι του 2011 άνοιξα και το μαγαζί , οπότε έπαιξα δύο χρονιές στον Ερμή και μια χρονιά στον Αία. Αυτές τις ομάδες τις έχω στην καρδιά μου και ήθελα να είμαι κοντά στο μαγαζί, αλλά και να παίξω όσο μπάσκετ μπορώ».

Ο τίτλος, οι σχέσεις με τον αδερφό Στέλιο και το επόμενο βήμα

-Τι κρατάς από τα τόσα χρόνια με το μπάσκετ και πως κύλησε η οικογενειακή κόντρα με το Στέλιο;

«Κρατάω την αγάπη και την εκτίμηση του κόσμου, πλέον θα ασχοληθώ με άλλα πράγματα, πιο επιχειρηματικά. O τρόπος που με έκανε να σκέφτομαι ο αθλητισμός θα με βοηθήσει να εξελιχθώ και στο υπόλοιπο της ζωής μου. Σε όλες τις ομάδες έδωσα το 100% του εαυτού μου, απλά στον Άρη ήταν κάτι διαφορετικό και ήταν η ομάδα που υποστήριζα χωρίς να πιστεύω ότι έδωσα κάποιο δικαίωμα. Το να περπατάς και να έρχεται κόσμος να σου μιλάει από τον Άρη είναι η μεγάλη μου ανταμοιβή. Έγινε το όνειρό μου πραγματικότητα να είμαι στην ομάδα που αγάπησα, αλλά ήμουν και αρχηγός της. Όσον αφορά τη σχέση μου με το Στέλιο, που είναι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, με μπάσκετ και ποδόσφαιρο, ήταν μια περίεργη κατάσταση , ειδικά όταν ήμουν στον Άρη και ο Στέλιος στον ΠΑΟΚ, είχαμε μία καζούρα στο μέτρο του δυνατού., πειράζαμε ο ένας τον άλλον. Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω το Μάριο Γρεμμενά, έναν γυμναστή με τον οποίο δούλεψα πολλά καλοκαίρια και του οφείλω πολλά».

-Για επίλογο, τι κρατάς;

«Κρατάω την αγάπη του κόσμου, νιώθω ευλογημένος που έκανα το χόμπι μου επάγγελμα, έκανα δυνατές φιλίες και αργότερα ίσως να ασχοληθώ με μικρά παιδιά, που θα ήθελαν να μάθουν τα μυστικά, αλλά είναι κάτι που βρίσκεται ακόμα στα σκαριά. Ευχαριστώ όλους που με βοήθησαν…»