Του έκλεψαν το χαμόγελο από τα χείλη. Οι ποδοσφαιρικές Κυριακές που πρόσμενε ο κόσμος του Ηρακλή, που ασχολούταν με το άθλημα αυτό καθ’ αυτό, το θέαμα, τη συζήτηση για την απόδοση της ομάδας, όλα τα παρεπόμενα ενός 90λεπτου και η «μυσταγωγική» προσμονή γι’ αυτό, έδωσαν τη θέση τους σ’ άλλα: Στις αδειοδοτήσεις, τα λογιστικά, τα διοικητικά, τα δικαστικά, τις αποφάσεις της Ε.Π.Ο., τις ψηφοφορίες της Superleague, τις εγκρίσεις της Ε.Ε.Α. για τους μυστήριους «επενδυτές»… Οτιδήποτε άλλο δηλαδή εκτός από ποδόσφαιρο αυτό καθ’ αυτό. Εξ ου και η απομάκρυνση του κόσμου από το γήπεδο (συνεπικουρούμενη από την κακή αγωνιστική πορεία).
Οι «κλεμμένες» ποδοσφαιρικές Κυριακές. Σαν σε παράφραση του γνωστού άσματος: «Γιατί έπαψες (ποδοσφαιρική) ομάδα να θυμίζεις». Ο Ηρακλής (που έκανε μεν λάθη) δεν οδηγήθηκε μόνος του εκεί. Έχει «αναγνωρίσει» το ποδοσφαιρικό πανελλήνιο την πολλαπλή, ιστορική και μοναδική στον ύψιστο βαθμό αδικία εις βάρος του με τους εξωαγωνιστικούς, εξοντωτικούς υποβιβασμούς. Ακόμη και τώρα, στη νέα προσπάθεια να ορθοποδήσει, να μπει σταδιακά μια τάξη, να αντιμετωπίσει τα προβλήματά του και να ξαναθυμίσει ποδοσφαιρική ομάδα, τα εμπόδια είναι ανυπέρβλητα. Η υπόσχεση για «ασπίδα προστασίας» ως την ολοκλήρωση της εκκαθάρισης, δεν μπήκε ποτέ από την Πολιτεία. Ο από καιρό μπλοκαρισμένος λογαριασμός από τους επιθετικούς πιστωτές του ξαναπέρασε τη «θηλιά στο λαιμό» με την απειλή ακόμη και αποβολής από το Πρωτάθλημα λόγω (αναμενόμενης) έλλειψης εγγυητικής επιστολής.
1. Ο… έλεγχος των «επενδυτών»
Οι διοικήσεις των τελευταίων ετών και οι «επενδυτές» δημιούργησαν αδυναμία (επιεικής ο όρος) προστασίας της ομάδας, μετατρέποντάς τη σε έρμαιο των εξωτερικών της εχθρών.
Το πρόβλημα βεβαίως ξεκινά από το «περάστε ανενόχλητοι» των ελέγχων των κρατικών μηχανισμών. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα από το «πράσινο φως» στον Σπύρο Παπαθανασάκη (φωτό) δεν υπάρχει. Ο «Καναδός» έλαβε την έγκριση της Ε.Ε.Α., αλλά στην πράξη διέλυσε ότι υπήρχε στον Ηρακλή, αποχωρώντας νύχτα μεν, αλλά χωρίς να έχουν γίνει γνωστές κυρώσεις εις βάρος του. Τα δε προβλήματα των χρεών που άφησε κληρονομιά έχουν βάλει τη σημερινή διοικητική κατάσταση του Ηρακλή σε απίστευτο αδιέξοδο.
2. Οι επιλεκτικές ποινές αφανισμού στις αδειοδότησεις
Κάποια πράγματα είναι αλυσίδα. Από τις κρατικές εγκρίσεις στις (το λιγότερο χαρακτηριζόμενες ως) αδύναμες διοικήσεις και τους «επενδυτές», ο Ηρακλής έμεινε ανοχύρωτος στον πόλεμο με στόχο τον αφανισμό του. Ήταν άλλωστε ο ξεκάθαρα ο στόχος.
Είναι η μόνη ομάδα που έχει υποβιβαστεί δύο φορές εξωαγωνιστικά για λόγους μη αδειοδότησης (και επίσης ιστορικά μια και μοναδική στα χρονικά για δωροδοκία το 1980) με τις Ε.Π.Ο. και Super League να αλλάζουν κάθε χρόνο τις ποινές, εφαρμόζοντας αυτή του υποβιβασμού-αφανισμού μονάχα όταν το θέμα αφορούσε τον Ηρακλή.
Οι αποφάσεις αφανισμού δεν είχαν μόνο αγωνιστικό, αλλά και οικονομικό αντίκτυπο, που μαζί με την διοικητική ανυπαρξία του παρελθόντος δημιούργησε το χρέος που κουβαλά και σήμερα η ομάδα.
3. Η αναγνώριση και οι υποσχέσεις
Οι «επενδυτές» που άφησαν τον Ηρακλή «ξέφραγο αμπέλι» στους εχθρούς, οι υποβιβασμοί που (ανεπιτυχώς) δημιούργησαν προϋποθέσεις αφανισμού εκτός του αγωνιστικού εξοστρακισμού και με τα δυσβάσταχτα χρέη. Η αναβίωσή τους εύλογα θα λειτουργούσε αποτρεπτικά για τον οποιονδήποτε ήθελε να αναλάβει την Π.Α.Ε..
Το καλοκαίρι τα μέλη της τότε επιτροπής διοίκησης έλαβαν υποσχέσεις από την Πολιτεία που πολλάκις έχει αναγνωρίσει στα λόγια την αδικία σε βάρος του Ηρακλή. «Ας βρεθεί επενδυτής και θα προστατευτεί» για τις αρχικές αναμενόμενες επιθετικές κινήσεις των πιστωτών για να κινηθεί η ομάδα και μετά την ολοκλήρωση της εκκαθάρισης αντιμετωπίσει τις υποχρεώσεις του παρελθόντος. Μ’ αυτή την προϋπόθεση ανέλαβε ο Θανάσης Παπαδόπουλος (φωτό), αλλά από το καλοκαίρι ως τα μέσα (σχεδόν) Μάρτη, δεν έχει γίνει τίποτα.
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport