INFO
Σε ένα κατ΄ ευφημισμό ντέρμπι (μέτριο παιχνίδι) ο Λουτσέσκου είχε την ευκαιρία προφανώς να δει μέχρι ποιου σημείου μπορεί να εμπιστευτεί κάποιους παίκτες του και ο Ερέρα να διαπιστώσει πως η ομάδα του βαδίζει στο σωστό δρόμο.
Ασφαλώς η χθεσινοβραδινή αναμέτρηση δεν είχε πολλά «κοινά» με τα αντίστοιχα ντέρμπι του παρελθόντος ανάμεσα στους «αιώνιους» της πόλης. Σε ελάχιστα διαστήματα θύμιζε κάτι από τα παλιά αλλά και αυτά δεν έφτασαν για να πλησιάσουν σε ποιότητα και πάθος τις γιγαντομαχίες που έγραψαν ιστορία.
Στο χθεσινό παιχνίδι αν κάτι θύμιζε το «ένδοξο παρελθόν» ήταν μόνο η παρουσία των φίλων των γηπεδούχων που προσήλθαν κατά χιλιάδες στο «ναό» τους με την προσδοκία να δουν την ομάδα τους νικήτρια, έστω και αν ήταν προϊδεασμένοι για το μεγάλο ροτέισον που είχε εξαγγελθεί. Κι αυτό γιατί οι αναμετρήσεις με το συμπολίτη Άρη πάντοτε και κάτω από τις οποιεσδήποτε συνθήκες είναι και παραμένουν ένα ντέρμπι.
Το τελικό ισόπαλο αποτέλεσμα άφησε διαφορετικά συναισθήματα, προφανώς γιατί υπήρχε στη μέση και το γόητρο. Ωστόσο εκείνο που ποδοσφαιρικά και ρεαλιστικά αποτυπώθηκε κι έχει την αξία του, είναι αυτό που διαπίστωσαν όχι οι οπαδοί των μονομάχων αλλά οι προπονητές τους, μέσα από την απόδοση των παικτών τους.
Αν δηλαδή ο Λουτσέσκου ο οποίος λογικά επιχείρησε ροτέισον για να ξεκουράσει περισσότερους παίκτες του, κατεβάζοντας την αρχική ενδεκάδα με 9 αλλαγές (!) από το τελευταίο νικηφόρο παιχνίδι με την ΑΕΚ, έμεινε ικανοποιημένος από αυτούς που χρησιμοποίησε σαν αντικαταστάτες κι επιπρόσθετα αν η εικόνα που παρουσίασε το σύνολο της ομάδας σε επίπεδο τακτικής και αγωνιστικής πειθαρχίας με αυτό το μεγάλο ροτέισον, μπορούσε να πετύχει το προσδοκώμενο αποτέλεσμα.
Στον αντίποδα ο Ερέρα με το 1-1 μέσα στην Τούμπα πιστεύουμε ότι ένιωσε να φεύγει από πάνω του αλλά και από τους παίκτες του η ανησυχία και το βάρος μετά την ήττα από τα Γιάννινα.
Επιστρέφοντας όμως στον Ρουμάνο κόουτς, πιστεύουμε πως η εικόνα που παρουσίασε η ομάδα του, με το βασικό σχήμα από την αρχή να δείχνει ότι έμπαζε από παντού (με ανύπαρκτο κέντρο και παράλυτες πτέρυγες), θα τον έβαλε σε σοβαρές σκέψεις οι οποίες σίγουρα θα μελετηθούν με ιδιαίτερη σοβαρότητα από μέρος του. Ιδιαίτερα θα τον ανησύχησε η εικόνα συγκεκριμένων παικτών που τους δίνει πολλές ευκαιρίες και οι οποίοι αποδεικνύουν κατ επανάληψη ότι δεν τις δικαιούνται.
Το ότι δεν υπήρχε κέντρο με τον απίστευτα αργό κι επιρρεπή σε λάθη Σάκχοφ να μην μπορεί να δέσει ούτε για ένα δευτερόλεπτο με τον ακόμη ανέτοιμο – έστω και βελτιωμένο – Βέρνμπλουμ αλλά και τις ακραίες πτέρυγες αδρανείς ή να υπολειτουργούν, αυτό που ακολούθησε θεωρείται και ήταν αναμενόμενο.
Η προσχεδιασμένη τακτική εκ προοιμίου ήταν καταδικασμένη να βαλτώσει. Όπως και έγινε. Τα ανύπαρκτα χαφ υποχρέωσαν τους παίκτες του άξονα δηλαδή τους επιτελικούς να πελαγοδρομούν και να μην μπορούν να βοηθήσουν τον Καρέλη.
Οι αλλαγές που επιχειρήθηκαν θα μπορούσαν να διορθώσουν κάπως τα πράγματα αλλά ήρθε σε αυτό το χρονικό σημείο του αγώνα και η αποβολή του Κίτσιου για να ολοκληρώσει την προδιαγεγραμμένη μοίρα της αναμέτρησης, η οποία τελικά κατέληξε στο ισόπαλο αποτέλεσμα. Είπαμε προηγουμένως ότι από αυτό το ροτέισον (το δικαιολογημένο αλλά ίσως όχι σε τόσο μεγάλη έκταση), βγήκαν χρήσιμα συμπεράσματα για τον Λουτσέσκου.
Ένα εξ αυτών και ίσως από τα πιο σημαντικά είναι να μείνουν επιτέλους στον πάγκο κάποιοι που δεν μπορούν και δεν πρέπει να θεωρούνται σαν βασικοί ακόμη και στα ροτέισον αυτού του βάθους και αυτής της έκτασης. Δεν θα προχωρήσουμε σε ονόματα. Ο κόσμος έχει βγάλει και αυτός τα συμπεράσματα του, όπως και ο Ρουμάνος κόουτς που αναμένεται να επέμβει καταλυτικά στη συγκεκριμένη παθογένεια.
Ο Λουτσέσκου είναι έξυπνος προπονητής και δίκαιος και ως εκ τούτου υποχρεωμένος να προχωρήσει με γενναιότητα. Οι υποχρεώσεις οι φετινές είναι σοβαρές και σίγουρα οι παίκτες χρειάζονται ξεκούραση. Το έκανε χθες με τη προοπτική να «δει» τι έχει στα χέρια του και ποιους πρέπει να εμπιστευτεί. Πιστεύομε ότι το «είδε».
Οι «ενδείξεις» ήταν αρκετές και οι «αποδείξεις» δεν ήταν λιγότερες. Πάμε όμως παρακάτω. Την Κυριακή στο μεγάλο παιχνίδι (ασφαλώς δεν ήταν το χθεσινό) θα πρέπει να επικεντρωθούν και να σταθούν όλοι με τη δέουσα προσοχή. Το «ανάλατο» χθεσινό και κατ ευφημισμό ντέρμπι δεν άλλαξε τίποτα στην υπόθεση του κυπέλλου.
Δεν θα προχωρήσουμε στην ατομική απόδοση των ΠΑΟΚτσήδων. Άλλωστε διακριθείς δεν μπορεί να χαρακτηριστεί κανείς. Αντίθετα μερικοί παρουσίασαν απαράδεκτη και τραγική εικόνα. Αυτό τέλειωσε! Όσο για τον Ερέρα θα πρέπει να έμεινε απόλυτα ικανοποιημένος γιατί οι παίκτες του απέδειξαν ότι δικαίως θεωρούνται μια αξιόμαχη και απόλυτα ανταγωνιστική ομάδα.
ΥΓ: Για τους φελλούς, τους ανενημέρωτους αλλά και για τους πονηρούς που θα πρέπει να πάψουν όλοι τους να χαρακτηρίζουν τον Σιδηρόπουλο φιλοΠΑΟΚτσή, η καλύτερη πηγή για να πληροφορηθούν την αλήθεια, είναι οι συμμαθητές του στο Γυμνάσιο του Ωραιοκάστρου. Αυτοί θα τους πουν σε πόσα ταξίδια και εκδρομές συμμετείχε φορώντας τη φανέλα του Παναθηναϊκού, κατεβαίνοντας στην Αθήνα σαν έφηβος (τότε) για να υποστηρίξει την ομάδα της καρδιάς του.
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport
