Oταν ο Ατρόμητος προηγήθηκε στα καλά καθούμενα και από το πουθενά, σκέφτηκα ότι η “κατάρα” καλά κρατεί. Οτι, ως συνήθως, ενόψει αγώνων που τους περιμένουν πώς και πώς οι οπαδοί του ΠΑΟΚ, η ομάδα φροντίζει να τους “ξενερώσει” αντί να τους ικανοποιήσει, για να αυξήσει ακόμη περισσότερο τον ενθουσιασμό τους.
Σκέφτηκα ότι θα πέσει μία ακόμη σφαλιάρα και ότι ο κόσμος θα πάει θυμωμένος και πικραμένος στα ματς με την Ντόρτμουντ και τον Ολυμπιακό, ελπίζοντας σε μια νέα αρχή, αντί να απολαύσει δυο ωραίες ποδοσφαιρικές βραδιές έχοντας ήδη χαρεί τη νίκη στον προηγούμενο αγώνα.
Ευτυχώς η εξέλιξη ήταν διαφορετική. Ο ΠΑΟΚ έκανε δεύτερη ανατροπή σερί, μετά το παιχνίδι με την ΑΕΚ και έδωσε χαρά στον κόσμο του. Χαρά και μεγαλύτερη διάθεση στην αναμονή αυτών των δύο αναμετρήσεων που είναι οι σημαντικότερες εντός έδρας για τη φετινή αγωνιστική περίοδο και έτυχε να βρεθούν στο πρόγραμμα με απόσταση μόλις τριών ημερών.
Το γεγονός ότι χθες το πρωί εξαντλήθηκαν εν ριπή οφθαλμού τα εισιτήρια του αγώνα της Πέμπτης δεν είναι τυχαίο. Υπήρξαν πολλοί φίλοι του ΠΑΟΚ που έπεσαν για ύπνο παρακαλώντας να ξημερώσει ώστε να τρέξουν στην Τούμπα να πάρουν το εισιτήριό τους. Με ήττα στο Περιστέρι δεν πιστεύω ότι θα είχαν τέτοια “φούρια”, άσχετα με το αν το γήπεδο θα γέμιζε έτσι ή αλλιώς. Αυτό έλειπε, να μη γεμίσει η Τούμπα των 27.000 θέσεων σε αγώνα με την Ντόρτμουντ...
Γενικότερα, πάντως, η αλήθεια είναι ότι ο φετινός ΠΑΟΚ αρέσει. Αρέσει περισσότερο από την ομάδα των τριών τελευταίων χρόνων, γιατί παίζει ένα συγκεκριμένο στιλ ποδοσφαίρου και γιατί προσπαθεί να επιβάλει την κυριαρχία του στον αγωνιστικό χώρο, ανεξάρτητα από το όνομα και τη δυναμικότητα του αντιπάλου. Οχι, ο ΠΑΟΚ δεν έγινε ξαφνικά υπερομάδα, ούτε καταπλήσσει τα πλήθη με τις εμφανίσεις του, ωστόσο είναι σοβαρός, είναι οργανωμένος, βγάζει καλές επιθέσεις, δημιουργεί ευκαιρίες και προσφέρει σχετικά καλό θέαμα, σαφώς ανώτερο του μέσου όρου του ελληνικού Πρωταθλήματος. Αν, μάλιστα, φτάσει στο σημείο να αξιοποιεί περισσότερες ευκαιρίες, θα κερδίζει πιο συχνά και θα μαζεύει πιο εύκολα βαθμούς.
Από την άλλη πλευρά, η ομάδα αυτή δεν παύει να βρίσκεται ακόμη σε διαδικασία “κατασκευής”. Υπάρχουν παίκτες που δεν έχουν αγωνιστεί, υπάρχουν παίκτες που προέρχονται από τραυματισμούς και άργησαν να ενσωματωθούν, υπάρχουν και παίκτες που αποκτήθηκαν καθυστερημένα και διανύουν ακόμη το στάδιο της προσαρμογής. Οταν όλοι οι παίκτες θα έρθουν στο ίδιο επίπεδο φυσικής κατάστασης και κατανόησης των εντολών του προπονητή, τότε θα έχουμε ολοκληρωμένο δείγμα της πραγματικής εικόνας του φετινού ΠΑΟΚ. Συνεπώς, θεωρητικά υπάρχουν πολλά περιθώρια βελτίωσης και η λογική λέει πως από εδώ και πέρα μόνο καλύτερο ΠΑΟΚ μπορούμε να δούμε και όχι χειρότερο. Αρκεί να μην υπάρξουν ατυχίες με σοβαρούς τραυματισμούς και απερισκεψίες που θα οδηγήσουν σε τιμωρίες με κόκκινες και κίτρινες κάρτες.
Ενα άλλο στοιχείο που πείθει ότι η φετινή ομάδα θα πετύχει περισσότερα από αυτές που προσπάθησαν αλλά απέτυχαν παταγωδώς τα τρία τελευταία χρόνια, είναι το “βάθος” του ρόστερ. Ο ΠΑΟΚ είναι καλυμμένος σε όλες τις θέσεις και όλους τους ρόλους. Για παράδειγμα, πέρσι υπήρχαν αρκετές “τρύπες”. Δεν υπήρχε επιτελικός χαφ. Φέτος υπάρχει ο Πέλκας. Δεν υπήρχε αριστερός εξτρέμ. Φέτος υπάρχει ο Ροντρίγκες. Δεν υπήρχε αξιόπιστη εναλλακτική για την “κορυφή”. Φέτος αποκτήθηκε ο... Μπερμπάτοφ. Δεν υπήρχαν άλλοι αξιόλογοι μέσοι πέρα από τον Κάτσε και τον Τζιόλη. Φέτος υπάρχουν ο Ζάιρο, ο Τσίμιροτ και ο Σάμπο, αν και προσωπικά δεν πιστεύω ότι ο Σλοβάκος είναι παίκτης που μπορεί να σταθεί σε μια ομάδα αξιώσεων. Ολοι τους, όμως, είναι προτιμότεροι από τον Μάρτενς και τον Μαντούρο...
Ακόμη, έχω την εντύπωση ότι ο ΠΑΟΚ διαθέτει φέτος και καλύτερο προπονητή. Εχει πιο αξιόλογο έμψυχο δυναμικό στη διάθεσή του ο Τούντορ, σε σχέση με τους προκατόχους του, φαίνεται όμως ότι ο 37χρονος Κροάτης, παρά την απειρία του, έχει και προσόντα που ταιριάζουν στο παοκτσήδικο dna. Αλλο είναι λες ότι θέλεις η ομάδα σου να παίζει ποδόσφαιρο κυριαρχίας και άλλο να μπορείς να το πετυχαίνεις...