Αν έχεις τύχη διάβαινε. Φαίνεται πως με την ΑΕΚ τα έχει κάνει πλακάκια η συγκεκριμένη, αλανιάρα, θεά της αρχαιότητας, διαφορετικά δεν εξηγείται πως για τρίτη συνεχή φορά ο Ηρακλής δέχεται γκολ από καραμπόλα ή αν θέλετε από λάθος. Τσάμπα κόρνερ, γίνεται μια κεφαλιά και από σπόντα φτάνει στο δεύτερο δοκάρι με τον Πέκχαρτ ολομόναχο να στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα.
Και να ήταν μόνο αυτή η γκαντεμιά; Ενώ ο κόσμος των κυανόλευκων ζεστός από τη μεγάλη νίκη στην Τούμπα ετοιμαζόταν να γεμίσει το στάδιο, ήρθε αυτός ο χαλασμός Κυρίου και τα έκανε κυριολεκτικά μούσκεμα.
Και στην προσέλευση των φιλάθλων, αλλά και στον αγωνιστικό χώρο. Η μπάλα έμοιαζε με βαρκούλα παιδική σε σκάφη και οι γλίστρες με σλάλομ σε τσουλήθρα.
Πώς να παιχτεί ποδόσφαιρο υπό αυτές τις συνθήκες και για τις δυο ομάδες εννοείτε. Κι όμως ο Ηρακλής στο δεύτερο ημίχρονο ήταν παντού μέσα στο γήπεδο, περιορίζοντας την ΑΕΚ σε δεύτερο ρόλο. Ο Παπαδόπουλος για δεύτερη φορά έστησε μια ομάδα δόκανο, η οποία στην επανάληψη σκόρπισε τρόμο στην Ενωση.
Μπορεί ο κόουτς, μάλλον από αβροφροσύνη στη NOVA να μίλησε για δίκαιο αποτέλεσμα, εξαιτίας των άθλιων συνθηκών κυρίως, εντούτοις αργότερα παραδέχθηκε πως ο Ηρακλής έχασε δυο βαθμούς.
Διότι ισοφάρισε με τον Ζιαμπάρη και έχασε κλασικές ευκαιρίες, παίζοντας, επιθετικά, αλλά δυστυχώς ο Βέλλιος στο 88΄ δεν κατάφερε, μόνος τουλάχιστον, να νικήσει τον Μπαρόχα, όπως και σε άλλη φάση.
Οι κυανόλευκοι πράγματι υπερέβησαν εαυτόν χθες. Αγωνίστηκαν με πάθος, έχοντας απέναντι τους όχι μόνο τον βούρκο του Καυτανζογλείου, αλλά και έναν περίεργο ομολογουμένως Σπάθα, διαψεύδοντας όσους ισχυρίζονταν πως αυτή τη φορά θα έπαιζε προς χάρη του Μαρινάκη υπέρ του Ηρακλή.
Αντίθετα όπως πάντα τον σακάτεψε σε τέτοια βαθμό που μέχρι και τον ήρεμο Νικόλα εξαγρίωσε. Εδειξε καλά στοιχεία ο Λεοντίνιο, αλλά και οι υπόλοιποι τα έδωσαν όλα. Συμπερασματικά ο Ημίθεος δείχνει πλέον ότι ξεπερνά τις αδυναμίες του και στις αγωνιστικές που απομένουν, μη έχοντας να χάσει και τίποτε, μπορεί να κυνηγήσει το όνειρο.
