Ας αρχίσουμε με το ουκ ολίγες φορές επιβεβαιωμένο πόρισμα: Αυτόν τον ΠΑΟΚ, όσες φορές κι αν τον στριμώξεις, θα βρει τον τρόπο να πάρει αυτό που θέλει από το παιχνίδι. Είναι το πιο ισχυρό χαρακτηριστικό που έχει κάθε ομάδα-πρωταθλήτρια και εξηγεί γιατί είναι αήττητη στο Πρωτάθλημα, οδεύοντας προς την καλύτερη επίδοση όλων των εποχών σε διοργάνωση 16 ομάδων.
Το έκανε και κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης, κόντρα στον οποίο, με μία εμφάνιση στιβαρή αμυντικά (με εξαίρεση τα λάθη του Ίνγκασον) αλλά ελάχιστα παραγωγική επιθετικά, κατάφερε τελικά να πάρει σκορ πρόκρισης.
Το έκανε λόγω της καταλυτικής παρουσίας του Λέο Μάτος και της ικανότητάς του να βρίσκει εύκολα δίχτυα. Η συνέπεια με την οποία σκοράρει (οκτώ τέρματα την πρώτη σεζόν, επτά τη δεύτερη και έξι φέτος) αποτελεί την καλύτερη απόδειξη της έφεσης στο σκοράρισμα που διαθέτει.
Το δεύτερο γκολ ειδικά θα πρέπει να το ζήλεψε και ο Αλεξάνταρ Πρίγιοβιτς αν είδε το ματς από τη μακρινή Σαουδική Αραβία.
Ο Βραζιλιάνος απέδειξε και κάτι άλλο, το οποίο υπογράμμισε και ο Ραζβάν Λουτσέσκου στη συνέντευξη Τύπου. Ο Βιεϊρίνια, ο Βαρέλα, ο Κρέσπο και μαζί και ο Βραζιλιάνος, όλοι οι παίκτες που συνθέτουν την αμυντική γραμμή του ΠΑΟΚ, βοηθούν κατά καιρούς στα γκολ. Αν εξαιρέσει κανείς τον Βιεϊρίνια και προσθέσει κανείς και τους Σάκχοφ, Μπίσεσβαρ, Κάνιας (αποθεώθηκε από τον κόσμο του ΠΑΟΚ και μάλλον έπαιξε ρόλο και το γεγονός ότι ίσως αυτή να ήταν και μία απ΄τις τελευταίες εμφανίσεις του με την “ασπρόμαυρη” φανέλα) και Πασχαλάκη που είχε μία καθοριστική επέμβαση στο τακουνάκι του Ιγκλέσιας, τότε καταλήγουμε στον κορμό των παικτών που είχε φέρει στην ομάδα το καλοκαίρι του 2016 ο Λούμπος Μίχελ. Ο Μάτος, μάλιστα, μπορεί να πάρει και τον τίτλο της πιο πετυχημένης μεταγραφής του Σλοβάκου και αποτελεί την βιτρίνα του πολύ πετυχημένου σχεδιασμού που είχε γίνει τρία χρόνια πριν και απιοτέλεσε την βάση στην οποία χτίστηκε ο τωρινός ΠΑΟΚ.
Προφανώς, αυτός ο σχεδιασμός έχει βάλει ψηλά τον πήχη για τον Μάριο Μπράνκο που καλείται να δώσει συνέχεια στην εξέλιξη της ομάδας.
Αλλος ΠΑΟΚ με Βιεϊρίνια στα μετόπισθεν
Πάμε, όμως, και στο πλέον βασικό συμπέρασμα από τον πρώτο ημτελικό του ΠΑΟΚ με τον Αστέρα. Θα συμφωνήσω απόλυτα ότι ο Γιαννούλης ήταν αρκετά βελτιωμένος στα ανασταλτικά καθήκοντά του και αυτή τη φορά δεν εκτέθηκε όπως είχε συμβεί με τον Τσιλούλη στην “κόντρα” με τον Πανιώνιο. Στο μέλλον η θέση σίγουρα του ανήκει.
Όμως, η απουσία του Βιεϊρίνια από την πίσω ζώνη “φώναζε”. Ο αρχηγός είναι ο οργανωτής από την πίσω ζώνη, αυτός που προωθεί την μπάλα κουβαλώντας την ή μοιράζοντας την κάθετα ή διαγώνια με μακρινές και κοντινές μπαλιές, ο άνθρωπος που μπορεί να φτιάξει φάση από το πουθενά και να πιάσει στον ύπνο την αντίπαλη άμνυνα. Προσωπικά, στην αλλαγή ρόλου του αποδίδω το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ με 62% κατοχή μπάλας είχε μόλις 5 τελικές στον αγώνα.
Ο Αστέρας περίμενε πολύ πίσω τον ΠΑΟΚ, ο Μπίσεσβαρ ήταν μπλοκαρισμένος, ο Ζαμπά δεν έχει μάθει να παίζει στον κλειστό χώρο και μόνο ο Ακπομ με την μπόλικη ενέργεια που βγάζει προκαλούσε αναστάτωση στην αντίπαλη άμυνα. Μαζί και ο Βιεϊρίνια με τις στημένες φάσεις που εκτελούσε, καθώς πλέον δεν μπορεί να προτάξει ως πρώτο στοιχείο του παιχνιδιού του την έκρηξη που είχε στο πρώτο διάστημα της παρουσίας του στον Δικέφαλο.
Προφανώς, ο Λουτσέσκου είχε λόγο να τον δοκιμάσει σε ρόλο δεξιού εξτρέμ, καθώς ο Ενρίκε δεν είναι ακόμη στο 100% και οι Πέλκας και Ελ Καντουρί που θα μπορούσαν να παίξουν σ΄αυτή τη θέση δεν είχαν ανάσες, ενώ ο Λημνιός ήταν τραυματίας.
Εχω όμως την αίσθηση ότι σε πιο δύσκολο ματς θα το σκεφτεί πολύ.
