Το δημοψήφισμα (λατινικά: referendum, όπως το ακούτε στα ξένα δελτία ειδήσεων) είναι μια διαδικασία άμεσης ψηφοφορίας ολόκληρου του εκλογικού σώματος, προκειμένου να επικυρωθεί ή να απορριφθεί μια πρόταση που έχει ιδιαίτερη σημασία για ένα κράτος. Ο θεσμός – κατά μία συγγενή έννοια - κατά τον οποίο το εκλογικό σώμα καλείται να εκφράσει θέση με ένα «ναι» ή με ένα «όχι» σε μία ερώτηση περί σημαντικού ζητήματος το οποίο θέτει η εκτελεστική εξουσία…
Εάν λοιπόν, κι εφ όσον εξελισσόταν – μία υπόθεση κάνουμε - στον ΠΑΟΚ ένα δημοψήφισμα για το παρόν και το μέλλον του. Για την αισιοδοξία ή όχι του κόσμου του περί του παρόντος αλλά και του μέλλοντος του… Το «ναι» θα άγγιζε σταλινικά ποσοστά! Κι ας προηγήθηκε μια εποχή παταγώδους αποτυχίας. Με τον ΠΑΟΚ να ξύνει τον πάτο του βαρελιού της. Να διάγει εποχή καταστροφής. Με την ψυχή του ο κόσμος του ΠΑΟΚ θα έριχνε το «ναι» στις κάλπες της Τούμπας. «Ναι»… Δαγκωτό!
Η επιλογή του Φρανκ Άρνεσεν ως αθλητικού (ή τεχνικού;) διευθυντή κι η εξόφληση των χρεών της ΠΑΕ από τον Ιβάν Σαββίδη διάνοιξαν λεωφόρον δόξης λαμπρήν ενόψει της μέλλουσας αγωνιστικής περιόδου. Ανέτρεψαν τα δεδομένα. Διαμόρφωσαν κλίμα αισιοδοξίας.
Αυτές οι δύο αλλαγές στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ είναι καθοριστικές, Αυτές θα (ένα κι εφ’ όσον) τον αλλάξουν! Θα τον καταστήσουν κυρίαρχο. Κι όπως θα θυμούνται οι παλιότεροι (από τότε που στα Γυμνάσια των 6 τάξεων μαθαίναμε γράμματα) τη ρήση του Κάρολου Δαρβίνου: «Δεν είναι τα πιο δυνατά είδη που κυριαρχούν ή τα πιο έξυπνα, αλλά αυτά που ανταποκρίνονται καλύτερα στις αλλαγές…
Ουσιαστικά βέβαια, ο νέος ΠΑΟΚ, όπως τον φαντάζεται ο κόσμος του, δεν θα εξελιχθεί από τη μία ημέρα στην άλλη. Δεν θα εξελιχθεί καν από τη μία αγωνιστική περίοδο στην άλλη. Ο Φρανκ Άρνεσεν ήταν σαφής. «Πρώτα τα θεμέλια. Μετά η οικοδόμηση ομάδας ικανής και φιλόδοξης»! Ήταν δε, κυρίαρχος στο λόγο του. Απόλυτος κυρίαρχος. Ακόμη και δίπλα στον πολύ Χούουμπ Στέφενς, ήταν ο Ιβάν Σαββίδης. Κι είπε το περίφημο: «Δίχως αποτελέσματα το πρωί, θα φύγει το βράδυ»! Ο Ολλανδός έκανε πως δεν κατάλαβε. Κι έδειξε πως το εξέλαβε ως χιούμορ. Όπως αποδείχθηκε δεν είχε ο ίδιος φιλοδοξία. Μεγάλος προπονητής αλλά… Για ένσημα και ένα καλό εφ’ άπαξ εντάχθηκε τότε, στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ!
Ο Δανός όμως, φαίνεται κατ’ αρχήν ολότελα διαφορετικός. Και τούτο αρέσει στον κόσμο του ΠΑΟΚ. Δεν σπεύδει πάντως, να διαλαλήσει την ευαρέσκεια του. Δεν διαλαλεί και την σχετική δυσαρέσκεια επειδή η επιλογή του Φρανκ Άρνεσεν για την τεχνική ηγεσία, ο Ιγκόρ Τούντορ δεν του γεμίζει το μάτι του. Δεν την διαλαλεί, λέμε. Έχει εμπιστοσύνη στις ήδη δεδομένες αλλαγές. Προσδοκά κι άλλες. Γνωρίζει και το σχεδιασμό. Δεν ταξιδεύει στο άγνωστο (όπως τα τελευταία χρόνια) με βάρκα την ελπίδα.
Ο κόσμος του ΠΑΟΚ – επηρεασμένος κι αυτός από τη βουτιά της ελληνικής κοινωνίας κι οικονομίας στην εσχατιά – προσεγγίζει σοβαρά το παρόν και το μέλλον της ομάδας του αυτή τη φορά. Ψηφίζει δαγκωτό «ναι» στην ερώτηση εάν αισιοδοξεί ή όχι. Κι ελπίζει για την δημιουργία ομάδας ικανής να ανταποκριθεί στις προσδοκίες του. Ακόμη κι ενώ δίπλα του η ελπίδα του τόπου ψυχορραγεί με τις σφαλιστές τράπεζες. Και τις ουρές της δυστυχίας στο κατώφλι τους. Ουρές … Ανοικτές πληγές του τόπου μας οι οποίες δεν προβλέπεται σύντομα (όσο η Ευρώπη δεν ανοίγει την κάνουλα των δανεικών) να κλείσουν…
Κάτω από άλλες, πιο ανθρώπινες συνθήκες, ο κόσμος του ΠΑΟΚ θα ανταποκρινόταν και στο κάλεσμα της ΠΑΕ για τα διαρκείας. Θα έσπευδε πάλι, να βάλει πλάτη. Κάτω από αυτές τις απάνθρωπες συνθήκες πως να σπεύσει;