Από το τέλος των προσφάτων, πριν από τον Θόδωρο Παπαδόπουλο, έκρυθμων καταστάσεων ποτέ ο Ηρακλής και οι φίλαθλοι του δεν έχουν ζήσει σε συνθήκες μεγαλύτερης αβεβαιότητας ,ανασφάλειας αλλά και διχαστικότητας Ουδείς, ακόμη και ο πιο συγκαταβατικός και φυσικά αισιόδοξος γνωρίζει τι θα ξημερώσει για την αγαπημένη του ομάδα η επομένη μέρα. Επίσης ουδείς μπορεί να προβλέψει τι θα απογίνει αυτός ο σύλλογος, που βαδίζει χωρίς πρόγραμμα και δίχως πυξίδα.
Δεν είναι ασφαλώς αποκλειστικά μόνο του Ηρακλή το φαινόμενο της διάλυσης των πάντων εξαιτίας ,όχι μόνο της οικονομικής καχεξίας, αλλά και των εγκληματικά επιπόλαιων ιδιοκτητών των ΠΑΕ, όπως στην περίπτωση Παπαθανασάκη.Ο οποίος Παπαθανασάκης, προφανώς εξαιτίας της σφοδρής, αλλά αιτιολογημένης εν πολλοίς αντίδρασης ,κυρίως του σκληρού πυρήνα των κυανόλευκων οπαδών, επέλεξε ένα είδος διοίκησής εντελώς αμοραλιστικού το οποίο τελικά εξόργισε σταδιακά και τη μεγάλη μερίδα του φίλαθλου κόσμου. Ανάμεσα στα κύρια συναισθήματα που γέννησε η κρίση στον Ηρακλή, περιλαμβάνονται ο θυμός, η οργή, η απογοήτευση, η ανασφάλεια, ο αποπροσανατολισμός, η επιθετικότητα, το μίσος.
Παράλληλα ενίσχυσε τον ενυπάρχοντα ανορθολογισμό, τη ροπή προς τις θεωρίες συνωμοσίας, την ξενοφοβία, και πολλά άλλα συναφή, που κατέστησαν μεγάλα τμήματα των φιλάθλων έναν απρόβλεπτο πολτό πυρίτιδας, έτοιμο να εκραγεί ή να ακολουθήσει, την πρώτη τυχούσα και πάλι αδύναμη ηγεσία ή ακόμη να ενστερνιστεί και τα φαινόμενα εσχατολογίας για τον σύλλογο . Και τούτο είτε για να εκδικηθεί είτε και για να περιγελάσει τον υπαίτιο του διασυρμού του Ηρακλή, όπως θεωρεί τον Παπαθανασάκη, που οδήγησε στο σημερινό κατάντημα είτε έστω για να ελπίσει, αυταπατόμενο, σε κάποιο είδος σωτηρίας, το οποίο βεβαίως δεν υπάρχει στην πραγματικότητα.
Κάτω από αυτά τα δεδομένα όποιος ισχυρίζεται πως η διαφαινόμενη πρόθεση του Καναδού να κατεβάσει την ομάδα στη Football League, κάτω από τις σημερινές διαμορφωθείσες συνθήκες εξαιτίας του και εξαιτίας του Καγιούλη βέβαια, αλλά σε μικρότερο βαθμό, τότε θεωρείται τουλάχιστον αιθεροβάμων.
Όπως επίσης όποιος χρησιμοποιήσει την αιτιολογία πως ο Ηρακλής σε περίπτωση που αγωνιστεί «στ΄ αλώνια» διαλύεται αυτομάτως και άρα ο Παπαθανασάκης καλύτερα να τον «περπατήσει» στη Football League,δεν απέχουν και πολύ από την πραγματικότητα όμως δεν λαμβάνουν απλά υπόψη τα παρακάτω δεδομένα:
α) Ο Καναδός και πάλι ενεργεί απολυταρχικά, όπως ενήργησε και πέρσι εντελώς παρελκυστικά δημιουργώντας τη γνωστή χαώδη κατάσταση πρωτοφανή όχι μόνο στα ελληνικά χρονικά, αλλά και στα παγκόσμια.
β) Πέραν του Γιώργου Μπέζα, οι δύο άλλοι συνεργάτες που επέλεξε δεν φαίνεται να πληρούν ούτε τους στοιχειώδεις όρους σωστής διοίκησης μιας ΠΑΕ αφενός, αλλά και γενικότερα μιας ομάδας και φυσικά δεν έχουν και τις απαιτούμενες οικονομικές δυνατότητες να συνδράμουν τον ήδη γνωστό πένητα επικεφαλής τους.
Και γ) Δεν υπάρχει περίπτωση η πλευρά των Ηρακλειδεών, που δεν είναι μόνο οι λεγόμενοι σκληροπυρηνικοί, να κάνει πίσω στον δρόμο που χάραξε προς τα ερασιτεχνικά Πρωταθλήματα.
Επειδή ακριβώς όχι μόνο δεν θέλουν να βλέπουν, στην κυριολεξία, ούτε ζωγραφιστό τον Καναδό , αλλά και γιατί πιστεύουν (σωστό ή λάθος δεν μπορώ να το κρίνω εγώ και οιοσδήποτε άλλος έξω από την κυανόλευκη οικογένεια) πως έτσι ο Ηρακλής θα ξαναγίνει αυτάρκης, με τα χρόνια βέβαια, και γνήσιος. Κάτω από αυτά τα εντελώς εκρηκτικά δεδομένα «χωριό» δεν γίνεται βέβαια και αίφνης θα έχουμε έχουμε το παράδοξο δυο ομάδων με το ίδιο όνομα να ζητάνε μεράδι στήριξης και φυσικά έσοδα, με σίγουρη επιλογή των φιλάθλων, και αυτό το υπογράφω, τα αλώνια αντί των σαλονιών.