Την παρτίδα την έσωσε τελικά, λίγα δευτερόλεπτα πριν κληθεί να αποχωρήσει από το παιχνίδι… ο «συνήθης ύποπτος». Ο Αλεξάνταρ Πρίγιοβιτς μέχρι εκείνη τη στιγμή έδειχνε να βρίσκεται έξω από τα νερά του και όλα να του πηγαίνουν ανάπoδα, με τη γνωστή ψυχρή εκτελεστική του «διαδικασία» και δεινότητα, σφράγισε τη μοίρα ενός παιχνιδιού, το οποίο όσο περνούσε ο χρόνος έμοιαζε να μετατρέπεται σε κινουμένη άμμο, έτοιμη να καταπιεί την ομάδα του. Είναι αλήθεια πως ο ΠΑΟΚ δείχνει ακόμη σοβαρά αιφνιδιασμένος και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό, τόσο από τα τελευταία ανεπιτυχή αποτελέσματα όσο και από την περιρρέουσα συγκεχυμένη και ανασφαλή ατμόσφαιρα.
Οι επικείμενες ανατροπές με τις αναμενόμενες εντυπωσιακές αλλαγές του βασικού σχήματος και όλα όσα αφορούν γενικά τα τελευταία γεγονότα, σαφέστατα έχουν προκαλέσει κάποιες αγωνίες, φοβίες αλλά και… διστακτικότητες σε όλους τους «εμπλεκόμενους». Κόουτς και παίκτες ασφαλώς και αγωνιούν για το επόμενο βήμα, το οποίο στη συγκεκριμένη περίπτωση αφορά μονοσήμαντα την συμμετοχή της τετράδας και την προσαρμογή της χωρίς αναβλητικότητες και υπαναχωρήσεις.
Και χθες λοιπόν δεν έλειψε αυτό το γενικό άγχος από την Τούμπα. Θα έλεγε κανείς ότι όχι μόνο δεν έλειψε, αλλά αντίθετα και διογκώθηκε με την εικόνα που παρουσίασε η ομάδα στο πρώτο 45λεπτο. Σαφέστατα ο Λουτσέσκου ατύχησε στην απόφασή του να παρατάξει σχήμα χωρίς βασικό επιτελικό παίκτη, ξοδεύοντας απερίσκεπτα 45 ολόκληρα λεπτά σε μία προσπάθεια που εκ των προτέρων ήταν καταδικασμένη να οδηγήσει σε αδιέξοδα και σε μία τακτική που πέραν του ότι ήταν αντιαισθητική ποδοσφαιρικά, έδειχνε και αυτοκτονικές τάσεις.
Ευτυχώς στην επανάληψη ο Ρουμάνος τεχνικός προχώρησε σε κάποιες διορθωτικές κινήσεις που ξεμπλοκάρισαν το βραχυκύκλωμα και βελτίωσαν κάπως την εικόνα και την αγωνιστική συμπεριφορά των γηπεδούχων. Δύσκολη, αλλά δίκαιη τελικά η νίκη. Είναι αλήθεια πως το χθεσινό παιχνίδι εξέπεμψε κάποια μηνύματα στα οποία οπωσδήποτε θα πρέπει να σκύψει με προσοχή και να τα ερμηνεύσει με σχετική ηρεμία ο Ραζβάν Λουτσέσκου. Από τη μεριά μας για να είμαστε δίκαιοι μπορούμε μέσα από μια όχι και πάλι καλή εμφάνιση να πούμε ότι είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε πως όλοι και ο κόουτς και οι περισσότεροι παίκτες δείχνουν όχι απλά να αγωνιούν αλλά και να ψάχνονται για να βρουν τη δύναμη και την ευκαιρία να νικήσουν τους «δαίμονές» τους (φοβίες, ανασφάλειες, άγχος, αβεβαιότητα συμμετοχής).
Η ουσία και το ζητούμενο στη συγκεκριμένη περίπτωση όπως αντιλαμβάνονται όλοι επικεντρώνεται στο πότε θα μπουν οι τέσσερις στο σχήμα. Χθες είχαμε την ιστορική επιστροφή του Βιεϊρίνια, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε περισσότερο για ψυχολογικούς λόγους με τον Μαουρίτσιο και τον Ζαμπράνο να μένουν εκτός και τον Καντουρί να δείχνει μάλλον ότι είναι ο μόνος έτοιμος. Ο χρόνος λοιπόν και ο τρόπος της μαζικής συμμετοχής τους, είναι εκείνα που πιθανότατα θα δώσουν το μεγάλο κίνητρο και τη μεγάλη ελπίδα ώστε η ομάδα να σηκώσει κεφάλι και να μην παρουσιάζει συνεχώς αυτή τη φοβισμένη και αγχωτική αγωνιστική συμπεριφορά. Χθες λοιπόν ο ΠΑΟΚ δεν ήταν αυτός που έπρεπε, αλλά και που θα μπορούσε να είναι αν είχε στη διάθεσή του έτοιμη την τετράδα των νεοαποκτηθέντων παικτών.
Σε ατομικό επίπεδο, θα μπορούσαμε να πούμε ότι όλα τα λεφτά ήταν η φάση των τελευταίων δευτερολέπτων της καθυστέρησης, με το φάουλ που κέρδισαν οι φιλοξενούμενοι. Στην εκτέλεσή του «αποκαλύφθηκαν» και επιβεβαιώθηκαν δύο μεγάλες αλήθειες.
Η μία αφορά τη για μία ακόμη φορά απόδειξη της μονιμοποίησης στην άμυνα παικτών που θεωρούνται αποδεδειγμένα αδύναμοι κρίκοι και η άλλη ότι ο ΠΑΟΚ διαθέτει επιτέλους έναν σπουδαίο τερματοφύλακα. Κι αυτό γιατί αν ο Ρέι δεν αντιλαμβανόταν πως ο Κρέσπο είχε χάσει για μία ακόμη φορά τον αντίπαλό (Μαρκόφσκι) και δεν επιχειρούσε το ηρωικό μακροβούτι για να αποκρούσει την μπάλα που πήγαινε στα πόδια του, το 1-1 θα έκλεινε σαν αποτέλεσμα το φύλλο αγώνα και τη μοίρα του παιχνιδιού. Αναφερόμαστε όπως αντιλαμβάνεστε στη φάση που τραυματίστηκε ο Αργεντίνος τερματοφύλακας.
Αλήθεια πόσες φορές στο παρελθόν έχει δεχτεί η ομάδα ψυχρολουσίες με γκολ στα οποία υπάρχουν πι ίδιες ευθύνες και οι ίδιες υπογραφές; Επανερχόμενοι λοιπόν την ατομική απόδοση επαναλαμβάνουμε ότι ο Ρέι αποτελεί πλέον σταθερή και αναλλοίωτη αξία. Καλός και αγωνιστικός ο Μάτος, είχε διάθεση και κινητικότητα αλλά δυστυχώς ο Τζάλμα Κάμπος βρισκόταν εκτός αγώνα και δεν εκμεταλλεύτηκε ούτε τον ενθουσιασμό του συμπαίκτη του, ούτε τη μεγάλη προσπάθεια που ξεκινούσε από τα δεξιά. Ο Λέοβατς μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Σταθερός και χωρίς λάθη ο Βαρέλα. Για τον Πρίγιοβιτς τα είπαμε εισαγωγικά. Εκτός αγώνα… και ο Μακ. Βελτιωμένος ο Τσίμιροτ. Μαχητής ο Κάτσε. Ξεχώρισε όχι μόνο με την ποιότητα του αλλά και το πάθος και τον δυναμισμό του ο Καντουρί. Ο Πέλκας έδωσε κάποια… ώθηση αλλά θα πρέπει επιτέλους να αποφεύγει τα ανόητα και παιδαριώδη φάουλ.
ΥΓ: Κρίμα που χθες η Τούμπα ήταν αμπαρωμένη και ο κόσμος του ΠΑΟΚ δεν βρέθηκε εκεί για να υποδεχθεί όπως θα έπρεπε τον Αντελίνο Βιεϊρίνια στην ιστορική επιστροφή του στο ναό και στο ποδοσφαιρικό του σπίτι. Η αύρα του χαρισματικού Αντρέ σίγουρα βοήθησε και τους υπόλοιπους συμπαίκτες του στην τελική προσπάθεια για την κατάκτηση της νίκης. Το καλωσόρισμα από τον Ραζβάν Λουτσέσκου αντιπροσωπεύει και το αντίστοιχο καλωσόρισμα των χιλιάδων φίλων του ΠΑΟΚ για τον παίκτη που από χθες θα έπρεπε να φορά το περιβραχιόνιο του αρχηγού.
ΥΓ2: Πληροφορηθήκαμε ότι αργά το βράδυ οι κ.κ. Βρέντζος και Σάββας Θεοδωρίδης αναχώρησαν για Ελβετία. Θα επισκεφθούν τα γραφεία της ΟΥΕΦΑ και θα καταθέσουν τη νέα διαμαρτυρία τους για τη διαιτησία!!! Όπως επίσης και ένα ακόμη αίτημα, όταν δεν κερδίζει ο Ολυμπιακός οι καθυστερήσεις να έχουν διάρκεια πλέον ικανή για να ανατρέπουν τα αρνητικά αποτελέσματα της ομάδας τους. Το τελευταίο αίτημα μάλλον θα υποβληθεί προσωπικά στον Θεοδωράκη, αγαπημένο γιο του αντιπροέδρου του Ολυμπιακού.
