Με σκόρερ τον Ρέντζα της ΑΕΛ το κρίσιμο από κάθε άποψη παιχνίδι του Καυτανζογλείου έληξε ισόπαλο 1-1. Και ευτυχώς δηλαδή που ο συγκεκριμένος παίκτης φρόντισε να ισοφαρίσει για τον Ηρακλή, γιατί απ΄ ότι έδειξε η συνέχεια οι κυανόλευκοι τρία ημίχρονα να έπαιζαν, παρότι ήταν πολύ καλύτεροι της Λάρισας, δεν θα σκόραραν ποτέ. Κι όμως χθες διέθεταν απ΄ όλα.
Ψυχολογία, αγωνιστικότητα, ανωτερότητα, αλλά και άπειρη ανωριμότητα. Διότι γκολ όπως του Πασσά, κυρίως, δεν χάνονται βρε αδελφέ, ούτε με σφαίρες που λένε. Και λέω του Πασσά, γιατί πρόκειται για επιθετικό και όχι αμυντικό, όπως τον Στάμου που «κλώτσησε» παρόμοια ευκαιρία σε άδεια κυριολεκτικά εστία. Το κρίμα στην περίπτωση είναι όχι μόνο η αστοχία, αλλά και το γκολ του Ρέντζα στη μία και… μοναχική ευκαιρία της φιλοξενούμενης. Βέβαια το παλικάρι, καλά να είναι, φρόντισε να επανορθώσει, σκοράροντας σε βάρος της ομάδας του με… εκπληκτικό τρόπο. Μπορούσαμε να πούμε. Ε τι να γίνει έτσι είναι το ποδόσφαιρο και η μπάλα. Σε πιάνει όμως το ανάποδο, γιατί η κακοτυχία, αν μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε τη χθεσινή επιθετική «ανορεξία» των κυανόλευκων, άρχισε με το καλημέρα, όταν ο Περόνε δεν άρχισε γιατί ένοιωσε τράβηγμα στην προθέρμανση.
Στο β΄ ημίχρονο, έσφιξε τα δόντια, αγωνίστηκε, έχασε την ευκαιρία του, αλλά πάντως βοήθησε. Βοήθησαν σημαντικά επίσης Γροντής και Δώνης, αλλά και η λοιποί δεν μπορούμε να πούμε πως δεν συμμετείχαν στην προσπάθεια και ίσως αν δεν χανόταν οι συγκεκριμένες σπανιότατες ευκαιρίες, θα μιλούσαμε και πάλι για ένα έπος ανάλογο αυτού της Βέροιας. Φυσικά οι κυανόλευκοι εκ των πραγμάτων είναι καταδικασμένοι να συνεχίσουν στον ίδιο ρυθμό, αν θέλουν, τώρα που έφτασαν κοντά στη βρύση, να καταφέρουν να πιούν και νερό.
