Δυστυχώς στην Ελλάδα έχουν πάψει προ πολλού να έχουν αξία και, κυρίως, εφαρμογή στην καθημερινότητα του πολίτη οι ιδεολογίες που εξέφραζαν τα κόμματα. Τις άλεσε όλες μαζί ο μύλος της οικονομικής κρίσης στην οποία οδήγησαν τη χώρα όσοι την κυβέρνησαν μετά τo 1974. Ιδιαίτερα τα τελευταία έξι χρόνια οι ιδεολογίες έγιναν ξεχασμένη υπόθεση, καθώς το μοναδικό, στην κυριολεξία, αντικείμενο ενασχόλησης όχι μόνο των κομμάτων αλλά και του λαού είναι η διαχείριση της οικονομικής κρίσης και των παραγώγων της που επέφεραν και κοινωνική κρίση.
Σήμερα, Ιούλιο του 2015, η Ευρωπαία Ελλάδα μπήκε στο ίδιο κλαμπ χωρών, στο οποίο είχαν ήδη προσχωρήσει το Σουδάν, η Σομαλία και η Ζιμπάμπουε, αφήνοντας ανεξόφλητη δόση προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Για να δικαιωθεί έτσι, με τον πιο τραγικό τρόπο, η σατιρική ατάκα που ξεστόμισε πριν 30 χρόνια ο Χάρυ Κλυνν ότι “η Ελλάδα είναι η μοναδική αφρικανική χώρα με λευκούς κατοίκους”. Σήμερα δεν αποτελεί ούτε σάτιρα, ούτε ανέκδοτο, αλλά αποτυπώνει τη σκληρή πραγματικότητα.
Ενώ η χώρα απειλείται άμεσα με χρεοκοπία και ολική οικονομική καταστροφή, τα στελέχη του σκληρού πυρήνα της κυβέρνησης... θυμήθηκαν να υπερασπιστούν την αριστερή ιδεολογία, όπως, βέβαια, οι ίδιοι την αντιλαμβάνονται. Αφού επί τέσσερις μήνες έπαιζαν τόμπολα με τη θεωρία των παιγνίων και τη μέθοδο της... δημιουργικής ασάφειας, τον πέμπτο αποφάσισαν να διαπραγματευτούν με τους θεσμούς, έχοντας, όμως, απώτερο σκοπό να επιβάλουν τη δική τους αντίληψη στους υπόλοιπους εταίρους. Φαντάστηκαν ότι μπορούν να αλλάξουν όλη τη συντηρητική Ευρώπη της δυτικής οικονομίας, με μοναδικό ατού τον... τρόμο με τον οποίο πίστευαν ότι θα αντιμετωπίσει ένα τεχνηέντως επαπειλούμενο Grexit.
Το αποτέλεσμα της φαντασίωσής τους είναι γνωστό: Κανείς από τους 18 εταίρους δεν τρομοκρατήθηκε, κανείς από τους θεσμούς δεν ενοχλήθηκε και καμία απολύτως επίπτωση δεν προκάλεσε σε βάρος του Ευρώ η... ηρωική στάση της ελληνικής κυβέρνησης. Προφανώς, την παραμικρή επίπτωση δεν θα έχει και το πολυπόθητο γι' αυτούς “όχι” στο χωρίς ουσία, νόημα και αντικείμενο, δημοψήφισμα της Κυριακής. Οσο υπολόγισαν οι θεσμοί την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές, άλλο τόσο θα υπολογίσουν την υπεροχή του “όχι” στο δημοψήφισμα. Αν η κυρίαρχη βούληση του ελληνικού λαού έχει σημασία, υπάρχουν οι λαοί 18 χωρών που έχουν κι αυτοί δικαίωμα στη βούληση και δεν περίμεναν ούτε τον ΣΥΡΙΖΑ ούτε τους ΑΝΕΛ για να συνταχθούν με τις δικές τους κοσμοθεωρίες.
Ως ψηφοφόρος, δηλώνω ευθαρσώς ότι στο δημοψήφισμα της Κυριακής θα ψηφίσω “Ναι”. Και οι λόγοι είναι δύο. Ο πρώτος: Με το “Ναι” έχω την ελπίδα ότι η Ελλάδα θα ξαναμπεί κάτω από την ευρωπαική ομπρέλα προστασίας, έστω με ακόμη πιο δυσμενείς όρους από αυτούς που ίσχυαν μέχρι χθες. Ο δεύτερος: Με το “Ναι” απαντώ σε φασίστες που φόρεσαν τον μανδύα του αριστερού προσβάλλοντας βάναυσα το ήθος της Αριστεράς, όπως απαντώ και σε αφελείς κλώνους του Δον Κιχώτη, οι οποίοι επιμένουν να αρνούνται πεισματικά οποιαδήποτε επαφή με το άθλιο, ταπεινωτικό και εξευτελιστικό για τον Ελληνα πολίτη περιβάλλον, το οποίο υποκριτικά αποδίδουν στους κακούς τους ξένους που δήθεν θέλουν να υποδουλώσουν την Ελλάδα. Είναι καιρός να νιώσουν τι συμβαίνει. Είναι καιρός να προσγειωθούν στον διάδρομο του ρεαλισμού και οι τυχοδιώκτες και οι φανατισμένοι και οι ανόητοι.
Ετσι ή αλλιώς, όμως, θεωρώ ότι το αποτέλεσμα του άσκοπου και εφιαλτικά διχαστικού δημοψηφίσματος δεν είναι μείζον θέμα, από τη στιγμή που ήδη η κυβέρνηση ζητά από την Κομισιόν 30 δισεκατομμύρια ευρώ, εκλιπαρώντας ουσιαστικά για τη διαμόρφωση τρίτου μνημονίου και από τη στιγμή που άπαντες στην Ευρώπη δηλώνουν ότι θα εξακολουθήσουν να συζητούν με την Ελλάδα, αλλά μόνο μετά τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος. Το ζητούμενο είναι να αποφύγουμε τη χρεοκοπία και τις τρομακτικές επιπτώσεις της. Να επιτευχθεί μια συμφωνία που θα επαναφέρει τη σταθερότητα, αποτρέποντας, σε πρώτη φάση, το χάος. Κι αφού η χώρα αρχίσει σιγά – σιγά να ξαναστέκεται στα πόδια της, θα έρθει και η στιγμή που θα αρχίσουμε να συζητάμε πάλι για ιδεολογίες, με την ελπίδα να αντιληφθούμε όλοι μας ότι φασιστικές νοοτροπίες και φασιστικοί τρόποι συμπεριφοράς υπάρχουν σε όλα τα κομματικά στρατόπεδα...