Ο στόχος επετεύχθη, ο ΠΑΟΚ προκρίθηκε στα πλέι οφ του Γιουρόπα Λιγκ και, μάλιστα, χωρίς ιδιαίτερο κόπο στη ρεβάνς. Ολα κύλησαν χθες ομαλά στην Τούμπα και ο κόσμος που βρέθηκε εκεί χάρηκε την πρώτη επίσημη νίκη της νέας σεζόν, ελπίζοντας ότι τα καλύτερα έρχονται στη συνέχεια. Μολονότι η Ολιμπίκ Ντόνετσκ ήταν ένας αντίπαλος χαμηλής δυναμικότητας, η πρόκριση έχει τη σημασία της, καθώς, αν μη τι άλλο, τονώνει το γόητρο της ομάδας και το ηθικό παικτών και προπονητή.
Βέβαια, για να τα λέμε όλα, στο πρώτο ματς, στο Κίεβο, η μπουγάδα καθάρισε με μια ατομική προσπάθεια του Ενρίκε, ενώ το χθεσινό ματς «ξεκλειδώθηκε» με μια ατομική προσπάθεια του Μακ και ουσιαστικά έληξε με το σουτ από το πουθενά του Τσίμιροτ. Αυτά δεν πρέπει να περνούν απαρατήρητα. Γιατί δεν μπορείς να ποντάρεις συνεχώς σε ατομικές ενέργειες και μακρινά σουτ. Οι νίκες έρχονται συνήθως με καλό ποδόσφαιρο, ωραίους συνδυασμούς και «ζωντανές» ευκαιρίες.
Ο ΠΑΟΚ πήρε την πρόκριση με τρεις ωραίες στιγμές σε δύο 90λεπτα. Οι δύο ήταν προσωπικές ενέργειες και η τρίτη ένα μακρινό σουτ. Αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει συνεχώς. Χρειάζεται και λίγο καλό ποδόσφαιρο. Χρειάζεται βελτίωση. Χρειάζονται και μεταγραφές για να επιτευχθεί η βελτίωση. Το ρόστερ ζητά και άλλη ποιότητα.
Ο ΠΑΟΚ σφράγισε χθες την πρόκριση από το πρώτο ημίχρονο, ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού, ωστόσο κλασική ευκαιρία με συνδυασμό δημιούργησε και έχασε μόνο μία, με την κάθετη του Μπίσεσβαρ, την κεφαλιά πάσα του Μακ στον Πρίγιοβιτς και την αποτυχημένη προσπάθεια του Σέρβου να ντριμπλάρει τον τερματοφύλακα.
Χάρη στον ιδανικό τροφοδότη που λέγεται Μπίσεσβαρ και τον κεφάτο Μακ, η επίθεση του ΠΑΟΚ λειτούργησε αποτελεσματικά, ωστόσο, η ομάδα είχε πάλι πρόβλημα στην ανάπτυξη, καθώς Κάμπος, Τσίμιροτ και Κάνιας δεν κατάφεραν να προσφέρουν τίποτε στον δημιουργικό τομέα.
Το πιο θετικό απ’ όλα στο πρώτο ημίχρονο, πέρα από τα δύο γκολ, ήταν η πολύ καλή αμυντική λειτουργία. Και οι αμυντικοί χαφ και όλοι οι μπακ πήραν άριστα, προσφέροντας στον Ρέι την πολυτέλεια να είναι απλός θεατής του αγώνα. Η Ολιμπίκ Ντόνετσκ δεν δημιούργησε ούτε υποψία ευκαιρίας κι αυτό είναι σίγουρα πολύ σημαντικό, αν θυμηθούμε τι συνέβη στο πρώτο ημίχρονο του πρώτου αγώνα, όταν Μόχα και Μπογκντάνοφ έκαναν βόλτες στα καρέ του ΠΑΟΚ.
Το δεύτερο ημίχρονο είχε διαδικαστικό χαρακτήρα, αφού οι Ουκρανοί ούτε πίστευαν, ούτε μπορούσαν να ανατρέψουν το 2-0. Μοιραίο ήταν να γίνει πιο βαρετό το παιχνίδι και να χάσει τον ρυθμό του, με δεδομένο ότι ο ΠΑΟΚ δεν είχε κανέναν λόγο να φορτσάρει. Ηταν αρκετό το γεγονός ότι διαχειρίστηκε το προβάδισμά του και τελείωσε το παιχνίδι χωρίς δυσάρεστα απρόοπτα.
Κατά τη γνώμη μου, δεν νοείται αρχική ενδεκάδα ΠΑΟΚ χωρίς τον Μπίσεσβαρ. Ο «χοντρούλης» μπορεί να αξιοποιήσει την ταχύτητα του Μακ, πετώντας σωστά την μπάλα στον κενό χώρο, όπως ακριβώς έκανε χθες στη φάση που απέφερε το πρώτο γκολ, μπορεί να περάσει μια πάσα της προκοπής στον Πρίγιοβιτς για να του δώσει τη δυνατότητα να σκοράρει, μπορεί να βγάλει σε θέση βολής οποιονδήποτε συμπαίκτη του, μπορεί να ηρεμήσει το παιχνίδι κρατώντας την μπάλα, μπορεί βέβαια και να σκοράρει, μολονότι έχασε χθες, στο γύρισμα του Κάμπος, ένα «άχαστο». Δεν νομίζω, με μια κουβέντα, ότι διαθέτει άλλον παίκτη ο ΠΑΟΚ στο ρόστερ του που μπορεί να τα κάνει όλα αυτά, εκτός ίσως από τον Πέλκα, στην πολύ καλή του μέρα.
Θα είναι λάθος του Στανόγεβιτς αν χρησιμοποιεί τον Μπίσεσβαρ μόνο στα εντός έδρας παιχνίδια, ή σε εκείνα που θεωρεί λιγότερο απαιτητικά. Είναι πολύτιμος σε οποιοδήποτε γήπεδο, με οποιονδήποτε αντίπαλο, διότι χωρίς αυτόν, πολύ απλά, το πρόβλημα στην ανάπτυξη της ομάδας είναι από πολύ έντονο έως και άλυτο...
Οσο για το ότι δεν μαρκάρει ο Μπίσεσβαρ, ε όταν έχεις τέτοιο παίκτη, ας μη μαρκάρει. Ας κάνει αυτά που ξέρει καλά και κανείς άλλος δεν μπορεί να τα κάνει και ας μαρκάρουν τα «τρεχαντήρια». Και ο ΠΑΟΚ από «τρεχαντήρια» και αμυντικογενείς μέσους, δόξα τω Θεώ, είναι γεμάτος...
