Θα μπορούσα να γράψω χίλια δυο για τους κινδύνους που αντιμετωπίζει ο Ηρακλής αν παρατραβήξει το σχοινί ο κυρ Σπύρος, αναζητώντας τον κατάλληλο που θα τον διαδεχθεί. Τα ίδια πάνω-κάτω για τα όσα συνεχώς βλέπουν το φως αναδυόμενα από τα σκοτάδια μιας εξάμηνης πάνω-κάτω σιωπής και παραπλάνησης.
Ακόμη θα μίλαγα για άτομα που ενώ γνώριζαν, αν δεν αποκάλυπταν, τουλάχιστον να μη γλύφανε τον μεγαλομέτοχο της ΠΑΕ μέχρι παρεξηγήσεως. Ακόμη θυμάμαι σε ραδιοφωνική συνομιλία ο συνάδελφος Γιάννης Τσερβίνης ρώτησε τον Ιορδάνη Στράντζαλη αν θα μπορούσε να συνδράμει και ο ίδιος στα «έξοδα» κι εκείνος απάντησε πως θα ήταν ντροπή να προτείνει κάτι τέτοιο στον μέγα και τρανό και… πάμπλουτο πρόεδρο. Ξάφνου απαξάπαντες έπαθαν αμνησία προσπαθώντας να στρέψουν τα βέλη σε αλλονών στήθια φτάνει να μην αγγίζουν τα δικά τους, παραδεχόμενοι ότι ο κυρ Σπύρος ήταν μια πελώρια φούσκα.
Βλέπετε ο κόσμος τάραξε τα λιμνάζοντα ύδατα και τώρα πιά μόνο όσοι έχουν το κούτελο τους καθαρό, όπως ο Μυροφορίδης, μιλάνε επαναλαμβάνοντας προφανώς τα όσα είχε πει παλιά στον Παπαθανασάκη, όταν έφυγε. Δεν αποκλείεται επίσης ο πρωτεργάτης απ΄ ότι αποδείχθηκε της ανόδου του Ηρακλή κάτι να έχει στο νου και όχι πάντως της επιστροφή του στην ομάδα.
Το τι, μόνο συνειρμικά μπορείτε να το βρείτε και μακάρι να ευοδώσει. Και ενώ λοιπόν ο Βέλλιος και πάλι βρίσκεται στο προσκήνιο και αν θέλετε να καταλάβετε τι σημαίνει αυτό το νέο αλισβερίσι, διαβάστε στο ρεπορτάζ τη σελίδα του συνάδελφου Γιάννη Πάγκου και μάλλον θα αρχίσουν να σας ζώνουν φίδια.
Στο μεταξύ ο κυρ Σπύρος επιμένει ότι πασχίζει για την επόμενη μέρα του Ηρακλή αγνοώντας προφανώς την πραγματικότητα και τα κοράκια που οσμιζόμενα ψοφίμι ονειρεύονται ν ανέβουν ή να παραμείνουν στη Super League εάν και εφόσον πέσει εξαιτίας των γνωστών εκκρεμοτήτων.
Τώρα κατά που βρίσκεται το επιτελείο του Παπαθανασάκη, θα σας γελάσω. Αλλοι λένε στην Αθήνα, άλλοι εδώ στη Θεσσαλονίκη και πάντως κανένας δεν μιλάει για την Αλάσκα, όπου μεταξύ μας, αν μπορούσε, θα κρυβόταν.
