Ο Ντιέγκο Σιμεόνε γνωρίζει ήδη πως είναι ο πιο πετυχημένος προπονητής της χρονιάς. Πήρε την Πριμέρα νικώντας στα ίσια τους κολοσσούς και αγωνίζεται στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ για να πετύχει με τη Σταχτοπούτα Ατλέτικο ένα πρωτοφανές επίτευγμα. Και θα το διεκδικήσει άνετος, χωρίς άγχος, γνωρίζοντας πως οι παίκτες του θα αγωνιστούν και πάλι σαν σκυλιά του πολέμου για να τα καταφέρουν...

Αυτός ο τελικός είναι, όμως, ο μεγαλύτερος αγώνας της ζωής του Κάρλο Αντσελότι. Και ας έχει κατακτήσει ήδη δύο φορές το τρόπαιο και ας το έχει χάσει με απίστευτο τρόπο στην Κωνσταντινούπολη από τη Λίβερπουλ. Η Ρεάλ μετά από 12 χρόνια διεκδικεί και πάλι την κούπα με τα αυτιά. Το δέκατο, το δισκοπότηρο των τίτλων και μεγαλύτερη εμμονή των Μαδρινέλων. Το διεκδικεί, μάλιστα, στη μετά Μουρίνιο εποχή και το κάνει όντας φαβορί απέναντι στην Ατλέτικο. Είναι, λοιπόν, η ευκαιρία να εκτοξευτεί στην  κορυφή ή να κάνει το άλμα στο κενό. Το αποτέλεσμα κρίνει και στην περίπτωσή του τα πάντα...

Ο Καρλίτο, όμως, παραμένει ψύχραιμος. Δεν αλλάζει την τακτική του, ούτε τη φιλοσοφία του. «Δεν μπορώ να είμαι όλη την ώρα προσηλωμένος και πειθαρχημένος. Αυτό είναι αδύνατο. Αν δω τους παίκτες μου νερικούς, θα προσπαθήσω να τους χαλαρώσω. Να γίνω η παρέα τους» υποστηρίζει και γνωρίζει πως γι’ αυτό είχε ελάχιστα προβλήματα με τους ποδοσφαιριστές του. Γνωρίζει επίσης πως ζει το παιχνίδι ένας ποποδισφαιριστής και φυσικά τα κακά τους χούγια.

«Δεν μπορώ να είμαι όλη την ώρα προσηλωμένος και πειθαρχημένος. Αυτό είναι αδύνατο. Αν δω τους παίκτες μου νερικούς, θα προσπαθήσω να τους χαλαρώσω. Να γίνω η παρέα τους» 

Παραμένει, όμως, προπονητής και ως τέτοιος καλείται να βελτιώνεται. Όντας ακομπλεξάριστος ξεκαθαρίζει «θα ήθελα να δω προπονήσεις του Μουρίνιο, του Φέργκιουσον και του Βενγκέρ. Το ζήτησα, μάλιστα, και κάποιοι με κοίταξαν με μισό μάτι». Οι φετινές του επιδόσεις στη Ρεάλ επιβεβαιώνουν πως ο Αντσελότι γίνεται συνεχώς καλύτερος. Προσαρμόστηκε γρήγορα, διόρθωσε τα λάθη του, κράτησε με εξαιρετικό τρόπο τις ισορροπίες στα αποδυτήρια και επέτρεψε στον Ρονάλντο να γίνει ο ηγέτης. Τώρα μένει το δέκατο. Και μετά η υπόκλιση...