Το να λες αντίο είναι ένας από τους πιο επώδυνους τρόπους για να λύσεις ένα πρόβλημα αλλά μερικές φορές είναι απαραίτητο. Και ο Ζιντάν φαίνεται πως το γνωρίζει καλά, διαφορετικά δε θα έφευγε από τη Ρεάλ Μαδρίτης μετά από μια τόσο μεγάλη επιτυχία.
Τρία διαδοχικά Champions League δεν είναι και λίγο. Ποιος άλλος προπονητής θα κουνούσε μαντήλι όταν ήξερε ότι ναι μεν έχασε το πρωτάθλημα αλλά έφερε την κούπα με τα μεγάλα αυτιά και μάλιστα όχι μία αλλά τρεις φορές; Ο Ζιζού, όμως, τα έβαλε στη ζυγαριά, τα ζύγισε και πριν λίγες μέρες ανακοίνωσε την αποχώρηση του από τον πάγκο των Μαδριλένων αφήνοντας πίσω του μια «βαριά» κληρονομιά για τον επόμενο. Εξάλλου, εννέα τίτλοι σε διάστημα μόλις τριών χρόνων δεν είναι και μικρή υπόθεση.
Και το έκανε όχι γιατί κουράστηκε αλλά γιατί έβλεπε ότι η ομάδα δε θα συνέχιζε στο δρόμο των επιτυχιών, χρειαζόταν μια αλλαγή, όπως παραδέχθηκε: «Αυτή η ομάδα χρειάζεται μια αλλαγή για να συνεχίσει. Χρειάζεται άλλη μεθοδολογία δουλειάς, γι' αυτό κι έλαβα αυτή την απόφαση. Είναι δική μου απόφαση. Μπορεί ο κόσμος να σκέφτεται διαφορετικά πράγματα, αλλά τώρα είναι η στιγμή. Όταν δεν βλέπω καθαρά ότι θα συνεχίσουμε να νικάμε... Στη διάρκεια της σεζόν μπορούν να συμβούν τα πάντα. Αλλά, εάν δεν το βλέπω τόσο ξεκάθαρα όσο θέλω, καλύτερα να αλλάξει. Να μην συνεχίσω και να κάνω βλακείες».
Κούνησε μαντήλι ο Γάλλος προπονητής στην αγαπημένη του Ρεάλ αλλά έφυγε γεμάτος με συναισθήματα, εμπειρίες, επιτυχίες και τρόπαια.
Είναι ο πρώτος που καταφέρνει να κατακτήσει το τρόπαιο του Champions League τρεις σερί χρονιές. Το 2016 επανέφερε τους Μαδριλένους στην κορυφή της Ευρώπης (εκεί που τους είχε αφήσει 12 χρόνια πριν με την γκολάρα του στον τελικό με τη Λεβερκούζεν) επικρατώντας με 4-1 της Ατλέτικο Μαδρίτης στην παράταση και με μεγάλο πρωταγωνιστή τον Σέρχιο Ράμος.
Ένα χρόνο μετά στο Millennium του Κάρντιφ ανάγκασε τον Τζιανλουίτζι Μπουφόν να κρεμάσει στο στήθος για ακόμη μια φορά το αργυρό μετάλλιο αφού η Ρεάλ υπέταξε τη Γιουβέντους με 4-1 και έγινε η πρώτη ομάδα που σημειώνει τέσσερα γκολ σε 90 λεπτά τελικού μετά από την τεσσάρα της Μίλαν στην Μπαρτσελόνα το 1994 στην Αθήνα.
Φέτος στον Κίεβο με τον Σαλάχ να τίθεται εκτός από νωρίς και τον Κάριους να έχει τρύπια χέρια ο τελικός έγινε σχεδόν εύκολη υπόθεση για τους Μαδριλένους που κέρδισαν με 3-1 τη Λίβερπουλ με τον Γκάρεθ Μπέιλ να βάζει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στον τελικό.
Ο τίτλος που πανηγύρισε περισσότερο όμως ήταν εκείνος του πρωταθλητή. Δεν είναι λίγες οι φορές που ο Ζιντάν παραδέχθηκε ότι το σημαντικότερο επίτευγμα του ως προπονητής της «Βασίλισσας» ήταν η κατάκτηση του πρωταθλήματος την περίοδο 2016-2017. Η Ρεάλ επέστρεψε μετά από πέντε χρόνια στην κορυφή του ισπανικού πρωταθλήματος αφήνοντας την Μπαρτσελόνα δύο βαθμούς πίσω.
Και δεν ήταν μόνο αυτοί οι τίτλοι που κέρδισε. Πρόσθεσε στη συλλογή του δύο Σούπερ Κύπελλα Ευρώπης (2016,2017), δύο Παγκόσμια Κύπελλα Συλλόγων (2016,2017) και ένα Σούπερ Καπ Ισπανίας (2017).
Φυσικά είχε και ατομικές διακρίσεις αφού αναδείχθηκε κορυφαίος Γάλλος προπονητής το 2016 από το περιοδικό France Football, προπονητής της χρονιάς στο Champion League τη σεζόν 2016-2017 και προπονητής της χρονιάς το 2017 από το Onze d’Or.
Επιπλέον, έγινε ο τρίτος προπονητής που καταφέρνει να φτάσει τρεις διαδοχικές χρονιές σε τελικό του Champions League, το είχε ξανακάνει ο Φάμπιο Καπέλο με τη Μίλαν τις σεζόν 1993,1994,1995 και ο Μαρσέλο Λίπι με τη Γιουβέντους τις περιόδους 1996,1997,1998, και έφτασε στις κατακτήσεις τους Μπόμπ Πέισλι (1977,1978,1981 με Λίβερπουλ) και Κάρλο Αντσελότι (2003,2007 με Μίλαν και 2014 με Ρεάλ).
Τέλος, με τις εννέα κατακτήσεις τίτλων είναι στη δεύτερη θέση με τους τροπαιούχους του συλλόγου πίσω από τον Μουνιόθ που κατέκτησε 15 τρόπαια τη δεκαετία 60 και 70.
Και όλα αυτά τα κατάφερε ένας άνθρωπος, ένας προπονητής που ήρθε ως άμεση και αναγκαστική λύση μετά την αποχώρηση του Ράφα Μπενίτεθ και αμφισβητήθηκε αρκετά κατά τη διάρκεια της θητείας του στον πάγκο της Ρεάλ Μαδρίτης. Όμως έγραψε και ως προπονητής το όνομα του στην ιστορία των Μαδριλένων καταφέρνοντας να διαχειριστεί το πλούσιο ρόστερ του συλλόγου και τις μεγάλες προσωπικότητες του. Κατάφερε να πείσει τον Κριστιάνο Ρονάλντο ότι πρέπει να είναι μέρος του rotation και δεν υπάκουσε στις πιέσεις που του ασκήθηκαν για να αλλάξει την ομάδα. Εμπιστεύτηκε το ήδη υπάρχον ρόστερ και οι παίκτες του τον δικαίωσαν πανηγυρικά.
Ο κύκλος του στη Ρεάλ Μαδρίτης έκλεισε με τον αντικαταστάτη του, όποιος κι αν είναι αυτός, να αναλαμβάνει ένα βαρύ φορτίο και τους φίλους της «Βασίλισσας» να αναρωτιούνται γιατί ξύπνησαν από αυτό το όνειρο…