Θλιβερή, έως κωμικοτραγική προεδρική «πιρουέτα». Η εξήγηση της και η ερμηνεία της εύκολη και άνετη. Ήταν μια κυνική συμφωνία εξυπηρέτησης αμοιβαίων επιχειρηματικών συμφερόντων στο βωμό της οποίας θυσιάστηκαν αρχές, δεοντολογίες, παραδόσεις και ιστορίες συλλόγων. Ο Αλαφούζος αγκαλιά με τον Μαρινάκη!!! Αλήθεια ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι υπήρχε περίπτωση – έστω και μια στις χίλιες – να συμβεί κάτι τέτοιο;
Ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου όταν έβλεπε ή όταν άκουγε κάτι που δεν το περίμενε, αντιδρώντας έλεγε: «θάνατο περίμενα βρε αδερφέ αλλά αυτό ποτέ». Ίσως έτσι να αισθάνθηκαν κάποιοι ανυποψίαστοι και καλοπροαίρετοι, ακούγοντας το απίστευτο και εξωφρενικό «μαντάτο», με αυτό το εκπληκτικό προεδρικό «αναποδογύρισμα». Υπάρχουν όμως εκτός από αυτούς και κάποιοι άλλοι, που διατηρώντας την ψυχραιμία τους αλλά και τις κεραίες τους μονίμως στραμμένες στο δύσοσμο και σκοτεινό χώρο των επιχειρηματιών του λεκανοπεδίου, άκουσαν με ηρεμία την είδηση, αποδεικνύοντας ότι είναι προετοιμασμένοι και εθισμένοι για την οποιαδήποτε διαστροφική πληροφορία που θα προκύψει. Στη συγκριμένη όμως περίπτωση, υπάρχει μια κατηγορία άμεσα θιγόμενη κι ενδιαφερόμενη, η οποία χωρίς να σταθεί ούτε δευτερόλεπτο και να μπει στον κόπο να ερμηνεύσει το μήνυμα που έστειλε το δίδυμο, αντέδρασε με πρωτοφανή σφοδρότητα προειδοποιώντας ότι «κάτι τέτοιο» δεν πρόκειται να το αποδεχθεί και να το αφήσει να περάσει έτσι.
Αυτή η κατηγορία είναι των οργανωμένων οπαδών του τριφυλλιού, οι οποίοι αφού σταυροκοπήθηκαν κι αυτοί μαζί με όλους τους άλλους για την αναγγελία της περίεργης και διαστροφικής συμβίωσης των δύο θανάσιμων εχθρών, «πήραν τα όπλα και τις παλάσκες» κι έκαναν ένα βήμα προς τα χαρακώματα. Οι ανακοινώσεις και οι καταγγελίες ήταν όπως προαναφέραμε σκληρές. Οι πράσινοι οργανωμένοι ξεκίνησαν άμεσα το δικό τους αγώνα, με την πρόθεση και το σκοπό να φέρουν στο δικό τους πλέον επικοινωνιακό «γήπεδο» αυτή την ιστορία. Καταγγέλλουν το θανάσιμο πλήγμα γοήτρου που δέχθηκε ο σύλλογος τους, χαρακτηρίζοντας τον εναγκαλισμό του διδύμου σαν ένα από τα πλέον σκοτεινά γεγονότα της πράσινης ιστορίας. Στις ανακοινώσεις τους αναρωτιούνται κι αυτοί πως είναι δυνατό ιδιαίτερα ο σημερινός πρόεδρος του Παναθηναϊκού με τα όσα ο ίδιος έχει καταγγείλει σε βάρος του ερυθρόλευκου ομόλογου του, τον οποίο χαρακτήριζε κατ επανάληψη αδίστακτο εχθρό, να συμμαχεί μαζί του.
Οι ανακοινώσεις «φιλοξενούν» σκληρούς χαρακτηρισμούς αλλά και προειδοποιήσεις. Το επικίνδυνο στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι, ότι ενώ θα έπρεπε κάπως να χαμηλώνουν και να καταλαγιάζουν, αυτές συνεχίζουν να οξύνονται. Και να σκεφτεί κανείς ότι είμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού με ότι σημαίνει αυτό. Ο χειμώνας λοιπόν προβλέπετε πολύ δύσκολος και ιδιαίτερα εάν η ομάδα δεν βοηθήσει με την αγωνιστική της συμπεριφορά. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να αναφερθούμε κι εμείς στο σημερινό σχόλιο γιατί χαρακτηρίζεται κυνική και ανίερη αυτή η συμμαχία. Απλά και μόνο μπορούμε να υπενθυμίσουμε τα όσα η επικοινωνιακή ναυαρχίδα του κ. Αλαφούζου καταμαρτυρούσε στο Μαρινάκη και αντίστοιχα τα όσα η εφημερίδα του προέδρου του Ολυμπιακού «Παραπολιτικά», στον Αλαφούζο.
Βαρύτατες κατηγορίες που ξεπερνούσαν τα όρια της συκοφαντίας, ελεεινοί υπαινιγμοί και προσωπικές διαταραγμένες σχέσεις τον τελευταίο καιρό, ήταν συνεχώς μέσα στη λίστα του επικοινωνιακού πολέμου των δύο προέδρων. Ξαφνικά όμως τα ξέχασαν και τα διέγραψαν όλα, αγκαλιάστηκαν, σταυροφιλήθηκαν και από κοινού αποφάσισαν να «εξυπηρετήσουν» τα επιχειρηματικά τους συμφέροντα, συγχρόνως όμως και να παρουσιάσουν σαν κίνητρο και άλλοθι, τον κοινό πόλεμο εναντίον ενός ενοχλητικού για τον σύλλογο τους (!!!) επιχειρηματία, τον Ιβάν Σαββίδη. Έτσι λοιπόν «προέκυψε» ο γάμος και η νομιμοποίηση μιας παράνομης συμβίωσης ή ενός ξαφνικού έρωτα. Κάτι που η κατηγορία που προαναφέραμε, εκείνων που είχαν δηλαδή στραμμένες τις κεραίες τους στον ιδιαίτερο χώρο των αρπακολλατζήδων του λεκανοπεδίου, το περίμενε και ως εκ τούτου δεν την αιφνιδίασε.
Τώρα και σε επικοινωνιακό επίπεδο, οι δύο σφιχταγκαλιασμένοι πρόεδροι επιχειρούν να αποπροσανατολίσουν τους οπαδούς τους με πολλές μεταγραφικές κινήσεις δευτεροκλασάτων και δανεικών. Βέβαια το πρόβλημα υπάρχει στον Παναθηναϊκό, γιατί στην αντίπερα όχθη όλα είναι τακτοποιημένα, ο ιδιωτικός στρατός ελέγχει την κατάσταση, αλλά εκτός τούτου στο λιμάνι οι περισσότεροι είναι συνηθισμένοι σε τέτοιου είδους καταστάσεις. Ας μην ξεχνάμε τις θρυλικές προεδρικές παρουσίες Κοσκωτά και Σαλιαρέλη. Ο Αλαφούζος τρέχει και δεν προλαβαίνει και ο Μαρινάκης επίσης και παράλληλα έβαλε στο ΛΟΤΤΟ τον Ρέτσο με τη βοήθεια του πανούργου Ραϊόλα, προκειμένου να αρπάξει κάποιο πακέτο, γιατί το άνοιγμα της ομάδας του ξεπερνάει τα 50 εκατομμύρια και μια πληροφορία για ένα χρέος καθυστερημένο 35 εκατομμυρίων ευρώ του ιδίου από την MARFIN του μακαρίτη του Βγενόπουλου, προμηνύει δύσκολες οικονομικές καταστάσεις με ενδεχόμενες κατασχέσεις. Χώρια και την τελευταία χθεσινή προειδοποίηση της Εθνικής Τράπεζας.
ΥΓ: Για το βραδινό παιχνίδι τη Τούμπας αν κάτι πρέπει να τονιστεί, είναι αφενός η υποχρέωση της διασφάλισης της πρόκρισης και αφετέρου η βελτιωμένη εικόνα που πρέπει να δείξει η ομάδα. Ευχόμαστε όλα να πάνε καλά και οι υπεύθυνοι του ποδοσφαιρικού τμήματος να επιδείξουν σοβαρότητα, συναίσθηση ευθύνης και σεβασμό απέναντι στον κόσμο.