Mετά από τέσσερις αγωνιστικές στη Football League o Hρακλής εξακολουθεί να προκαλεί απογοήτευση και προβληματισμό. Η ομάδα η οποία ξεκίνησε με κίνητρο τον ενθουσιασμό και χωρίς ιδιοκτήτη το περασμένο καλοκαίρι, έχει 4 βαθμούς και βρίσκεται στη 10η θέση του βαθμολογικού πίνακα! Απέχει 8 βαθμούς από τον πρωτοπόρο Εργοτέλη και πέντε από τον Ολυμπιακό Βόλου που περιμένει την απόφαση της ένστασης που κατέθεσε από την οποία δεν αποκλείεται να κερδίσει τους 3 βαθμούς του αγώνα με τη Δόξα Δράμας.
Θεωρητικά η βαθμολογική διαφορά είναι σημαντική γιατί «γεννήθηκε» πολύ νωρίς. Και ανησυχεί περισσότερο γιατί ο Ηρακλής που ξεκίνησε ως φαβορί για την άνοδο δεν δείχνει αγωνιστική ποιότητα και έχασε αγώνες, όπως για παράδειγμα στην Κέρκυρα, εκεί όπου ο μικρομεσαίος Καραϊσκάκης κατάφερε να κερδίσει. Βεβαίως το αποτέλεσμα αυτό έχει κι άλλη ανάγνωση που ευνοεί τον Ηρακλή. Γιατί μία ακόμη ομάδα η οποία θεωρητικά θα ήταν αντίπαλος των «κυανολεύκων» δεν έχει βρει ακόμη τον βηματισμό της. Ετούτο όμως φαντάζει με «παρηγοριά στον άρρωστο». Γιατί αν ο Ηρακλής πιστοποιούσε την αγωνιστική του δυναμική θα έπρεπε στην χειρότερη περίπτωση να μη χάσει στην Κέρκυρα. Εχασε όμως σχεδόν με κάτω τα χέρια. Όπως έχασε και χθες στην Πάτρα από ακόμη μία ομάδα η οποία θα παλέψει για την άνοδο της, την Παναχαϊκή. Το χειρότερο από την ήττα ήταν ότι έχασε και πάλι με κάτω τα χέρια. Στο α’ ημίχρονο δεν είχε στο παιχνίδι του τίποτε απ’ αυτά που κάνουν κάποιον που βλέπει τον αγώνα να νιώσει ικανοποίηση. Στο δεύτερο έδειξε σημάδια αντίδρασης, αλλά χωρίς κάτι το εξαιρετικό. Απλώς το γεγονός ότι ο Ελευθερόπουλος μετέτρεψε το αγαπημένο του 4-2-3-1 σε 4-4-2 «φορτώνοντας» την ενδεκάδα με επιθετικογενείς παίκτες, έδωσε την ευκαιρία στον Ηρακλή να πάρει μέτρα, αλλά χωρίς να γίνει απειλητικός. Κι όλα αυτά απέναντι στην Παναχαϊκή η οποία ξεκίνησε ως διεκδικήτρια της ανόδου, διαχειρίστηκε όπως διαχειρίστηκε την απομάκρυνση του Κατσουράνη, βρήκε νέο ισχυρό μεγαλομέτοχο και εξακολουθεί να έχει στόχο την άνοδο.
Ο Ηρακλής από την πλευρά του έδειξε αντανακλαστικά στην περίπτωση του Βοσνιάδη, αλλά αυτά δεν έφεραν ακόμη το επιθυμητό αποτέλεσμα. Σαφώς και το δείγμα γραφής χθες στην Πάτρα δεν μπορεί να αποτελέσει ολοκληρωμένο κριτήριο, αλλά σε κάθε περίπτωση η λογική λέει ότι οι «κυανόλευκοι» θα έπρεπε να δείξουν δύο- τρία στοιχεία που θα έπειθαν ότι κάτι αλλάζει.
Και εδώ μπαίνει ένα ερώτημα: η ομάδα που έχει μέσο όρο ηλικίας 11αδας πάνω από το 30ο έτος συγκεντρώνει τα τυπικά χαρακτηριστικά που απαιτούνται για να πετύχει τον στόχο που έχει βάλει. Η συνήθης συνταγή είναι το «πάντρεμα» της εμπειρίας με το ταλέντο και τον νεανικό ενθουσιασμό. Στον Ηρακλή ακολουθήθηκε η γνωστή συνταγή του Μυροφορίδη ο οποίος «ποντάρει» κυρίως σε έμπειρους παίκτες. Kάποιους από εκείνους που έβγαλαν πριν από τρία χρόνια τον Ηρακλή στη Super League, πριν δύο τον Απόλλωνα και πέρυσι τον Αρη. Μόνο που έχουν προσθέσει χρόνια στην πλάτη τους και η ανθρωπογεωγραφία της κατηγορίας έχει αλλάξει θεαματικά. Και ο Ηρακλής, τουλάχιστον, μέχρι τώρα δεν έχει προσαρμοστεί. Αν είναι συγκυριακά τα μέχρι τώρα αποτελέσματα ή αποτελούν το αποτύπωμα των φετινών δυνατοτήτων της ομάδας θα φανεί στη συνέχεια. Αρκεί να μην είναι αργά όταν θα «ξυπνήσει» ο Ηρακλής.
Focus
H παρουσία χθες των φίλων του Αρη στον αγώνα μπάσκετ με το Περιστέρι, αποτελεί την καλύτερη απόδειξη ότι δεν εγκατέλειψαν την ομάδα. Στο δίλλημα όμως ποδόσφαιρο ή μπάσκετ υπερισχύει το πρώτο. Η απουσία του ποδοσφαίρου επί τέσσερα χρόνια από την Super League είναι αυτή που τους έλλειψε περισσότερο και σε εποχή κρίση η τσέπη τους δεν αντέχει να επιβαρύνεται το κόστος ενός ακόμη εισιτηρίου για να βλέπουν μία μέτρια ομάδα, όπως αυτή του Βαγγέλη Αγγέλου.
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (19/11)