Σήμερα λοιπόν η μεγάλη μάχη. Μέχρι την επόμενη θέλω να ελπίζω. Για τον ΠΑΟΚ σημαίνει πολλά, απλά ο φόβος μου είναι τα νέα πρόσωπα. Αν μπορούν να καταλάβουν πόσο σημαντικό είναι για τον ΠΑΟΚ αυτό το παιχνίδι.
Τα νέα πρόσωπα είναι πολλά, ίσως και να δούμε τέσσερα στην ενδεκάδα. Σε σχέση με αυτό που δοκίμασε την Κυριακή ο Ίβιτς. Είναι σχεδόν μισή ομάδα.
Καταλαβαίνω τον Ίβιτς. Ότι και να αποφασίσει έχει δίκαιο. Απλά στην Ελλάδα σκεφτόμαστε το αποτέλεσμα. Όμως στη φάση που βρίσκονται οι ομάδες, σχεδόν τα πάντα είναι συγκυρία. Εκτός κι αν γίνει κάποιο προπονητικό έγκλημα από αυτά που ο Σέρβος δεν μας έχει συνηθίσει.
Το ρίσκο σύμφωνα με το σχήμα που δοκίμασε έρχεται στα χαφ. Φαίνεται πως προτιμά τους νεαρούς Τσίμιροτ, Χαρίση και τρίτο τον Σάκχοφ, αντί του Τζιόλη που έχει την εμπειρία.
Από την άλλη, ο Τζιόλης δεν ήταν καλά στη προετοιμασία και δεν φαίνεται να τον πιστεύει. Δικαίωμά του.
Ο Άγιαξ πιέζει ψηλά, είναι μία ομάδα που τρέχει, που έχει επιθετικές βλέψεις. Δεν το γράφω ως κλασικό κλισέ. Είναι μία ομάδα που παραδοσιακά το κάνει. Δεν σηκώνει κάτι άλλο ο οργανισμός της.
Θα αντέξουν αυτά τα τρία χαφ στη πίεση που ασκεί ο Άγιαξ; Θα μειώσουν τα εύκολα λάθη ο Τσίμιροτ και ο Χαρίσης; Από την απάντηση αυτού του ερωτήματος θα εξαρτηθεί το αποτέλεσμα. Θετικό ή αρνητικό.
Σε αυτά τα παιχνίδια το καλό είναι πως ο ΠΑΟΚ κάνει γκολ. Ακόμη και με μισή ευκαιρία. Το έκανε στο Χάιμπουρι, το έκανε στο Γουάιτ Χαρτ Λέιν, το έκανε στο Ντόρντμουντ. Το κάνει γενικά.
Αυτό είναι και το κλειδί. Ο Άγιαξ είμαι σίγουρος πως βιώνει ακόμη το περυσινό στραπάτσο του χαμένου πρωταθλήματος. Αν ο ΠΑΟΚ του βάλει δύσκολα πετυχαίνοντας ένα γκολ, τότε τον σκοτώνει. Μία ομάδα με αρκετά τεχνικά χαρακτηριστικά και ταχύτητα, αλλά και απειρία.
Ίσως για αυτό ο Ίβιτς προτιμά τον Σάκχοφ. Ξέρει καλά πως ο Ουκρανός ουσιαστικά ήταν ο σημαντικός παίκτης της Ντιέπρν για να τη στείλει τελικό. Ξέρει πως έχει την ικανότητα να βγάλει στον χώρο τους Τζάλμα Κάμπος και Ροντρίγκες.
Καλή τύχη στην ομάδα λοιπόν και επανερχόμαστε αύριο με την καλύτερη ανάλυση των όσων είδαμε.
