Και είπε, ο «μέγας» Γιάννης Καστρίτης, πολλά μετά τον διασυρμό της ομάδας από τον ΠΑΟ και μεταξύ των άλλων το εξής σπουδαίο κατά… γνώμη του: « Σίγουρα προσγειώνεσαι, πατάς καλύτερα και βλέπεις την πραγματικότητα γυμνός μπροστά της. Τεράστιο το κέρδος να ξεγυμνώνεσαι και μετά έγκειται στην ποιότητα και την ικανότητα του καθενός να διαχειριστεί με σωστό τρόπο τέτοιες ήττες.
Πιστεύω ότι τα παιδιά έχουν τις ικανότητες να το κάνουν στο επόμενο ματς». Ξέχασε προφανώς πως και στις δυο ήττες εντός έδρας παιχνίδια (με Πανιώνιο και ΑΕΚ) τα ίδια πάνω κάτω έλεγε και σε κάθε περίπτωση επιτέλους αυτές οι ικανότητες δεν αφορούν μόνο τους παίκτες, αλλά και τον ίδιο. Άρα η διαχείριση της ήττας είναι και υποχρέωση του. Ίσως δεν κατάλαβε. Ο διασυρμός πόνεσε όπως φάνηκε από τις αντιδράσεις του κόσμου. Και πρέπει κάποιος επιτέλους να τον καταλάβει. Αυτός ο κόσμος. «Λαός για φίλημα» όπως συχνά πυκνά τον χαρακτήριζαν προπονητής παίκτες και διοίκηση, στην ενθαρρυντική αρχή του Πρωταθλήματος, όταν οι φίλαθλοι ξεχείλιζαν το Ιβανώφειο και όχι μόνο. Στο Παλέ εντυπωσίασαν και βοήθησαν στη νίκη επί του Άρη για το Κύπελλο. Στη Λάρισα φουλάρανε ολάκερη κερκίδα. Φωνές, σαματάς και τρέλα, μετά τη νίκη. Και ω του θαύματος, την επομένη, η βεβαιότητα.
«Ρε θα τους ζουρλάνουμε φέτος ». Χέρι- χέρι στο ίδιο μοτίβο Δρακόπουλος, Καστρίτης και παίκτες. Μέχρι που άρχισε το «ξεγύμνωμα» κατά τον Καστρίτη στους πρώτους «οφθαλμοπόρνους» αντιπάλους και ολοκληρώθηκε προχθές. Αυτοί οι φίλαθλοι αξίζουν ευόδωση των ονείρων τους. Ότι και να τους λέμε, περί άλλων ομάδων, φτώχειας και ετέρων οικονομικών πιέσεων της εποχής, κόψιμο του τσιγάρου (κακό χρόνο να΄ χουνε), εκείνοι τον Ηρακλή γουστάρουνε. Ετσι όπως είναι βρε αδελφέ, ωραίος, μοιραίος, ψυχοβγάλτης, αλλοπρόσαλλος. Δεν τους ενδιαφέρουν οι μνηστήρες που λιγουρεύονται τα μεγάλα σαλόνια και μερικές φορές παίρνουν την «ταυτότητα» μιας ομάδας μέσα στο σπίτι τους. Όπως προχθές ο ΠΑΟ του Ηρακλή.
Αυτός ο λαός που έμεινε χωρίς «βασιλιά» να προσκυνά μετά την εκθρόνιση του ποδοσφαίρου και αναγόρευσε στη θέση του ένα πρίγκιπα του συλλόγου, το μπάσκετ. Αυτός λοιπόν δικαιούται κατανόησης και όχι άλλης κοροϊδίας. Ετσι τα «ποιος είναι αυτός, ποιος είναι ο άλλος» και έτερα τέτοια ωραία και άκρως κυανόλευκα προχθές ήταν άκρως δικαιολογημένα. Όπως και τα παραπάνω που έγραψα φυσικά.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (27/11)
