Θυμάμαι πριν από δύο χρόνια, περίπου, όταν έγινε μια προσπάθεια να σταματήσει αυτή η πόλωση στο ποδόσφαιρο, που προκύπτει μέσα από δηλώσεις, αντιπαραθέσεις, αναρτήσεις, υπονοούμενα, πανό στα γήπεδα, πώς αντέδρασαν κάποιες ομάδες και κάποιοι συνάδελφοί μου δημοσιογράφοι.
Θεώρησαν απόπειρα φίμωσης την βούληση για την ύπαρξη ενός πλαισίου το οποίο θα προβλέπει αυστηρές ποινές σε όποιον προσβάλλει, στοχοποιεί, συκοφαντεί τον αντίπαλό του και ταυτόχρονα, βέβαια, υποβαθμίζει το ποδοσφαιρικό προϊόν, απομακρύνει τον κόσμο από το γήπεδο.
Μίλησαν τότε, κάποιοι, για φασιστικές διαθέσεις και για απειλή του δημοκρατικά κατοχυρωμένου δικαιώματος των ανθρώπων του ποδοσφαίρου να λένε την άποψή τους.
Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε. Εχουμε δει τι ακολούθησε. Ο ένας λασπώνει τον άλλο, ο ένας βρίζει τον άλλο, ο ένας ψάχνει να βρει και να βγάλει στη φόρα τα άπλυτα του άλλου, ο ένας προκαλεί τον άλλο και αφήνει –πάσης φύσεως- υπονοούμενα.
Το δηλητήριο χύνεται καθημερινά, το λάδι στη φωτιά πέφτει με φοβερή ευκολία και οι θεσμοί του ποδοσφαίρου σφυρίζουν αδιάφορα.
Διότι αυτό είναι θέμα των θεσμών του ποδοσφαίρου. Αυτοί πρέπει να το λύσουν. Η ΕΠΟ και η Super League.
Προσωπικά δεν περιμένω από κανέναν ισχυρό στο ελληνικό ποδόσφαιρο να δεσμευτεί –και να τηρήσει την δέσμευσή του- ότι δεν θα ξεφεύγει στις δηλώσεις του, δεν θα προκαλεί πόλωση, δεν θα καλλιεργεί το μίσος, δεν θα οπλίζει τα χέρια ανεγκέφαλων.
Περιμένω, όμως, από την ΕΠΟ, την ΕΠΟ της εξυγίανσης, αυτή που θέλει καθαρό, δίκαιο, ελκυστικό ποδόσφαιρο, να παρέμβει και να βάλει κανόνες.
Να λειτουργήσει και ως μπαμπούλας, αν έτσι πρέπει να γίνει, προκειμένου να προστατεύσει το ποδόσφαιρο. Να μην επιτρέπει στον καθένα να λέει το μακρύ του και το κοντό του, να τιμωρεί παραδειγματικά όποιον ξεπερνάει κάποια όρια και ξεκάθαρα δεν λειτουργεί για να προστατεύσει τα συμφέροντα της ομάδας του αλλά για να προκαλέσει.
Αν δεν παρέμβουν η ΕΠΟ και η Λίγκα, το ποδόσφαιρό μας θα εξακολουθήσει να δηλητηριάζεται καθημερινά από κάποιους οι οποίοι ενδιαφέρονται για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους και μόνο, αδιαφορώντας για το… αλάτι που ρίχνουν στις πληγές του.
Και βέβαια, όσο αυτή η σαπίλα θα βγαίνει προς τα έξω, τόσο πιο σίγουρο θα είναι ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν θα μπορεί να φέρει κοντά του χορηγούς και την πλατιά μάζα των φιλάθλων…
