Στο χθεσινό σχόλιο αναδημοσιεύσαμε τον τίτλο και ένα συνοπτικό απόσπασμα από τις «Ελεύθερες σκέψεις» της Κυριακής που δυστυχώς δεν δημοσιοποιήθηκαν, εξαιτίας του γνωστού προβλήματος που προέκυψε από την αδυναμία της διανομής των εφημερίδων της πόλης. Μέσα σε αυτές –τις προχθεσινές «Ελεύθερες σκέψεις»- προειδοποιήσαμε την παραμονή του αγώνα της Νέας Σμύρνης για τον άμεσο κίνδυνο που υπάρχει (μια νέα καταστροφή) από τον τρόπο διαχείρισης της αγωνιστικής και ψυχολογικής προετοιμασίας του Δικέφαλου. Η επιβεβαίωση για τα όσα προβλέψαμε δυστυχώς ήταν απόλυτη, αλλά και το κυριότερο δραματική.
Η συνειδητή υποβάθμιση της επικινδυνότητας του παιχνιδιού (ακόμη και από βασικούς παίκτες του ΠΑΟΚ), όπως και η απίστευτη προχειρότητα με την οποία οι υπεύθυνοι του ποδοσφαιρικού τμήματος ανέδειξαν σαν κυρίαρχο θέμα, στη διάρκεια της εβδομάδας, μια άκαιρη και ακατάσχετη μεταγραφολογία, διαμόρφωσαν μια στρεβλή κατάσταση, τελείως άσχετη και αρνητική και μακριά από την σημαντικότητα και τα κίνητρα της αναμέτρησης της Νέας Σμύρνης. Αυτά τα δύο «μπόλιασαν» και έστειλαν όπως αποδείχθηκε την ομάδα και πάλι στα τάρταρα.
Στην προκειμένη περίπτωση είναι λογικό να απορεί ο κάθε ΠΑΟΚτσής, πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν παράγοντες της απόλυτης εμπιστοσύνης του μεγαλομετόχου που να σκέφτονται και να ενεργούν τόσο επιπόλαια και εκτός ποδοσφαιρικής λογικής. Ωστόσο, μέσα και από την φετινή αλυσίδα των πολλών λαθών μπορεί να πει κανείς ότι για ακόμα μια φορά αναδεικνύεται το μείζον πρόβλημα (και διαχρονικό) που υπάρχει στον ΠΑΟΚ και το οποίο επικεντρώνεται μονοθεματικά σε άστοχες και αδέξιες επιλογές. Αναφερόμαστε όπως προφανώς να αντιλαμβάνεστε στους τεχνοκράτες εισαγωγής, οι οποίοι στο σύνολο τους, πλην μιας εξαίρεσης, αποδείχθηκαν από ανίκανοι ως και αυτοκαταστροφικοί.
Σήμερα, αυτή την ανεπάρκεια και την ανικανότητα την εκπροσωπεί απόλυτα ο Λούμπος Μίχελ. Ο πρώην Σλοβάκος διαιτητής βαρύνεται με σωρεία τραγικών λαθών, από τα οποία τα περισσότερα αποδείχθηκαν άκρως καταστροφικά. Το ότι παραμένει ακόμη στο πόστο του είναι ένα ερωτηματικό, στο οποίο εμείς δεν μπορούμε να απαντήσουμε. Εν πάση περιπτώσει, νομίζουμε δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος να αναφερθούμε εκτενώς για τα κατορθώματα των προηγουμένων, αλλά ούτε και του σημερινού μεσσία, που ήρθαν όλοι τους πλουσιοπάροχα αμειβόμενοι για να κάνουν μια τρύπα τελικά στο νερό.
Εκείνο ωστόσο που προκαλεί την εύλογη απορία των φίλων του ΠΑΟΚ είναι πώς ο πανέξυπνος Ιβάν δεν έχει αντιληφθεί ακόμη και δεν έχει κατανοήσει, παρά το άφθονο χρήμα που έριξε και τις εμπειρίες που απέκτησε, ότι οι σοβαρές και μεγάλες ομάδες φτιάχνονται και στήνονται από σοβαρούς, έμπειρους και έμπιστους ποδοσφαιρανθρώπους και όχι από… τυχάρπαστους, αλεξιπτωτιστές και αχυρανθρώπους. Δίπλα του και μπροστά του υπάρχει το ζωντανό παράδειγμα. Ο Δημήτρης Μελισσανίδης κράτησε δίπλα του για αρκετό χρονικό διάστημα και κρατά ακόμη έναν από τους πλέον σοβαρούς γνώστες του ποδοσφαίρου (ιδιαίτερα του ελληνικού) στον οποίον εμπιστεύτηκε τη δημιουργία της νέας ΑΕΚ.
Από την πρώτη στιγμή της… πονηρής εθελουσίας πτώσης της μέχρι και σήμερα ο Ντούσαν δούλεψε σ’ ένα πλάνο σοβαρό, υπεύθυνο και μέσα στα όρια μιας οικονομικής πολιτικής που δεν δυσκόλεψαν τον έτσι κι αλλιώς «δυσκοίλιο» σε αυτή την περίπτωση Τίγρη. Μεταγραφές επιλεγμένες, με καθαρά ποδοσφαιρικά κριτήρια, μακριά από τους πονηρούς μανατζαρέους. Έλληνες, έμπειροι αλλά και νέοι αξιόλογοι, όπως επίσης και ξένοι αποδεδειγμένης ποδοσφαιρικής αξίας. Η ΑΕΚ μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα στήθηκε και γιγάντωσε και πρωταγωνιστεί στην Σούπερ Λίγκα. Διεκδικεί μεγάλες πιθανότητες κατάκτησης τού τίτλου, ενώ έχει να επιδείξει στο σύντομο χρονικό διάστημα της αναδημιουργίας της κι έναν τίτλο. Ίσως να ήρθε η ώρα του Ιβάν να κλείσει πλέον τον κύκλο με τους ξενόφερτους τεχνοκράτες μεσσίες που τον κατακρεούργησαν οικονομικά και ουσιαστικά δεν του προσέφεραν τίποτα στην επένδυση του και να στρέψει την προσοχή του προς άλλη κατεύθυνση. Τελείως διαφορετική.
