Φτου και απ’ την αρχή για τον Αρη! Από την ανοδική πορεία των τελευταίων πέντε αγωνιστικών, στην ανώμαλη προσγείωση.
Η χθεσινή ήττα στα Τρίκαλα κάλλιστα μπορεί να θεωρηθεί πισωγύρισμα για τους κιτρινόμαυρους. Όχι μόνο επειδή χάθηκε (ξανά) έδαφος στην προσπάθειά τους να παραμείνουν σε απόσταση αναπνοής από τις δύο προνομιούχες θέσεις της βαθμολογίας. Αλλά κυρίως επειδή ο Αρης έδειξε σε ακόμη ένα δύσκολο παιχνίδι, τη φετινή χρονιά, ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί την πίεση, να βγάλει χαρακτήρα νικητή και να ανταπεξέλθει σε κρίσιμες καταστάσεις.
Σ’ ένα κομβικό παιχνίδι για την μετέπειτα πορεία του στο Πρωτάθλημα, ο Αρης κατάφερε (γιατί περί κατορθώματος πρόκειται) να εμφανίσει όλες τις αδυναμίες τού πρόσφατου παρελθόντος. Στο πρώτο «ντέρμπι» επί Κωστένογλου στο γήπεδο εμφανίστηκαν τα ίδια συμπτώματα αδυναμίας που βλέπαμε επί ημερών Αναστόπουλου. Μία ομάδα που δεν μπόρεσε να κάνει μία (!) κλασσική ευκαιρία σε 95 λεπτά και με εξαίρεση δύο-τριών παικτών (βλ. Διούδης, Σόουζα, Ιλιτς) έλειπε το ένστικτο της.. επιβίωσης, η μαχητικότητας, το πάθος και η δίψα που θα έπρεπε να έχει ως πρώτο στοιχείο η ομάδα.
Ο δρόμος πλέον στενεύει, γίνεται πολύ πιο δύσβατος και η πίεση, που μέχρι την προηγούμενη αγωνιστική είχε καταφέρει ο Αρης να μεταφέρει στους συνδιεκδικητές του, επανέρχεται. Ετσι, ο Νίκος Κωστένογλου καλείται να διαχειριστεί την πρώτη αγωνιστική κρίση, από τη μέρα που επανέλαβε και να διατηρήσει την ηρεμία στα αποδυτήρια, δίνοντας στους παίκτες του να καταλάβουν ότι ναι μεν δεν τελείωσε ακόμα τίποτα, αλλά για να μην φτάσει η κατάσταση μη…αναστρέψιμη θα πρέπει σίγουρα θα διορθωθούν άμεσα τα κακώς κείμενα.
