Απλά πράγματα. Ο ΠΑΟΚ ταπείνωσε την ΑΕΚ, πήρε το Κύπελλο και απέδειξε περίτρανα ποιος είναι ο πρωταθλητής, ποια είναι η αναμφισβήτητα καλύτερη ομάδα της χώρας. Μόνο ο ΠΑΟΚ υπήρχε χθες ο ΟΑΚΑ.
Παρέδωσε μαθήματα ποδοσφαίρου, όπως εύστοχα είπε ο Λουτσέσκου και ευχαρίστησε όχι μόνο τους οπαδούς του, αλλά και όλους τους πραγματικούς φίλους του ποδοσφαίρου που περίμεναν να αποδοθεί δικαιοσύνη τουλάχιστον στο Κύπελλο, μετά την άγρια κλοπή που έγινε στο Πρωτάθλημα.
Ο Πασχαλάκης ήταν θεατής του αγώνα σε όλο το πρώτο ημίχρονο. ΑΕΚ δεν υπήρχε στο γήπεδο. Φάνηκε μόνο σε δύο περιπτώσεις, από λάθη των παικτών του ΠΑΟΚ.
Απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού ήταν ο ΠΑΟΚ και, μάλιστα, χωρίς να φορτσάρουν οι παίκτες του. Αλλά, ενώ μπορούσαν να πάνε στα αποδυτήρια νικώντας με δύο ή με τρία γκολ διαφορά, πήγαν προσπαθώντας να σκεφτούν πώς χάθηκαν τρεις κλασικές ευκαιρίες, δύο με τον Μπίσεσβαρ και μία με τον Κάμπος, αλλά κυρίως το πέναλτι, που είναι το πρώτο που έχασε ο Πρίγιοβιτς από τη στιγμή που φόρεσε τη φανέλα του ΠΑΟΚ.
Το λογικό ερώτημα, ενόψει τους δευτέρου ημιχρόνου, ήταν αν ο ΠΑΟΚ κατορθώσει να μετουσιώσει σε γκολ την ολοφάνερη ανωτερότητά του. Ο Πρίγιοβιτς τσάκισε για δεύτερη φορά τα νεύρα των οπαδών του ΠΑΟΚ και των συμπαικτών του, χάνοντας το ανεπανάληπτο τετ α τετ με τον Μπάρκαμ και, πλέον, άρχισε να γίνεται υπαρκτός ο φόβος μην τυχόν η ομάδα πληρώσει το νόμο του ποδοσφαίρου που λέει ότι τιμωρείσαι αμείλικτα όταν δεν μπορείς να αξιοποιήσεις τις δικές σου πολλές κλασικές ευκαιρίες. Και, σα να μην έφτανε αυτό, ήρθε και ο Πέλκας να αστοχήσει από κοντά, μετά από τη δική του ωραία πλαγιοκόπηση.
Ευτυχώς για τον ΠΑΟΚ, κάπου εκεί, ήρθε ο Βιειρίνια για να αποδώσει δικαιοσύνη. Η ανύπαρκτη ΑΕΚ πήρε επιτέλους αυτό που της άξιζε. Η μοναδική ομάδα που υπήρχε στον αγωνιστικό χώρο, ο ΠΑΟΚ, πέτυχε επιτέλους αυτό που δικαιούταν. Ένα χορταστικό γκολ με την απίθανη εκτέλεση φάουλ του αρχηγού του.
Όλα τα υπόλοιπα, μικρή σημασία είχαν. Η ΑΕΚ, μολονότι ρίσκαρε για να ισοφαρίσει, παρέμεινε ανύπαρκτη. Προσπάθησε μόνο με σέντρες και απείλησε μόνο μία φορά με το σου του Αραούχο. Ο ΠΑΟΚ δημιουργούσε ευκαιρία σε κάθε αντεπίθεσή του, μέχρι που συνέβη το αναμενόμενο. Πρίγιοβιτς, Πέλκας, 0-2 και τέλος. Αξιος κυπελλούχος ο ΠΑΟΚ, όπως ήταν και άξιος πρωταθλητής.
Αξιος για το νταμπλ και το έδειξε μέσα στο σπίτι της ψευτοπρωταθλήτριας ΑΕΚ. Δεν τη νίκησε απλώς. Δεν πήρε απλώς το Κύπελλο. Την εκμηδένισε. Τη διέλυσε. Την ξεφτίλισε. Την ταπείνωσε. Εδειξε ότι μπροστά του είναι μία μέτρια ομάδα και το γεγονός ότι αυτή η ομάδα είναι… πρωταθλήτρια αποτελεί ανέκδοτο. Ένα ανέκδοτο το οποίο υπογράφουν οι Αρετόπουλοι, οι Κομίνηδες, οι Ποντίκηδες και όλοι οι όμοιοί τους…
ΥΓ. Περαστικά στον προκλητικό Χιμένεθ που παραδέχτηκε χθες ότι ο ΠΑΟΚ ήταν ανώτερος στον τελικό (αυτό έλειπε, δόλιε, να μην το παραδεχτείς), αλλά παραπονέθηκε γιατί οι του ΠΑΟΚ δεν παραδέχονται την ανωτερότητα της ΑΕΚ στο Πρωτάθλημα. Οσο και να προσπαθούν, ούτε ο ίδιος ούτε και οι παίκτες του μπορούν να πείσουν τους εαυτούς τους ότι είναι πρωταθλητές. Γελάει ο κόσμος μαζί τους. Και χθες γέλασε κάθε πικραμένος με το χάλι τους…