Νικητής και με τους τρεις πολύτιμους βαθμούς, αποχώρησε από το φλογισμένο «Κλεάνθης Βικελίδης» ο ΠΑΟΚ, επιβεβαιώνοντας προβλέψεις αλλά και διαπιστώσεις. Τα προγνωστικά δηλαδή που υπήρχαν για αυτό το «ειδικού βάρους» παιχνίδι (όπως είχε διαμορφωθεί από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα), αλλά και τις απόψεις των ουδέτερων – αν θέλετε – ότι σαν ομάδα βρίσκεται… «ένα βήμα πιο μπροστά» από τον αξιόμαχο αντίπαλο του.
Αυτό το τελευταίο βέβαια διαταράχθηκε σε κάποια μικρά διαστήματα του αγώνα από συγκεκριμένους αιφνιδιασμούς και απρόβλεπτες εξελίξεις, με τους συσχετισμούς και τη διαφορά επιπέδου μεταξύ των δύο αντιπάλων προσωρινά να αμφισβητούνται. Το σοκαριστικό γκολ που δέχθηκαν οι φιλοξενούμενοι με το «ξεκίνημα», όπως και τα δύο πέναλτι όπως προαναφέραμε «ανατάραξαν» ελαφρώς το ντέρμπι αφήνοντας και την εντύπωση πως όλα θα κρινόταν στις λεπτομέρειες.
Όμως όπως αποδείχθηκε αυτά τα απρόβλεπτα και οι αιφνιδιασμοί δεν κατάφεραν να αναστρέψουν την επιβεβαιωμένη άποψη ότι σαν ομάδα οι φιλοξενούμενοι είχαν άλλον «αέρα» και διαφορετικό «επίπεδο». Αυτό φαινόταν καθαρά σε μια ψύχραιμη συνολική απεικόνιση κι εκτίμηση όλων όσων διαδραματίστηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Θα έλεγε κανείς και θα υποστήριζε με ευκολία ότι η ομάδα του Λουτσέσκου, χωρίς να πραγματοποιήσει κάποια εντυπωσιακή εμφάνιση πήρε αυτό που ήθελε με «συνοπτικές διαδικασίες». Από τη στιγμή μάλιστα που οι τελικές δεν ήταν τόσες που θα μπορούσαν να δώσουν εύκολη πρόσβαση σε ένα άνετο αποτέλεσμα. Ήταν λίγες και σημαντικές όμως, για να τις εκμεταλλευτεί ένας ιδανικός εκτελεστής όπως είναι ο Πρίγιοβιτς.
Επίσης δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί ότι στις σπάνιες στιγμές που οι νικητές έχασαν το ρυθμό τους, δεν έχασαν αντίστοιχα τον έλεγχο του παιχνιδιού όπως και την ψυχραιμία τους. Και αυτό, παρά το γεγονός ότι κάποιοι σημαντικοί από τους βασικούς, όπως ο τραυματίας Πέλκας και ο Μπίσεσβαρ δεν μπήκαν στο παιχνίδι όπως θα μπορούσαν και σύμφωνα με τις δυνατότητες τους. Για τον Ρουμάνο κόουτς ισχύει ότι πλήρως δικαιώθηκε, από τη στιγμή που οι δύο αλλαγές του πρωταγωνίστησαν και μάλιστα με έναν εντυπωσιακό τρόπο στη δημιουργία του δεύτερου γκολ.
Παίρνει τα εύσημα ο Ραζβάν, όχι μόνο εκ του αποτελέσματος, αλλά και με τον τρόπο που διαχειρίστηκε τις εξελίξεις σε ολόκληρη την αναμέτρηση. Θα τα μοιραστεί ασφαλώς και μάλιστα με μεγάλη ικανοποίηση από μέρους του, με τους δύο «πυλώνες» της χθεσινής σπουδαίας νίκης, τον Πρίγιοβιτς και τον Πασχαλάκη. Αν εξαιρέσουμε τον Ζαμπά ο οποίος αντιμετωπίστηκε ιδιαίτερα σκληρά και δεν προστατεύτηκε από τον Ιταλό διαιτητή (όπως αναφέραμε στην εισαγωγή μας), ο Μάτος έχει σχετική ευθύνη για το κρύο γκολ που δέχθηκε η ομάδα του, αλλά και για κάποια πάλι αβίαστα και αδικαιολόγητα για την κλάση του φάουλ. Ωστόσο σε κάποια διαστήματα του αγώνα βοήθησε σημαντικά ώστε να αποκτήσει ουσία και δύναμη η ανάπτυξη του παιχνιδιού από την πλευρά του.
Ογκόλιθος αμυντικός ο Βαρέλα, καλός ο Κρέσπο και για ακόμη μια φορά θα πρέπει να γίνει ιδιαίτερος λόγος για τον τρόπο με τον οποίο κατευθύνει την ομάδα του ο ευρηματικός και οξύνους Αντελίνο Βιεϊρίνια. Θεωρούμε ότι το ντουμπλάρισμα στα χαφ με Κάνιας και Βέρνμπλουμ παρουσίασε μια καλή εικόνα, με τον Σουηδό να δείχνει σιγά – σιγά ότι ανεβάζει ταχύτητες και σίγουρα θα διεκδικήσει πλέον θέση στο βασικό σχήμα. Μέγας ο Πρίγιοβιτς χωρίς δεύτερη κουβέντα. Στον Ουάρντα μπορεί να σταθεί κανείς δικαιολογημένα και να πει δυο κουβέντες παραπάνω. Με την είσοδο του έδωσε νέα πνοή στη δεξιά πτέρυγα, πάλεψε, κράτησε την μπάλα όταν χρειαζόταν και όσο έπρεπε και έβαλε τη σφραγίδα του με την έξυπνη τροφοδότηση του Ελ Καντουρί.
Ο τελευταίος μπαίνει κι αυτός στη σειρά των διακριθέντων με την έξοχη ασίστ προς τον Πρίγιοβιτς. Ο Ιταλός διαιτητής δεν δυσκολεύτηκε να διαχειριστεί τα 94 λεπτά του αγώνα. Στον πειθαρχικό τομέα όμως έκανε κάποια λάθη που έβλαψαν ιδιαίτερα τους φιλοξενούμενους. Για τα δύο πέναλτι οι ειδικοί λένε πως το ένα (χέρι) ήταν αδιαμφισβήτητο, για αυτό και δεν υπήρξε και καμία αντίδραση. Το άλλο (το μαρκάρισμα του Ουάρντα), ήταν όχι μόνο τραβηγμένο «από τα μαλλιά» αλλά και «από τις φτέρνες». Και κάτι τελευταίο για να μην το ξεχάσουμε. Η ΕΡΤ που είχε την ευθύνη της τηλεοπτικής αναμετάδοσης, την επιλογή της να στείλει το συγκεκριμένο σχολιαστή τη σκέφτηκε πολύ; Ο άνθρωπος μόνο που δεν έβαλε τα κλάματα γιατί νίκησε ο ΠΑΟΚ. Έτσι έδειχνε!
Σε ολόκληρη τη διάρκεια του παιχνιδιού αναζητούσε μέσα από κάποιες ολοκάθαρες φάσεις να βρει κάτι επιβαρυντικό για τον ΠΑΟΚ να το αναφέρει και να το αναγάγει σε ερωτηματικά για αυτούς που είχαν την ατυχία να τον ακούν. Θα μου πείτε για ποια ΕΡΤ να μιλάμε. Αυτό το παραμάγαζο των κομισάριων και των … οικονομισάριων που χρόνια ολόκληρα αποτελεί το «φερέφωνο» του αθηνοκεντρικού κατεστημένου;
ΥΓ: Εντυπωσιακή η εικόνα του «Κλεάνθης Βικελίδης». Θύμισε παλιές μεγάλες στιγμές. Θα πρέπει όλοι οι Αρειανοί παρά την ήττα να νιώθουν μεγάλη περηφάνια για το χθεσινό βράδυ. Όχι μόνο για την ατμόσφαιρα που δημιούργησαν, αλλά και για την ομάδα τους, που δείχνει να βαδίζει στο σωστό δρόμο της ανάδειξης της και της καταξίωσης της.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (22/10)