Ποιος έχει δίκιο: Σκίμπε ή Ίβιτς;

Στο ποδόσφαιρο υπάρχει ένας άγραφος κανόνας που λέει το εξής: μπορείς να καταλάβεις αν οι παίκτες μιας ομάδας είναι σαν σφιγμένη γροθιά από τον τρόπο που πανηγυρίζουν στο γκολ! Αν η ρήση είναι σωστή, ρίξτε μια ματιά στους ξέφρενους πανηγυρισμούς των παικτών της εθνικής μετά το γκολ της ισοφάρισης με την Βοσνία και το συμπέρασμα είναι εύκολο. Η εθνική (ξανά) έγινε ομάδα!

Τέτοια… γλυκιά τρέλα, ξεχάσαμε πότε την είδαμε τελευταία φορά, στην εθνική, από τους διεθνείς. Μπορεί να βοήθησε το αναπάντεχο γκολ στην εκπνοή που προσέφερε την λύτρωση στο τέλος του θρίλερ, ίσως να ήταν και η εκτόνωση από το προκλητικό παιχνίδι των Βοσνίων, όμως η ουσία δεν αλλάζει. Οι παίκτες πανηγύρισαν σαν μικρά παιδιά, όλοι μαζί, ξέφρενα με πρωτόγνωρο ενθουσιασμό. Σαν αγαπημένη παρέα! Γιατί η λέξη οικογένεια μπορεί να είναι στην παρούσα φάση υπερβολική.

Αυτό είναι και το μεγάλο κέρδος της ισοπαλίας. Η διαπίστωση ότι η εθνική και οι διεθνείς βρήκαν το χαμένο τους μέταλλο. Είναι κάτι που ξεκινάει στα αποδυτήρια και χτίζεται με τα αποτελέσματα. Το 1-1 με την Βοσνία, έριξε έναν βαθμό στο σακούλι της πρόκρισης, αλλά πολλούς πόντους στην αυτοπεποίθηση της διεθνών που μπορούν πλέον να πιστεύουν ότι όλα είναι πλέον στο χέρι τους…

Το γεγονός ότι το γκολ ήρθε από το …αριστερό πόδι του Τζαβέλλα έριξε αλατοπίπερο στη συζήτηση. Για δύο λόγους. Πρώτα για το σουτ που έβγαλε τον εγωισμό και τον τσαμπουκά του Τζαβέλλα και αμέσως μετά για τη θέση που πρέπει να παίζει στον ΠΑΟΚ. Το ερώτημα που δημιουργήθηκε ήταν απλό: πώς γίνεται στην εθνική να παίζει ως αριστερός μπάκ και στον ΠΑΟΚ να μην μετακινείται από τη θέση του στόπερ με αποτέλεσμα να μετακινείται ως εναλλακτική λύση αριστερά ο δεξιοπόδαρος Κρέσπο;

Προφανώς την απάντηση εδώ πρέπει να την δώσει ο Ίβιτς. Γιατί δεν παίζει αριστερά ο δοκιμασμένος Τζαβέλλας και προτιμάται ο Κρέσπο με …ανάποδο πόδι; Ποιος αποφασίζει σωστά ο Ιβιτς ή ο Σκίμπε;