Οποιος από τους φίλους του Αρη δεν έχει… κοντή μνήμη και θυμάται ποια ήταν η συζήτηση πέρσι, τέτοια εποχή, αναφορικά με το ύψος στο οποίο θα πρέπει να φτάσει το μετοχικό κεφάλαιο της νέας ΠΑΕ, προφανώς, θα θλίβεται με την αντίστοιχη συζήτηση που γίνεται φέτος, παραμονές της γ.σ του ΑΣ.
Όλα εκείνα που ακουγόταν τότε για τον «επενδυτή βουνό», για το μετοχικό κεφάλαιο που «θα πρέπει να ανταποκρίνεται στο μέγεθος και τη δυναμική του Αρη», για την εγγύηση που θα αποτελούσε για το μέλλον της ομάδας «ένα μετοχικό κεφάλαιο, τουλάχιστον, 5.000.000 ευρώ», έχουν πάει περίπατο…
Τρεις μέρες πριν από την γενική συνέλευση που θα αποφασίσει ποιο θα είναι το Μ.Κ, η συζήτηση που γίνεται προκαλεί απογοήτευση. Οι πληροφορίες αναφέρουν πως ο επικεφαλής του ποδοσφαιρικού τμήματος είπε στον πρόεδρο του ΑΣ πως μπορεί να βάλει 1.500.000 ευρώ, ο γενικός γραμματέας του ΑΣ δηλώνει πως «δεν είναι εύκολο να κατατεθούν μαζεμένα παραπάνω από 1.000.000 ευρώ και τα υπόλοιπα, δεν πειράζει, ας μπούνε στη διάρκεια της χρονιάς», ενώ άλλες πληροφορίες λένε ότι δεν αποκλείεται να φτιάξει καινούργια ΠΑΕ ο Αρης και με Μ.Κ που θα είναι μικρότερο του 1.000.000 ευρώ.
Όλα τα παραπάνω, αλλά, κυρίως, το γεγονός ότι αυτή την στιγμή δεν υπάρχει για τον Αρη άλλος ενδιαφερόμενος πλην του επικεφαλής του ποδοσφαιρικού τμήματος, αποδεικνύουν περίτρανα πόσο έχει μικρύνει ένας σύλλογος με τόσο μεγάλη ιστορική διαδρομή, με τόσο κόσμο να τον ακολουθεί και να τον στηρίζει.
Θυμάμαι σαν χθες ανθρώπους από την οικογένεια του Αρη να μιλάνε για το «μαγαζί γωνία», για τις προοπτικές που θα δημιουργηθούν «όταν η ομάδα θα απαλλαγεί από τα χρέη της», για τους επενδυτές «που θα κάνουν ουρά έξω από την Αλκμήνης για να πάρουν μια ομάδα με τόσο ισχυρό brand»
Όλα αυτά δεν ήταν τίποτε περισσότερο από κούφια λόγια. Δεν ήταν τίποτε παραπάνω από φρούδες ελπίδες. Δεν ήταν τίποτε περισσότερο από την λαχτάρα ανθρώπων που αγαπάνε πραγματικά τον Αρη και που ανυπομονούν να τον δούνε ξανά να μεγαλώνει, αλλά, δυστυχώς, η μοίρα της ομάδας τους δεν εξαρτιόταν ποτέ από αυτούς.
Στην πραγματικότητα, ο Αρης δεν έδιωξε από πάνω του καμία από τις αρρώστιες που τον έβαλαν στην εντατική. Δεν είναι καθόλου σίγουρος, ενώ πέρασαν δύο χρόνια, ότι θα απαλλαγεί από το σύνολο των χρεών του.
Δεν έλκει τον κόσμο του, δεν τον ενθουσιάζει, δεν καταφέρνει να τον συσπειρώσει. Οι συγκρίσεις με ό,τι γίνεται στο μπάσκετ του Αρη, είναι αναπόφευκτες. Και καθόλου κολακευτικές για το ποδόσφαιρο…
Ο Αρης πορεύεται με εκκρεμότητες και αστερίσκους, με την ανασφάλεια να τον συνοδεύει, με την ανησυχία να μην τον εγκαταλείπει.
Αρχής γενομένης από την Δευτέρα, θα αρχίσει να ξετυλίγεται ένα κουβάρι και να φαίνεται αν έχουν δίκιο όσοι εξακολουθούν να κρατάνε αποστάσεις και να δηλώνουν επιφυλακτικοί, ή αν το δίκιο είναι με το μέρος εκείνων που λένε συνεχώς τον τελευταίο καιρό πως όλα είναι καλά και δεν συντρέχει κανένας απολύτως λόγος ανησυχίας…
