ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ του πατέρα Μυρωτή Ιωάννη στον Κολίτση Νίκο και στo Metrosport.gr
Ο γιος είναι καλύτερος! Δεν ξέρω αν θα παίζει, όταν φτάσει στην ηλικία μου. Αν έχει όρεξη θα παίζει. Εγώ έχω όρεξη, αλλά δε φτάνουν τα πόδια μου. Είναι θέμα προπόνησης, θέμα σοβαρότητας και θέμα εγωισμού.
Το κίνητρο είναι να βοηθήσω τους μικρούς. Κακώς είμαι στο γήπεδο και κακώς παίζω, αλλά θέλω να βοηθήσω τους μικρούς. Και στα 45 να πάω, θα τους βοηθάω.
Χρειάζεται υπακοή, προπόνηση και σκυμμένο το κεφάλι, αν θέλουν τα νέα παιδιά να φτάσουν ψηλά. Ένα χωριό σαν τα Φωτεινά δεν μπορεί να αναδείξει, όπως πρέπει, το ποδόσφαιρο, με ακαδημίες για παράδειγμα. Τα Φωτεινά, με βάση τους κατοίκους τους, παράγουν ποδοσφαιριστές. Από πιο παλιά, για παράδειγμα, Λάζαρος Σκέντος και Λάζαρος Παπακωνσταντίνου που πήγαν στον Πιερικό αλλά και άλλοι ποδοσφαιριστές σε ερασιτεχνικά σωματεία μέχρι και την παλιά Δ' εθνική.
Νιώθω μεγάλη συγκίνηση, όταν παίζω με το γιο μου στην ίδια ομάδα. Δεν υπάρχει πατέρας μέσα στο γήπεδο παρά μόνο συμπαίκτης. Δεν ξέρω αν νιώθει άνετα εκείνος, πάντως πιστεύω ότι έχει μεγάλη χαρά.
Θα ήθελα τα τρία παιδιά μου να γίνουν καλά παιδιά, να μάθουν γράμματα και δεύτερο πράγμα να έχουν το ποδόσφαιρο. Δεν είναι επικίνδυνο το ποδόσφαιρο σε ερασιτεχνικό επίπεδο, αν είσαι προπονημένος και υπακούς στους προπονητές σου. Προσπαθώ να λειτουργώ ως πρότυπο, αν και ξεφεύγουμε μέσα στο γήπεδο και φωνάζουμε από το πάθος και την ένταση, αλλά προσπαθώ να τους δώσω τα καλύτερα που έχω μάθει όλα αυτά τα χρόνια μέσα στα γήπεδα.
Αν γύριζα το χρόνο πίσω θα καθόμουν στον Πανιώνιο που είχα πάει επί εποχής Χάιτα. Μετά ανέλαβε ο Κυράστας και έφυγα. Έκανα το μεγαλύτερο λάθος στη ζωή μου. Ήμουν μικρός και δεν είχα συμπαράσταση από τους γονείς μου, ήμουν μόνος μου. Ο πατέρας μου ήταν φτωχός και δεν μπορούσε να με βοηθήσει, όπως βοηθάω εγώ τώρα τα παιδιά μου. Φτωχοί παραμένουμε, αλλά συνεχίζουμε να πηγαίνουμε τα παιδιά όπου μπορούμε και να είμαστε δίπλα τους. Μου έχουν μείνει πολλά πράγματα από τα τόσα χρόνια στα γήπεδα. Το καλύτερο ποδόσφαιρο το έχω παίξει στη Βροντού.
Όλα μπορούν ν' αλλάξουν μόνο από την οικογένεια. Μεγαλώνοντας τα παιδιά θα καταλάβουν ότι η ζωή δεν είναι στα κομπιούτερ και στα κινητά.
Αυτό που χρειάζεται είναι καλή οργάνωση και να μην υπάρχει βρωμιά στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Στις μεικτές ομάδες πρέπει να μην αντιμετωπίζονται οι ποδοσφαιριστές ως εμπόρευμα και να δίνονται ίσες ευκαιρίες σε όλους. Οι πιο άξιοι δεν προχωράνε. Ο καλός πάντως δε θα χάσει ποτέ. Ακόμα και στην Πιερία να μην παίξει, κάπου αλλού, αν θα πάει, θα φανεί η αξία του.
