Η υπόθεση του ναρκοπλοίου Noor 1- όπως είναι γνωστό μετέφερε 2.1 τόνους ηρωίνης- ήρθε στην επιφάνεια μέσα από τις νόμιμα ηχογραφημένες συνομιλίες του ποδοσφαίρου. Η αφετηρία των αποκαλύψεων και η εμπλοκή παραγόντων από τον χώρου του ποδοσφαίρου, όπως της ομάδας του Ολυμπιακού, έκαναν μια καθαρή υπόθεση του ποινικού δικαίου να απασχολεί και την φίλαθλη κοινή γνώμη.
Το μπαράζ όμως των αποκαλύψεων, απέδειξε ότι δεν θα μπορούσε να μείνει εκεί. Ούτε καν μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Απόδειξη η χθεσινή συζήτηση στη Βουλή, εκεί που υπήρξε μετωπική σύγκρουση της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ με φόντο το πλοίο και την εμπλοκή του ονόματος του Βαγγέλη Μαρινάκη.
Στο πλευρό του ιδιοκτήτη του Ολυμπιακού τάχθηκε η Νέα Δημοκρατία, απέναντι του σε μια διαρκή κόντρα στάθηκε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Πάνος Καμμένος. Τα πυρά που αντάλλαξαν στην βουλή οι εκπρόσωποι των κομμάτων ήταν σκληρά και στόχο δεν είχαν να πέσει φώς στην σκοτεινή ακόμα υπόθεση, αλλά να κερδίσουν τις εντυπώσεις. Ο καθένας για λογαριασμό του.
Αν στην ηρωίνη προστεθεί το κομματικό και πολιτικό συμφέρον, ο χώρος των Media όπου δραστηριοποιείται ο Βαγγέλης Μαρινάκης και τα κολοσσιαία επιχειρηματικά συμφέροντα, τότε γίνεται εύκολα αντιληπτή η διάσταση της διαπλοκής. Πρόκειται για την εύλογη απάντηση στην ερώτηση, για ποιο λόγο οι πολιτικοί και τα κόμματα ασχολούνται και φέρνουν στην βουλή μια ποινική υπόθεση…
Κανονικά μια υπόθεση εμπορίου ηρωίνης και λαθρεμπορίας καυσίμων πρέπει να βρίσκεται στα χέρια της δικαιοσύνης, και μόνο στα δικά της, η οποία απερίσπαστη θα πρέπει να αφεθεί στο έργο της, να την διαλευκάνει και να καταλογίσει ευθύνες, εάν και σε όποιον υπάρχουν, όποιος κι αν είναι, όσο ψηλά κι αν βρίσκεται.
Μόνο αυτό όμως δεν συμβαίνει. Δεν λαμβάνεται υπόψη πώς οι τόνοι της ηρωίνης θα έστελναν στον άλλον κόσμο δεκάδες παιδιά, ούτε πώς και γιατί το παράνομο φορτίο παραμένει ορφανό από ιδιοκτήτη, αλλά τα πολιτικά συμφέροντα. Όπως συμβαίνει πάντα στην Ελλάδα.
