Για τους λόγους που είναι σ’ όλους γνωστοί ο Άρης έφτασε σχεδόν παραμονές της πρεμιέρας του πρωταθλήματος να ψάχνει παίκτες για να συμπληρώσει το ρόστερ του. Συγχρόνως όμως βρήκε κι έναν άνθρωπο, τον κ. Γαλανό, πρόθυμο να χρηματοδοτήσει την προσπάθεια προβιβασμού της ομάδας στην FootballLeague. Άτομο που προσέγγισε με ρεαλισμό την εμπλοκή του στα διοικητικά, μίλησε για συσπείρωση και ομόνοια, βάζοντας με τους χειρισμούς του τελεία στην μιζέρια και την αβεβαιότητα. Είχε μάλιστα την γενναιότητα να δηλώσει ότι θα παραδώσει την ομάδα εάν βρεθεί επενδυτής μεγαλύτερου βεληνεκούς.
Από τη στιγμή που μηδενίζει το κοντέρ των χρεών, σε συνδυασμό με τη δυναμική της ομάδας του Άρη, ήταν αναμενόμενο ότι αργά ή γρήγορα θα εκδηλωνόταν ενδιαφέρον από επιχειρηματίες οι οποίοι θα ήθελαν να ασχοληθούν με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Αποφεύγω να χρησιμοποιήσω τον όρο «επενδυτές» διότι τον θεωρώ αδόκιμο για το εγχώριο ποδόσφαιρο.
Όσοι λοιπόν ενδιαφερθούν για τον Άρη θα έχουν δύο κίνητρα: ή το συναίσθημα ή τις μπίζνες. Και στις δύο περιπτώσεις δεν υπάρχει τρόπος να εξαφανισθεί ο κίνδυνος μίας άστοχης επιλογής.
Είναι αλήθεια ότι ελάχιστοι είναι οι παράγοντες που εμπλέκονται σε μία ομάδα με στόχο να αποτύχουν. Όλοι ζουν για να καλύψουν την υστεροφημία τους, αλλά την πατάνε γιατί είναι άπειροι ή υπεραισιόδοξοι. Θα συμφωνήσω ότι εμπλέκονται με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο και κάποιοι απατεώνες, αλλά κι αυτοί για να πετύχουν τα σχέδια τους θα πρέπει να πασχίσουν για την διάκριση της ομάδας τους.
Στον Άρη όσες ασφαλιστικές δικλείδες κι αν μπήκαν τα τελευταία 20 χρόνια δεν αποφεύχθηκαν οι διοικητικές τραγωδίες. Είτε γιατί οι μηχανισμοί εξουσίας επέλεγαν τους ανθρώπους που πρόκριναν για την διοίκηση, είτε γιατί μετά από τόσο χρόνια χωρίς τίτλο έχει εξανεμιστεί η υπομονή του κόσμου και η πίεση που ασκείται φέρνει την καταστροφή.
Η «καυτή πατάτα» της επιλογής του νέου επενδυτή της ΠΑΕ Άρης πέφτει στον Α.Σ. Άρη ο οποίος, τυπικά, το προσεχές καλοκαίρι μέσα από τη διαδικασία της γενικής συνέλευσης θα αποφασίσει για το ύψος της αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου και ίσως προκρίνει το πρόσωπο που θα αγοράσει την ομάδα. Η επιλογή αυτή θα γίνει με κύριο κριτήριο το οικονομικό προφίλ των ανθρώπων που θα εκδηλώσουν ενδιαφέρον.
Εάν στον Άρη πιστεύουν ότι ο υποψήφιος, εκτός από οικονομική εμβέλεια θα πρέπει να έχει πιστοποιητικό νομιμοφροσύνης, να τρέχει κίτρινο αίμα στις φλέβες του, συμπαθητική εμφάνιση και συγχωροχάρτι από τον παππά της ενορίας του θα πρέπει να περιμένουν πολλά χρόνια ακόμη. Ο υποψήφιος που θα έρθει να κάνει μπίζνες μέσα από το ποδόσφαιρο θα βάλει χρήματα προκειμένου να αποκομίσει έμμεσα ή άμεσα κέρδη. Οι θεσμικοί παράγοντες απλώς θα πρέπει να τηρήσουν κάποιους κανόνες αξιολόγησης και να ζητήσουν πιστοποίηση της οικονομικής του αξιοπιστία. Αυτοί είναι οι όροι των ανωνύμων εταιρειών κι έτσι υποχρεούται να λειτουργήσει και ο Άρης. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει και ο κίνδυνος να γίνει η στραβή πάντα υπάρχει. Οπότε αν για κάτι θα πρέπει να κατηγορηθεί για την επαφή που έκανε ο κ. Παπαγεωργίου με τον κ. Λουίς Όλιβερ είναι που δεν ενημέρωσε πριν από το ραντεβού τον κ. Γαλανό ότι υπάρχει ενδιαφέρον από επιχειρηματία για τον Άρη. Αυτή, αδιαπραγμάτευτα, ήταν και μία ηθική υποχρέωση του προέδρου του Α.Σ. Αρη προς τον κ. Γαλανό και συγχρόνως μία κίνηση η οποία θα απέτρεπε την παρεξήγηση και την αναταραχή.
Όλα τ’ άλλα είναι για λαϊκή κατανάλωση και ίσως υποκρύπτουν ιδιοτέλεια την οποία την έχει πληρώσει πολύ ακριβά ο Άρης.
